30.10.09

Θέλω...

... ΕΝΑ ΓΑΜΗΜΕΝΟ ΤΡΙΗΜΕΡΟ ΝΑ ΠΑΩ ΣΕΡΡΕΣ.

ΑΙ ΣΤΟ $#&#%$^%# ΗΛΙΘΙΑ. ΚΑΝΕ ΕΝΑ ΣΩΣΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ.

ΚΑΛΑ ΤΑ ΛΕΓΑ ΕΓΩ ΑΛΛΑ ΔΕ ΜΕ ΠΙΣΤΕΥΕ ΚΑΝΕΝΑΣ. ΟΙ ΑΘΗΝΑΙΟΙ ΕΙΝΑΙ ΒΛΑΚΕΣ. ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΜΠΛΟΓΚ (Μη μας πάρει και καμιά πέτρα)

(μπορείτε να θεωρήσετε πως αυτά προορίζονται για τη προϊσταμένη μου. καλός άνθρωπος αλλά βλάκας. τι να το κάνεις..?)

26.10.09

Υπέροχα...

... τελικά είναι υπέροχα να έχεις έναν άντρα στο σπίτι σου και πόσο μάλλον όταν ο άντρας αυτός είναι ο δικός σου..

ήρθε ο πασάς μου για 4 μερούλες και περνάμε τέλεια.. δυστυχώς θα φύγει το βραδάκι κ ήδη μ έχει πιάσει κρίση πανικού που θα μείνω μόνη.. ευτυχώς αύριο δουλεύω και θα ξεχαστώ κάπως..

μου έφτιαξε και το καζανάκι και το παράθυρο που δεν άνοιγε και μου μαγείρεψε επειδή ήμουν πτώμα απ τη δουλειά (κι όχι μόνο, ξέρετε εσείς!!) κ με πήρε ο ύπνος.. πείτε μου γιατί είναι τόσο καταπληκτικός..?
πράγματι μετά από τόσο καιρό που είχα να τον δω, όλα τα ελαττώματά του μου φαίνονται μηδαμινά μπροστά στην ανάγκη μου να τον έχω δίπλα μου.. τι σου κάνει η απόσταση ε..
βλέπω συνολικά το θέμα, πως όντως τον έχω ανάγκη κι όντως μου λείπει κι όντως πως είναι ο κόσμος μου όλος..

πω πω τι γραφική που έγινα.. αλλά νομίζω η κατάστασή μου με δικαιολογεί..
δεν θέλω να φύγει..
ή στην καλύτερη θέλω να πάω κι εγώ μαζί του σαλονίκη..


περιττό να σας πω πως δε ξεμυτίσαμε απ το σπίτι, μόνο σήμερα που πήραμε ανταλλακτικά για το καζανάκι και γυρίσαμε λίγο.. έβρεχε κιόλας, που να πηγαίναμε.. κουβερτούλα, αγκαλίτσες, γουτσουγουτσου, τζάνκ φαϊ κ ταινίες.. άντε και σεξ.. (ναι εδώ γελάτε, πρώτο έπρεπε να το γράψω χα χα)

μου λείπει ρε παιδιά. μου λείπει ακόμη και τώρα που πληκτρολογώ αυτές τις γραμμές κ αυτός κοιμάται μέσα...

τελικά το πήρα απόφαση.
δεν μπορώ μακριά του...

20.10.09

Κοκορίκο

Με συγχωρείτε που δε γράφω συχνά

αλλά και που δε βλέπω σχόλιά σας..
και που δε σχολιάζω στα μπλογκόσπιτα..

βαριέμαι ρε παιδιά. όταν γυρίζω απ τη δουλειά θέλω μονάχα να μιλήσω με τον Άκη στο νετ και μετα να κοιμηθώ μέχρι την επόμενη μέρα..
ανεξάρτητα απ το τι θέλω όμως, κάνω άλλα πράγματα. πήγα και στο ΙΚΕΑ εψέ, πήρα δίαφορα μπιχλιμπίδια...

η κατάσταση στη δουλειά είναι ΑΠΑΛΕΥΤΗ. και γι αυτό μέχρι τέλη του έτους ελπίζω να έχω φύγει για σαλονίκη. κ αν ρωτάτε αν μπορώ να το κάνω αυτό, ωωωωωω ναι... άλλωστε τι άτομο με αναπηρίες είμαι?..

