30.7.08

Ωδή για το Bref (λιποκαθαριστικό)

Και ξαναγράφω για τις καθημερινές περιπέτειές μου περί καθαριότητας...

Σήμερα που λέτε έφτασα στη κουζίνα, το δυσκολότερο κομμάτι όσον αφορά τη καθαριότητα. Είδα σε τι κατάσταση είναι ο απορροφητήρας και η γύρω περιοχή γιατί συνήθως αυτή τραβάει τα πάνδεινα με τα λίπη και τις βρωμιές που συσσωρεύονται.. και η διάγνωση ήταν αρκετά αποκαρδιωτική. Οι βρωμιές και οι λίγδες δεν έβγαιναν με το απλό Roli..και το φίλτρο του απορροφητήρα ήταν ΜΠΛΙΑΧ με λίγα λόγια...οπότε έπρεπε να πάω πάλι στο σούπερ μάρκετ κ να εφοδιαστώ με ένα καλό διαλυτικό λίπων κι ένα φίλτρο απορροφητήρα (και ξυραφάκια γιατί έμοιαζα με θαμνώδη έκταση στη σαχάρα με τα πόδια και τις μασχάλες...)

Πάω μια και δυο στον Αρβανιτίδη (μεταξύ μας προτιμώ τα Καρφουρ, αλλά αυτό ήταν πιο κοντά..) και βρίσκομαι αντιμέτωπη με ένα σωρό καθαριστικά κουζίνας κι όχι μόνο. Το ένα πανίσχυρο, το άλλο έξτρα αποτελεσματικό, το παράλλο σε προσφορά μαζί με φαμπουλόσο και πάει λέγοντας. Εγώ σαν άπειρη που ήμουν δεν ήξερα ποιό να πρωτοδιαλέξω... Εννοείται πως χτύπησα το πιο φτηνό και ανέβαινα τιμές, σκεφτόμενη την αποτελεσματικότητα του καθενός. Γι αρχή πήρα το αζαξ προφ λιποκαθαριστής για άλατα και λίπη (αφού μας κάνει και για τα άλατα, καλό είναι, 2 σε 1..) αλλά όταν είδα τη τιμή ξανά, το σκέφτηκα σοβαρά...κι εκεί που χάζευα βρίσκω το απίστευτο Bref...
(Εικονίζεται δεύτερο από τα αριστερά, αυτό με το κόκκινο μπουκάλι και πράσινο ψεκαστήρι.τα άλλα προϊόντα της σειράς δεν τα δοκίμασα αλλά που θα μου πάνε..) Το είχε κι 1 ευρώ μείον. Ευκαιρία λέω, τουλάχιστον αν δε κάνει δουλειά δε θα μπούμε και μέσα εντελώς..

Πήρα κι ένα φίλτρο απορροφητήρα zozefina (τη δουλειά του να κάνει, αν κ μου μπήκε στο μάτι το Scotch and Brite που είχε δώρο ένα βιτέξ αλλά σκέφτηκα μετά σαν το wettex δεν έχει και θα ναι ντροπή μου να το προδώσω...

και πήγα σπίτι. Εκεί δώστου. Έβγαλα το φίλτρο κ πήγα με το καπάκι του απορροφητήρα στο μπάνιο να το ποτίσω με Bref να γουστάρει. το ψέκασα, το έτριψα λίγο με το σφουγγάρι κ συνέχισα να ψεκάζω με το Bref... τελικά πείστηκα πως η διαφήμιση είναι πραγματική.. ψεκάζεις σκουπίζεις κι εξαφανίζεται ότι βρωμιά ακούμπησε αυτό το θαυματουργό χημικό κατασκεύασμα! με διευκόλυνε πολύ... όμως ας επιστρέψουμε στο καπάκι του απορροφητήρα. μετά από ένα καλό πλύσιμο το έβγαλα έξω να στεγνώσει. αλλά με λύπη είδα πως τα λίπη παρέμειναν εκεί αδίστακτα...και το χρώμα του άρχιζε να εγκαταλείπει το φίλο του το καπάκι που ήταν τόσα χρόνια μαζί σε όποια δυσκολία κι αν παρουσιαζόταν(φλαμπέ φαγητά, κακό φίλτρο απορροφητήρα, λεκέδες λίπους και πάει λέγοντας) Οπότε έβγαλα το συμπέρασμα πως η δράση του Bref σε τέτοιες επιφάνειες πρέπει να γίνεται με προσοχή κι επιμονή στα λίπη.. εμένα δυστυχώς δεν εγκατέλειψαν τα άτιμα, μάλλον είχαν χτίσει ολόκληρη μητρόπολη τόσα χρόνια εγκατεστημένα...

