Χριστούγεννα ήρθαν πάλι...

... μα θα' μαι πάλι μακριά σου!

αγαπητοί μου μπλόγκερς καλησπέρα σας!

μόνο πέρισυ ήμασταν μαζί με τον αγαπημένο μου, το γαϊδούρι μου, το γουρούνι μου, τον έρωτά μου τον αγιάτρευτο. πρόπερσυ δεν είχαμε κάτι επίσημο κ τα περάσαμε χώρια, παρά μόνον το βράδυ που βρεθήκαμε. αλλά να σας ενημερώσω πως τον κύριο τον τραβολογούσε ο πατέρας του κ δε μπορούσα ποτέ να τον χαρώ ανέμελο. πάντα είχε έννοια... Δοξα Τω Θεώ, τώρα δε μας τραβολογά πλέον (σχεδόν καθόλου δηλαδής!)

πληροφορήθηκα πως θα τελεστεί λειτουργία των Χριστουγέννων στο εκκλησάκι του νοσοκομείου, κ οι καμπάνες θα κτυπήσουν στις 7, ω τι χαρά που το έμαθα. συνήθως χτυπάνε στις 5-5μισι. αλλά μάλλον για χάρη της εργατιάς και των φτωχών πλην τίμιων νοσηλευτριών θ' αρχίσει την ώρα που αρχίζει το ωράριό μας. θα μπορέσω να μεταλάβω μάλιστα. αρκεί η συνάδελφος να μην είναι τόσο θρήσκα για να κάτσει στο τμήμα κ να λείψω εγώ (τι κακούργα που είμαι, ότι με συμφέρει και μένα!)

διαβάζω το βιβλίο του Μενέλαου Λουντέμη "Ένα παιδί μετράει τ' άστρα". Με επηρρέασε πολύ, μπορώ να πω. είναι κ το christmas mode βρε παιδί μου, κ όλες οι αναταραχές κ τα ευτράπελα κ ο κόσμος που πήρε τη κατίουσα κ μου έφεραν ένα ψυχοπλάκωμα, μέχρις το απόγευμα που έφτασα προς το τέλος του βιβλίου, όπου ο ήρωας Μέλιος ερωτεύεται κ περνάει τα πανδεινα γιατί κανείς δεν του έχει μάθει τι εστί έρως, παρά μόνον η μελαχρινή ύπαρξη με τα πελώρια τέλεια μάτια που ακούει στ όνομα Αγράμπελη. θα με περάσετε για λεσβία αλλά τα περιγράφει τόσο χαρακτηριστικά κ όμορφα ο συγγραφέας, που θα ήταν αδύνατο ν αδιαφορήσω κ να μη μοιραστώ τη χαρά του παιδιού μαζί σας!

μέχρι πριν 2 εβδομάδες δεν άνοιγα βιβλίο, ούτε για συνταγές. βαρεμάρα πείτε το, έλλειψη χρόνου πείτε το, ότι θέλετε πείτε το. κ μόλις βρέθηκαν βιβλία στο διάβα μου, τα κατασπάραξα! αφού σήμερα πήρα τον Λουντέμη παραμάσχαλα στη δουλειά κ δεν έκανα τίποτε άλλο από το να ρουφώ την ιστορία του δύστυχου παιδιού! ευτυχώς είχαμε 5 ασθενείς μόνο (από τους οποίους οι 3 πήραν εξιτήριο) κ την άραξα με την ησυχία μου! σήμερα όμως έχουμε απογευματινή εφημερία κ φοβάμαι πως αύριο θα είμαστε γεμάτοι κ θα γίνω Βέγγος...

πρέπει να με έχετε βαρεθεί που γράφω για ότι ναναι πάντα, κ δε γράφω για ένα θέμα σε κάθε ανάρτηση. θα λέτε πόσο απροσάρμοστη κ ανισόρροπη είμαι! αυτό είναι αλήθεια, δε το κρύβω, είμαι ασταθής χαρακτήρας παρόλο που μου αρέσει να κρατάω ισορροπίες. μπορώ να πω οτι έχω βελτιωθεί πολύ σε σύγκριση με παλιότερα, που ήμουν συναισθηματική τραμπάλα! θα με πειτε, με το δίκιό μου, γιατί εκτός του ότι περνούσα μια μετεφηβική περίοδο κ έμπαινα στο κλίμα πως είμαι πλέον ενήλικας, δεν είχα κάτι σταθερό που να με κρατά κ εμένα σε ισορροπία. γιατί μόνη μου να ισορροπήσω, κλάφτα χαράλαμπε.

πάλι περιαυτολόγησα!

για το αρμαντίλλο ήθελα να σας πω κ άρχισα τα δικά μου τα κατεβατά...

τελικά μετά από ώρες αδιάκοπης μελέτης κ βαθειάς περισυλλογής αποφάσισα πως δεν είναι ιδανικό το αρμαντίλλο για μένα.
γιατί

1τον: σκάβει. σκάβει ασταμάτητα κ άμα αρχίσει να σκάβει στο διαμέρισμα, προβλέπω να φτάνουμε Κίνα σύντομα.