απλά είχα βάλει στοίχημα με τον εαυτό μου ότι μπορώ να επιβιώσω μόνη και ανεξάρτητη.. γιατί πιστεύω ο καθένας μας θα θέλει να περάσει μια τέτοια περίοδο.εντελώς μόνος.. γιατί φοβάμαι πως στο μέλλον ίσως χρειαστεί να μείνω.. απλά ελπίζω να μην τύχει. γιατί πραγματικά δε μου αρέσει καθόλου, ούτε η μοναξιά..

δυστυχώς τα πράγματα στη δουλειά είναι πολύ άσχημα. δεν μας πληρώνουν υπερωρίες και ήδη τα χρήματα για τη δουλειά που κάνουμε, είναι λίγα. και μη με πείτε αχάριστη, είμαι απολύτως αντικειμενική. άντε να ήμουν σ ένα γραφείο κ να δούλευα τόσο, δε θα με πείραζε.. και πως να τα βγάλω πέρα και να περισσέψω για το γάμο?..

γι αυτό σαλόνικα μάι φρεντς. σαλόνικα. δε την αλλάζω με ΤΙΠΟΤΑ... στο Παπανικολάου που ήμουν πληρωνόμασταν κανονικότατα.. και τα ρεπό μας είχαμε και τις αργίες μας και τα όλα μας.. άσε που είναι και πιο κοντά στα σέρρας..

πάλι γκρινιάζω θα μου πείτε.. αλλά αν δε τα πω σε σας, τότε σε ποιόν?..

τις προάλλες πήγα σινεμά είδα το άδωξοι μπασταρδη του ταραντίνο. έχω αποφασίσει πλέον πως αυτός ο σκηνοθέτης είναι ο αγαπημένος μου. λειτουργεί πολύ διεστραμμένα στις ταινίες του κ αυτό μου αρέσει πάρα πολύ.. είναι όλες τόσο αλλοπρόσαλλες..

θέλω να πάρω ένα παπαγάλο. αν έχει κάποιος ή ξέρει κάποιον που έχει κοκατίλ ή κοκατού, θα με ενδιέφερε ένα μωρό, να το μεγαλώσω και να το κάνω χαδάκια! ίσως του μάθω και να σφυρίζει..

αυτά τα λίγα αγαπητοί μου...
μου λείπουν τα πάντα...

14.10.09

Ατάκες

ο αδελφός μου με την οικογένειά του πήγαιναν Κρήτη και στον Πειραιά, άφησαν το αμάξι και πήγαν με το τρένο στο μουσείο.
στη στάση του Φαληρου, υπήρχαν πολλοί οπαδοί του Ολυμπιακού που επιβιβάστηκαν κ η δεύτερη στη σειρά κόρη του, κοίταζε έξω από τη πόρτα, το γήπεδο. ξαφνικά κάνει μια γκριμάτσα απαξίωσης κ φωνάζει
"ΟΥ. ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ. ΟΥ!"
κι απαντάει καταντροπιασμένος ο μπαμπάς της
"Αναστασία! ήσυχα.. δεν κάνει να φωνάζεις έτσι..."
τσαντίζεται η θυγατέρα του
"Μα γιατί ρε μπαμπά? αφού ΠΑΟΚ δεν είμαστε??!?!"
εννοείται οτι ο μπαμπάς δεν ήξερε που να κρυφτεί. κ σαν να μην έφτανε η ντροπή, φωνάζει και η μικρή θυγατήρ
"ΝΑΙ ΡΕ ΜΠΑΜΠΑ. ΠΑΟΚ ΕΙΜΑΣΤΕ!!"

εννοείται πως όλοι οι οπαδοί κοιτούσαν την μικρή και γυάλιζε το μάτι τους!
αυτό μου το διηγήθηκε ο αδελφός μου και το βρήκα τόσο χαριτωμένο που ήθελα να το μοιραστώ μαζί σας..

έτσι λοιπόν... αφου πάοκ είμαστε, και ποτέ δε θα γίνουμε ολυμπιακός (με συχωρείτε κιόλας..) τώρα πάω για ύπνο.

δυστυχώς αγαπητοί μου, αρχίζω και μισώ τη δουλειά μου, πως έχει εξελιχτεί στα σημερινά ελληνικά δεδομένα... σκα--τα.

μου λείπει και ο Άκης και η μαμά μου και ο μπαμπάς μου και οι φίλοι μου και οι φίλες μου...

μήπως να γυρέψω πιο νωρίς τη μετάθεση..?

11.10.09

Μωράκι μου...

Πόνεσα πολύ αγαπητοί μου μπλόγκερς μ αυτό που έμαθα σήμερα...
πόνεσα γιατί ποτέ δε θα καταλάβω με τι καρδιά και τι μυαλό σκέφτονται κάποιοι..