Τα πλακάκια γύρω από τη κουζίνα όμως δε με πρόδωσαν...έλαμψε και πάλι η αλήθεια του Bref!

Ωδή για το weetex..

Σήκωσα αυτή την ανάρτηση γιατί ανακάλυψα την αποτελεσματικότητα μερικών προϊόντων για οικιακές δουλειές (του ποδαριού που λένε, και του χεριού μη σας πω..)


Μόλις πήραμε τα κλειδιά του σπιτιού ήταν αναμενόμενο πως θα ξεπατωνόμασταν στο βάψιμο και στο καθάρισμα..Έτσι προσφέρθηκα σαν καλή νοικοκυρά που είμαι, άσχετα αν στο σπίτι το πατρικό κάθομαι όλη μέρα και με το ζόρι κάνω οτιδήποτε, να αναλάβω το καθάρισμα άντε και λίγο από το βάψιμο (μιας και το βάψιμο είναι δουλειά για στιβαρά και μυώδη χέρια, προσφέρει και θέαμα σε εμάς τις γυναίκες..) Η πεθερά μου ανέλαβε την αγορά των καθαριστικών, σφουγγαρίστρων και πάει λέγοντας.

Μου έφερε λοιπόν καθαριστικό για τα άλατα, χεζαπ (εκείνο το οξύ που είναι σε πορτοκαλί μπουκαλάκια και είναι θυμωμένο όταν το ρίχνεις σε βρώμικες επιφάνειες, γιατί βγάζει αφρούς), φαμπουλόσο (με άρωμα λεβάντα), χλωρίνη (παχύρευστη), υγρό για τα πιάτα, σφουγγάρια, σφουγγαρίστρα και κοντάρι (το οποίο λύγισε, δεν άντεξε τη δύναμη του στιβαρού και δυνατού άντρα που σφουγγάρισε..) και το θαυματουργό wettex!


Μην παραπλανάστε. Δεν είναι ένα απλό βιτέξ που λέμε. Όλα τα άλλα (spontex, vitex, mproulex, σπογγοπετσέτες και πάει λέγοντας) είναι ΦΤΗΝΕΣ απομιμήσεις που δεν αξίζουν μια μπροστά στο καταπληκτικό wettex! Μιλάμε για το αυθεντικό κίτρινο με πράσινα καρώ, που το παίρνεις ρολό και κόβεις όσο θέλεις. Είναι και οικονομικό...


Κι εγώ στην αρχή αναρωτήθηκα γιατί να ξοδεύεται η γυναίκα και δεν αγόρασε απλά βιτέξ με 60 λεπτά το ένα. Δεν παίρω όρκο αλλά νομίζω πως δεν κοστίζουν πάνω από 1 ευρώ.