2ρον: προσβάλλεται εύκολα από διάφορες αρρώστειες που δε προσβάλλονται τα άλλα ζώα (γι αυτό είναι κ "καλό" πειραματόζωο) αλλά δύσκολα κολλά ο άνθρωπος από τα αρμαντίλλο. θα μου πείτε κ ποιό κατοικίδιο δεν έχει διάφορες αρρώστειες... αλλά μόνο που το έμαθα μου έφτασε!

3τον: μπορεί μεν να εκπαιδεύεται εύκολα αλλά για 6 μήνες θα έχω μια μπάλα στο χέρι μου αντίς για τη μουσούδα του να μου κάνει νάζια...

κ αποφάσισα το χριστουγεννιάτικο δώρο να το αφήσω στη κρίση του Άκη... ήθελα το nintento αυτό που είναι σα βιβλιαράκι αλλά είναι ακριβούτσικο. θα μου πείτε τόση στοργή κ φροντίδα, φτηνή ήταν? αλλά μη του βάζω κ σε έξοδα του παιδιού.. όχι ότι αυτός δε μ έβαλε!

είπα να ρωτήσω κι εσάς, τι δώρο να μου κάνει ο (ιπ)πότης μου... θέλω κάτι που να φέρνει σε παιχνίδι αλλά να μην είναι κ για παιδούδια.. wii nindento έχουμε, Playstation έχουμε, ελικόπτερα έχουμε, λαπτοπ έχουμε αναρωτιέμαι τι μας λείπει κ είμαστε τόσο αχάριστα πλάσματα ώρες ώρες...

και για να συνεχίσουμε την αναμετάδοση από το πάρτυ, περάσαμε καταπληκτικά αν κ μου έφυγε ο εγκέφαλος από τις αγριοφωνάρες των μικρών παιδούδιων που ήταν προσκεκλημένα στο μεγάλο αυτό νταβατούρι... ήμουν κ ωραία θεία, παρ τε μια φωτό να με καμαρώσετε. μου λένε πως βγήκα πολύ καλή αλλά εγώ νομίζω πως φαίνομαι λες κ έχω πονόκοιλο..


εννοείται πως είμαι τόσο ψώνιο ώστε δε σας δείχνω τίποτε άλλο παρά μόνον τον καταπληκτικόν μου εαυτόν κ τον ζαφειρένιο μου σταυρό που μου χάρισαν στον αρραβώνα τα πεθερικά μου. είναι σετ με σκουλαρίκια κ μονόπετρο. αλλά το μονόπετρο που μου χάρισε ο Άκης, έχει διαμάντι επάνω ενώ του σετ έχει λευκό ζαφείρι (γενικά όλο το σετ έχει πέτρα λευκό ζαφείρι) κάνει απίστευτους ιριδισμούς... αλλά να τη πω την αμαρτία μου, δε μου αρέσουν ιδιαίτερα... τι να κάνεις βρε αδερφέ, γούστα είναι αυτά! σε άλλους αρέσει η σοκολάτα, σε άλλους η καραμέλα κ σε άλλους η φράουλα! εννοείται πως τα φοράω όταν ταιριάζουν με κάτι, όπως η ζιβάγκο που βλέπετε...
η μαμά μου είχε σκάσει "βρε γιατί δε σαρέσουνε? άσχημα είναι καλε? δες καλε τι ωραίο που είναι κ τι ωραία που γυαλίζει"
ε κάποια στιγμή κ εγώ το πήρα απόφαση κ φέρομαι πιο διπλωματικά πλέον.. ξέρετε εσείς οι νύφες από αυτά φαντάζομαι, κ εγώ αφού μπήκα στο χορό, θα χορέψω!..

σας έχω μπερδέψει τον εγκέφαλο, μύρια θέματα σε κάθε ανάρτηση... είναι που έχω συμπυκνωμένα πολλά στο κεφάλι μου κ θέλω να σας τα πω, να τα γράψω, να μοιραστώ τόσα πολλά με εσάς τους τόσο καλούς αναγνώστες μου...

κ κλείνω με μια φανταστική ατάκα της γιαγιάς του Άκη, Λιούμπας

η γιαγιά Λιούμπα ξεκίνησε για την Αθήνα, όπου μένει η δεύτερη θυγατέρα της. έφτασε όμως πιο αργά από το αναμενόμενο κ η θυγατέρα ανησύχησε:

Ντίνα: " - Μάνα γιατί αργήσατε τόσο πολύ να φτάσετε? έγινε κανένα ατύχημα στο δρόμο?"
γιαγιά : " - Όχι, είχαν μπλόκα οι αγρότες μέχρι να περάσει το λεωφορείο έκανε πόση ώρα, σταματούσαμε και συνέχεια να πληρώσουμε τα... τριόδια!"

δύο ήταν, τρία ήταν, σάμπως θυμόταν η γυναίκα...

φιλάκια :)