χτες πήγα με ένα φίλο και είδαμε το orphan. μην τη δείτε, θα αλλάξετε πραγματικά κάθε άποψη την υιοθεσία! επρόκειτο για ένα παιδάκι που το υιοθετούν κ τελικά αποκαλύπτεται ψυχοπαθής δολοφόνος..
και στο τέλος της ταινίας στέλνω τον Άκη μήνυμα κ του δηλώνω κάθετα πως δεν θα υιοθετήσουμε ποτέ! και γελούσα.

και σήμερα που μίλησα μαζί του κ έμαθα κάποια γεγονότα που με συντάραξαν, το αναίρεσα αμέσως..

ένος γνωστού σερραίου επιχειρηματία ο γιός, απέκτησε με τη γυναίκα του δίδυμα σχετικά πρόσφατα κ λόγω προβλημάτων υγείας τα μωρά ήταν σ ένα νοσοκομείο γειτονικής πόλης μέχρι να αναρρώσουν. όταν ανάρρωσαν, ειδοποιήθηκαν οι γονείς για να τα παραλάβουν. και οι γονείς έστειλαν χαρτί από δικηγόρο που απαλάσσονται από τις ευθύνες τους για τα μωρά. δηλαδή έστειλαν τα μωρά στο έλεος του Θεού.. κι ας γίνουν ότι θέλουν κι ας τα κάνουν ότι θέλουν. λες κ δεν ήταν δικά τους παιδιά. λες κ ήταν παιχνίδια που ακόμη δεν τα έζησαν, τα πέταξαν.

ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ? ΝΑ ΔΙΩΧΝΕΙΣ ΤΟ ΙΔΙΟ ΣΟΥ ΤΟ ΑΙΜΑ? ΤΟ ΝΕΟΓΕΝΝΗΤΟ ΣΟΥ ΜΩΡΟ? που το περίμενες πως κ πως 9 μήνες?

και το καλύτερο δε σας το είπα. τα απέκτησαν με εξωσωματική γονιμοποίηση. και η συγκεκριμένη διαδικασία κοστίζει τουλάχιστον 3 χιλιάδες ευρώ. χώρια οι ορμόνες και τα χάπια που πρέπει να πάρει η γυναίκα για να είναι "φιλόξενη" για να μεγαλώσουν τα έμβρυα.. χώρια το ψυχολογικό μέρος της διαδικασίας.. χώρια το άγχος και την προσμονή και την αγωνία για το αν θα καταφέρουν να επιβιώσουν τα γονιμοποιημένα ωάρια και να συνεχίσουν τη πορεία τους ως έμβρυα...

και πήγε και τα πέταξε τα μωρά της ρε. 2 αθώες ψυχές, 4 ματάκια που ακόμη δεν είδαν φως, που ακόμη δεν μπορούν να στηριχτούν πουθενά, που είναι τελείως μόνα στο κόσμο κ χρειάζονται τη φροντίδα των γονιών τους για να γίνουν σωστοί άνθρωποι, που χρειάζονται απλά μια ευκαιρία...

πόσο ζώα μπορεί να είναι?... και να τα αφήνουν εντελώς αβοήθητα? να μην αναφέρω τις προετοιμασίες που σίγουρα θα έκαναν ως μέλλοντες γονείς, να πηγαίνουν στο βρόντο.

ΡΕ ΠΑΙΔΙΑ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΑΙΣΘΗΜΑΤΑ??? εγω που δεν είμαι μάνα τους, αν μου τα έδιναν θα τα υιοθετούσα αμέσως. κι ας ήξερα πως είχαν πρόβλημα, κι ας ήξερα πως μελλοντικά θα παρουσίαζαν προβλήματα υγείας (συνήθως τα παιδιά με εξωσωματική έχουν αρκετές πιθανότητες να παρουσιάσουν προβλήματα αργότερα) κι ας ήξερα οτι δεν έχω τα χρήματα να τα μεγαλώσω. μόνο η σκέψη οτι θα είμαι δίπλα τους και θα τα στηρίζω όσο μπορώ, και δε θα είναι μόνα τους, μου αρκεί..

κ αυτοί οι άγγελοι, αφού κλείσουν τους 7 μήνες, θα μεταφερθούν σε ορφανοτροφείο.

είμαι σίγουρη πως αυτά τα καθάρματα που τάχα μου λέγονται γονείς, θα το βρούν απ το Θεό. και πολύ άσχημα μάλιστα.

όπως λέει και μια πολύ καλή μου φίλη, ο καθένας είναι άξιος της μοίρας του...
καθάρματα..


7.10.09

Πειραιάς - Θεσσαλονίκη

Αγαπητοί μου...