Έφτασε λοιπόν η στιγμή που το χρειάστηκα, έκοψα ένα κομμάτι λογικού μεγέθους κι έκανα τη δουλειά μου, την οποία δουλειά την έκανε καλά κι ένα απλό βιτέξ. Έφτασα στα μπαλκόνια, τα καθάρισα και πήρα το ανεπανάληπτο wettex να καθαρίσω τα τζάμια και μετά να ακολουθήσει η συνηθισμένη διαδικασία, άζαξ και σκούπισμα. Περνάω το wettex από το τζάμι, από ψηλά μέχρι χαμηλά. Κι όταν σηκώθηκα να πάρω το άζαξ, τι να δω! Το τζάμι ν αστράφτει και να έχει γίνει αόρατο! Εξεπλάγην με το αποτέλεσμα! ούτε άζαξ ούτε αγιαξ! Και με γλύτωσε από πολύ κόπο, αντί να καθαρίσω τα τζάμια μια και δυο και τρεις και τέσσερις φορές, μια φορά με το weetex έφτανε! Και το χρησιμοποίησα πάρα πολύ κι ακόμη να πάθει κάτι. Και σε χλωρίνες το έριξα, και σε Roli (αυτό το πήρα εγώ) και ότι άλλο θέλετε κι ακόμη κρατάει γερά.


Και συνειδητοποίησα πως κάτι ήξερε λοιπόν η πεθερά μου που πλήρωσε παραπάνω και πήρε το αυθεντικό wettex κι όχι ένα πανί της κακιάς ώρας...

28.7.08

Δε μπορώ άλλο..

δουλειές δουλειές και πάλι δουλειές!!
σκούπισμα σφουγγάρισμα και φτου κι απ την αρχή!
τρίψιμο γερό να φύγουν οι μπογιές από το παρκέ και το μάρμαρο...
μου βγήκε η πίστη!
ουφ!

22.7.08

Ναι είναι πραγματικότητα λοιπόν..

ναι είμαι στους επιτυχόντες στη προκήρυξη του Παπανικολάου για 8 μήνες (που ίσως γίνει 12μηνο). Σε 1-2 μήνες πιστεύω θα με ειδοποιήσουν κιόλας. Κ ίσως με μια νέα προκήρυξη που βγήκε πρόσφατα (5Κ/2008) να μονιμοποιηθώ. Λέμε τώρα!
και το καλύτερο..ναι..βρήκαμε σπιτάκι. όχι εγώ ακριβώς, ο μεσίτης :P είναι ομορφούλικο και ήσυχο,δυάρι, 90 τετραγωνικά με μπαλκόνι μπρος μπίσω. ευάερο ευήλιο διαμπερές και γω δε ξέρω τι άλλο. έχει μάρμαρο και παρκέ. 15ετίας. ούτε μεσίτης να ήμουν. και μάλιστα σε πολύ καλή τιμή. (ναι καλά μαντέψατε, 300 γιούρος) αυτόνομη θέρμανση και δώρο μια κρεμάστρα και ένα στραγγιστήρι για πιάτα :P α, κι ένα καθρέφτη :P
τώρα βάλαμε μπρος, κουζίνες, ψυγεία, καναπέδες, κρεβάτια..αν όλα πάνε κατ' ευχήν σε 2 βδομάδες θα πίνω καφέ στο μπαλκόνι μου και στην υγεία σας...
είμαι πολύ χαρούμενη. πρώτον γιατί θα μένω ΣΑΛΛΛΛΛΟΝΙΚΑ (όπως το λέμε εμείς οι βόρειοι) και δεύτερον θα μένω με το παλικάρι μου και θα μπορώ να κάνω θόρυβο και να κυκλοφορώ με το βρακί κι άλλα συναφή που δε τα κάνεις όταν μένεις με τους γονείς...
και πρώτο πρώτο θα μαγειρεύω! ότι θέλω εγώ! και όπως το θέλω εγώ! κι όχι όπως το θέλει η μαμά μου...
είμαι λίγο μονόχνωτη ε?..
χαίρομαι όμως... χαίρομαι πολύ...

18.7.08

Μπα, με δουλεύουν πρωινιάτικα

είμαι διοριστέα για 8 μήνες στο Παπανικολάου στη Σαλόνικα.
αχού.
δε το πιστεύω.

