14.12.12

Διαξιφισμοί

αγαπητοί μου καλημέρα σας

σήμερα θα αναπτύξουμε το πολυαγαπημένο και πολυσυζητημένο θέμα "πεθερά" καθώς και ένα ποτ μπουρί από τη καθημερινότητα μιας ημιάνεργης γυναικός που άλλο που δεν ήθελε, κάθεται όλη μέρα κάθε μέρα.

βλόγερς μου είμαι σίγουρη πως ο καθένας σας και η κάθεμια σας έχει γνωρίσει μια πεθερά τουλάχιστον. δικιά του, της μάνας του, της θείας του, της φίλης, της ξαδερφης, της δευτεροξαδερφης κτλ. Όσο αγαπητό πρόσωπο κ να είναι, τα μαχαίρια δε θα αργήσουν να βγουν. κ σας το λέω αυτό διότι κάποια στιγμή βγαίνουν τα ξίφη με μαθηματική ακρίβεια, δεν παναείσαι και ο πρέσβης με τα φερερο στο θέμα της διπλωματίας, δε παναείσαι και ντιπ αναίσθητη-ος. θα αναφερθώ μόνο στο γυναικείο φύλο γιατί οι άνδρες έχουν τα δικά τους προβλήματα με πεθερές και πεθερούς που δε δύναμαι να τα καταλάβω, η μάνα μου (κ ο πατέρας μου όταν ήταν γερός) δε ζόρισε ποτέ τον γαμβρό της. μη σας πω ότι τον έχει και αδυναμία, μόνο ροδοπέταλα δε ραίνει όταν την επισκεφτόμαστε. γιατί ο άλλος ο γαμβρός (της αδερφής μου ντε, ο πρώην) της βγήκε γλυκανάλατος.
και για να μείνουμε στο αγαπημένο μας θέμα κ να μην ολισθαίνουμε, συνεχίζω. αγαπητές μου συζυγοι πόσες και πόσες φορές σας "τα πρηξε" η πεθερά κ εσείς με όλη τη καλή τη διάθεση απαντούσατε με όλο τον ευγενικό σας τρόπο και (τιμή στην ανατροφή σας) με τα γαλλικά που σας έμαθαν στα σαλόνια? κ η πεθερά εκεί ακάθεκτη να μην αλλάζει κουβέντα με τίποτα? βρε καλή μου βρε χρυσή μου δε το θέλω το γλυκό νεραντζι που έκανες έχω άλλα δέκα βάζα στο ντουλάπι που να το βάλω το ρημάδι?.. ε πια κ όταν φτάσεις στο αμήν κ αγανακτάς, στα επόμενα λεπτά παίρνει τη μάνα σου να της πει για την αναίδεια και τα γερμανικά σου. 
εκεί αγαπητές μου δεν υπάρχει χρυσή τομή. ή η μάνα σας θα αρχίσει τα "τι πράγματα είναι αυτά ποιος σου είπε να μιλάς γερμανικά με τη πεθερά, τόσα χρόνια στα φροντιστήρια και στα μεγάλα σπίτια, τι ανατροφή είναι αυτή κτλ κτλ" ή θα της ρίξει κ αυτή κανένα ξεγυρισμένο "αι στον αποπατο μωρη που θα μου πεις βαρβαρο το κορίτσι μου". ευτυχώς η μάνα μου είναι τέρας υπομονής και δε μιλάει η γεναίκα. δε μιλάει. εγώ να ήμουνα θα της έριχνα τον εξάψαλμο. και κανα2 καντήλια , έτσι να βρίσκονται. όχι της μάνας μου, της πεθεράς.
δεν έχω καταλάβει ακόμη γιατί δεν κατανοούν τον ευγενικό τρόπο άρνησης και αρπάζονται με το κάθε ξέσπασμα. φαντάζομαι δεν είναι μόνο οι πεθερές έτσι αλλά βρε παιδί μου τέτοια επιμονή σ αυτό που σκέφτεται μόνο απ τη πεθερά το χω δει..

τα σκεφτόμουν όλα αυτά αγαπητοί μου την ώρα που καθάριζα το μπάνιο ανάμεσα στις αναθυμιάσεις της χλωρίνης και του βιακαλ και δωστου να τριβω περισσοτερο. το μπάνιο έφεξε αλλά τα νεύρα μου δεν ηρέμησαν.. και όχι τιποτε άλλο δε μπορώ να παω να της πω κανα2 λογάκια γιατί έχει καιρό που συνέβηκε αυτό (και δεν είναι και η πρώτη φορά που δίνει αναφορά στη μάνα μου) κ η πεθερά εχει επιλεκτική μνήμη..

τώρα καταλαβαίνω πως η πεθερά είναι πεθερά και η νύφη είναι νύφη. όσο άξιες κ να είμαστε, πάντα θα έχουμε τα στραβά μας. γι αυτην δε ξέρω πάντως πιο τέλεια νύφη από μένα αποκλείεται να βρει. 


κάτσε να παντρευτούν τα άλλα τα καμάρια της, έχει να γελάσει και το παρδαλό κατσίκι με τις ανεπρόκοπες!!!