θα ήθελα να πω ένα τεράστιο ευχαριστώ στους εξής..

1. στον γείτονα με την ξεκλείδωτη και γρήγορη γραμμή ίντερνετ

2. στον πεθερό μου που προνόησε κ πήρε λαπτοπ στον Άκη κ το χω όλο δικό μου τώρα

3. στην τεχνολογία με τα κινητά και τα κομπιούτερ

4. στη σπιτονοικοκυρά που επέλεξε εμένα για νοικιάρισσα (είχε πολλές προτάσεις μου είπε κ έλεγε αλήθεια..)

5. στη μαμά μου που καθάρισε σχεδόν όλο το σπίτι κ μυρίζει γκλόρυ (υγρό για σφουγγάρισμα με πράσινο σαπούνι αλλά έχει μια τέλεια μυρωδιά!!)

6. τον μπαμπά μου που πάντα με υποστηρίζει και με στηρίζει... ένα ανεκτίμητο ταμείο παρακαταθηκων και δανειων... οχι μονο χρημάτων αλλά και αισθημάτων..

7. την προϊσταμένη μου γιατί είναι καλή με όλους και προπαντων είναι άψογη επαγγελματίας, ένα παράδειγμα προς μίμηση για μας

αυτοί προς το παρόν..

σ αυτους χρωστάω που δεν έχω χαθεί απ το κόσμο κ δεν μ έπιασε κατάθλιψη. γιατί έχω τάσεις μελαγχολίας και δε μπορώ να καταλάβω το λόγο!
φανταστείτε να μην είχα κινητο και υπολογιστή? τι θα έκανα με τον Άκη? σήματα καπνού ή γράμματα όπως στις ταινίες του Ξανθόπουλου?...

σας ευχαριστώ που κάνετε καλύτερη τη ζωή μου..

αλλά ευχαριστώ κι εσάς που με ανέχεστε και με διαβάζετε!

μη ξεχνάτε, έχω κάνει ανάρτηση στης νίτσας. κλικ στη νίτσα..

μάκια σας.. είμαι μόνη αυτή τη στιγμή στο σπίτι κ προσαρμόζομαι... δυσκολα μεν, αλλά προσαρμόζομαι..

2.10.09

Ενστασέρρας

απντέιτ: δείτε και τη νίτσα!

ναι αγαπητοί μου, ήρθα ενστασέρρας

το σπίτι μου είναι έτοιμο, το καθαρίσαμε με τη μαμά μου που ήταν αθήνα μαζί μου κ μου έκανε τη καλύτερη παρέα που θα μπορούσα να έχω! και μου μαγείρεψε και φακή και την έκανα βόλτα με το τρενάκι στο κέντρο (ακρόπολη και τέτοια) κ ενθουσιάστηκε πάρα μα πάρα πολύ. χαίρομαι που πέρασε τόσο καλά γιατί πραγματικά της χρειαζόταν! κ μου φέρνει γέλια όταν τη σκέφτομαι έκπληκτη από τον κόσμο τον πολύ.. και τους πολλούς τους μετανάστες.

και τη Κυριακή, ψήφο στη βουλή. μια συμβουλή έχω μονάχα να σας δώσω. αν δε σας εκφράζει κανένα κόμμα και καμία ιδεολογία, τουλάχιστον ψηφίστε έναν βουλευτή του νομού που σας εκφράζει καλύτερα. εγώ σαν άτομο με αναπηρίες, θα ψηφίσω έναν βουλευτή που έκανε πραγματικά πολλά για μας. και καθότι αγρότες οι γονείς μου, θα βάλω και δεύτερο σταυρό σε βουλευτή που προσπαθεί πραγματικά για το καλό των αγροτών κ έχει κάνει πολλά σπουδαία. ξέρω πως συνολικά όλοι είναι συμφεροντολόγοι και ρουφιάνοι αλλά θα με πείτε, στην ελλάδα έτσι επιβιώνει κανείς... δυστυχώς αυτή είναι η πραγματικότητα κ πρέπει να προσπαθήσουμε να τη φέρουμε στα μέτρα μας.. πριν να μας φέρει εκείνη στα δικά της (Παπακωνσταντίνου αθάνατος!) μην μείνετε αμέτοχοι.. η αδιαφορία είναι χειρότερη..

η δουλειά πάει καλά. δε θέλω να το συζητήσω...

σας ευχαριστώ γι άλλη μια φορά που με διαβάζετε και μ αγαπάτε.. σας διαβάζω (κι εγώ όσο μπορώ) κ σας αγαπώ πολύ..

φιλάκια!