14.7.08

Σπίτι μου σπιτάκι μου

Ψάχνω ένα μικρό δυάρι περίπου 300 γιούρος στη Σαλόνικα και συγκεκριμένα Πολίχνη. Έχει κανείς καμία γιαγιά-παππού με κληρονομιά ένα τέτοιο σπιτάκι να νοικιάσω?

Άνοιξε ο λεβέντης μου μαγαζί και θα μείνουμε Σαλόνικα, από τον επόμενο μήνα ελπίζω. Κι ελπίζω επίσης να μη με στείλουν σε καμιά Αθήνα όταν με το καλό κάνω τα χαρτιά για την προκήρυξη που βγήκε πρόσφατα (5Κ) για νοσηλευτές και λοιπούς στα σχετικά επαγγέλματα. Εκεί πραγματικά θα τη κάτσω τη βάρκα...


12.7.08

Μέσα μαζικής μεταφοράς και άλλα ωραία παραμύθια

Καλημέρα καταρχήν!

Ξύπνησα από το πρωινό φως του ήλιου που με κυνηγά κάθε μα κάθε πρωί και όσο νυσταγμένη και να είμαι, ξυπνώ απ τα χαράματα εκτός κ αν υπάρχει παντζούρι ή στόρι στο παραθύρι για το οποίο θα γράψω μια ωδή σε άλλη ανάρτηση.

Ξύπνησα γεμάτη έμπνευση και μια που δεν ενοχλεί το τσάκτσάκ του πληκτρολογίου στους υπόλοιπους, γιατί εμένα δε με απασχολεί διόλου, είπα να γράψω τις λιγοστές εμπειρίες μου με τα καταπληκτικά ελληνικά μέσα μαζικής μεταφοράς..

Μένω στην επαρχία, σε ένα χωριό 10 χιλιόμετρα νοτιοανατολικά των Σερρών και από μικρή με πήγαινε η μαμά στη πόλη για διάφορα. Ψώνια, δουλειές, γιατρούς. Και τις περισσότερες φορές με το υπεραστικό κτελ του νομού . Θυμάμαι χαρακτηριστικά που ανεβαίναμε κάτι σκαλοπάτια μισό μέτρο και είχε πάντα ένα δάχτυλο σκόνη πάνω στις ράχες των καθισμάτων. Τα παράθυρα άνοιγαν στο πλάι κι έτριζαν (το θυμάμαι μιας και μικρή είχα καλύτερη ακουστική αντίληψη και άκουγα και καλύτερα) και δεν με άφηναν να βγάλω τα χέρια μου έξω μην μου τα κόψει κανένα φορτηγό. Το λεωφορείο το παίρναμε και για επισκέψεις στην αγαπημένη μου Θεσσαλονίκη που τόσο λάτρεψα από μικρή. Η ώρα περνούσε μαρτυρικά. Ούτε να ζωγραφίσω ούτε να παίξω με φόβο μην χάσω τα παιχνίδια μου από το τράνταγμα. Θα μου πείτε αυτοκίνητο δεν είχατε? είχαμε και μάλιστα ένα πολύ χαριτωμένο βισσυνί Zastava αλλά ο πατέρας μου δεν είχε πάντα την ευκαιρία. Θυμάμαι και μερικές φορές που κατεβήκαμε στη Θεσσαλονίκη με αυτό. Και ξέχασε ο μπαμπάς τη μαμά στο δρόμο. Άλλη αστεία ιστορία που θα σας διηγηθώ άλλη φορά!

Καθώς περνούσαν τα χρόνια και αυξανόταν οι υποχρεώσεις και μειωνόταν το κουράγιο της μαμάς μου για βόλτες στην αγορά, κατέβαινα μόνη στη πόλη με το αγαπητό μας πράσινο λεωφορείο. Θυμάμαι έκανα συλλογή τα εισιτήρια και παίζαμε τον εισπράκτορα στο σχολείο. μοίραζα τα εισιτήρια κι όποιος από τη παρέα δεν είχε εισιτήριο κατά τον "έλεγχο" τον κυνηγούσαμε για να του κόψουμε πρόστιμο.

Όταν το περίμενα όλα καλά. απλά περνούσε από τη στάση του χωριού, ανεβαίναμε και μας κατέβαζε στα Σέρρας. Όταν όμως ήμουν στο πρακτορείο και περίμενα να φωνάξει για να "ακούσω" ποιό λεωφορείο πήγαινε στο χωριό, εκεί ήμουν σαν Αλβανός στη Κίνα. Φώναζε το μεγάφωνο, φώναζε το δύστυχο αλλά τι να καταλάβω η καψερή που φωνή είχε και στόμα δεν είχε. Να σας θυμίσω πως αν δεν διαβάζω τα χείλια του άλλου δύσκολα μα πολύ δύσκολα καταλαβαίνω τι λέει. Και με την αναγγελία αναχώρησης, έφευγα κι εγώ με το μπουλούκι στα διάφορα λεωφορεία. Τότε δεν είχε τοσο συνειδητοποιημένους οδηγούς να βάζουν ταμπέλα με το προορισμό στο παρμπρίζ και κάθε φορά που έψαχνα το λεωφορείο για το χωριό ήταν ένα μικρό αίνιγμα. Αυτό είναι, δεν είναι; Βέβαια θα έπρεπε να είχα ενημερώσει το προσωπικό του πρακτορείου για να με βοηθήσουν ανάλογα αλλά μικρή και ανόητη τότε, ούτε καν ασχολιόμουν με αυτούς. Είχα και την προκατάληψη ότι θα με συμπεριφερθούν "κάπως" και αυτό το "κάπως" με τρόμαζε.

Τη λύση στο κουίζ με τα λεωφορεία έδιναν οι συγχωριανοί και οι κοντοχωριανοί που έπαιρναν όλοι το ίδιο δρομολόγιο και με γλύτωναν από τη σπαζοκεφαλιά. Πως έτυχε τόσα χρόνια που χρησιμοποιώ το κτελ (δεκαετία και κάτι λίγα, ανέβαινα και για τεσσεράμισι χρόνια κάθε Παρασκευή-Κυριακή στο δρομολόγιο Σέρρες-Σαλονίκη, Σαλονίκη-Σέρρες) να μη μπω σε λάθος λεωφορείο, είναι ένα μικρό θαύμα..

Εννοείται τώρα που είμαι και πιο συνειδητοποιημένη ανάπηρη, ρωτάω πρώτα που πάει το κάθε λεωφορείο (βέβαια τώρα έχουν και κάτι χαριτωμένους πίνακες με τον προορισμό του καθενός που στις γιορτές βγαίνουν μηνύματα όπως "Καλά Χριστούγεννα" και "Καλό Πάσχα" και με ψιλοπαιδεύουν) και μετά ανεβαίνω, μη βρεθώ σε τίποτε χωριά έρημα και απόμερα του νομού και κάνω παρέα με τις κατσίκες..

Πρόσφατα έκανα μια γύρα με το αστικό της Θεσσαλονίκης, νούμερο 10 με τόνο (αυτό που πάει χαριλάου) και είδα πως έχουν αναγγελίες στάσεων. Αγανάκτησα γιατί τώρα που έφυγα από τη "πατρίδα" τώρα τα βάλανε.. Αλλά ας μην είμαστε εγωιστές, πολλοί άλλοι στη δική μου ίσως και χειρότερη κατάσταση θα μπορέσουν να χρησιμοποιήσουν αυτές τις μαγικές, για μας, υπηρεσίες. Καιρός ήτανε.. με το αστικό είχα περάσει δράμα τους πρώτους μήνες μετοίκησης στη συμπρωτεύουσα. Ευτυχώς ξεπέρασα τις αναστολές μου και ρωτούσα ή ενημέρωνα τον οδηγό για οτιδήποτε χρειαζόμουν. Τι καλοί άνθρωποι! Εξεπλάγην που κάθε μα κάθε φορά με εξυπηρετούσαν τόσο υπομονετικά και τόσο κατατοπιστικά. Και γενικά με το κόσμο και τις αντιλήψεις του είχα εκπλαγεί, γιατί στις μεγάλες πόλεις είναι πιο ανοιχτόμυαλοί κι όχι τόσο προκατειλημμένοι όσο οι άνθρωποι στα χωριά ή στις μικρές πόλεις. Με βοήθησε πολύ αυτό και ήταν επίσης ένας λόγος που αγάπησα παραπάνω την Θεσσαλονίκη.
Έτυχε βέβαια με το κτελ να γίνουν κι ευτράπελα. Ρωτούσα πάντα τι ώρα είναι το επόμενο λεωφορείο και μου λέγανε γιατί στο εισιτήριο μπορεί να έγραφε μεν την ώρα αναχώρησης αλλά πολλές φορές την αλλάζανε. Έτυχε παραμονή πρωτομαγιάς να μείνω Σέρρες και να θέλω να γυρίσω το πρωί της επόμενης με το αγαπητό μας κτελ. Πήγα στις 10:30 στο πρακτορείο, έβγαλα εισιτήριο κ ρώτησα τι ώρα είναι το επόμενο, που μου είπαν πως ήταν στις 11. Περίμενα λοιπόν αλλά συγχωριανοί και κοντοχωριανοί πουθενά. μ έπιασε ένα μικρό άγχος αλλά σκέφτηκα πως οκέι, κάθομαι δίπλα από το γκισέ, όταν φωνάξει θα ακούσω φωνές και θα δω αν φώναξε για το χωριό ή όχι. Φτάνει η ώρα 11 και αρχίζει και φωνάζει ο μάστορας για Σαλονίκη και κάτι άλλα χωριά. Τον ρωτάω λοιπόν ποιό λεωφορείο είναι για το χωριό. Και μου απαντάει πως δεν έχει δρομολόγιο στις 11 σήμερα (αργία ντε). Παραπονέθηκα για την υπάλληλο που δεν μ ενημέρωσε σωστά και ρώτησα τι ώρα είναι το επόμενο, δυστυχώς στην ίδια υπάλληλο. Μου είπε πως έχει στις 12 παρα τέταρτο, το σιγούρεψα και πήγα να κάνω μια γύρα μιας και θα περίμενα τρία τέταρτα χωρίς σοβαρό λόγο..έκανα τη γύρα μου, πάω 12 παρα 20 στο κτελ και ρωτάω λοιπόν ποιό θα φύγει για το χωριό.
"Γεία σας, για το Χ ποιό λεωφορείο θα φύγει?"
"Με των 12?"
"12 παρα τέταρτο δεν έχει?"
"όχι, στις 12 έχει σήμερα, είναι αργία"
Ε και με πιάνουν κάτι νεύρα εκείνη τη στιγμή κ λέω οκέι Μαρία, ηρέμησε ένα τέταρτο είναι δεν είναι τραγικά τα πράγματα...Περίμενα λοιπόν να περάσει το καταραμένο τέταρτο..Φώναξαν για το χωριό αλλά όχι από το μεγάφωνο, αλλά έτσι απλά, σαν τέλαλης ας πούμε, κι εγώ δεν πήρα χαμπάρι τίποτα, ούτε και κοντοχωριανούς είχε, ούτε συγχωριανούς για να καταλάβω κάτι η καψερή. Δικό μου λάθος βέβαια που δεν ενημέρωσα τον τέλαλη ώστε να με πει να σηκωθώ να φύγω επιτέλους.. Αφού συνειδητοποίησα πως ήταν περασμένες 12 ρώτησα τον τέλαλη πότε θα φωνάξει. Κ γυρνάει κ μου λέει μόλις έφυγε, καλά φώναζα τόση ώρα, δεν άκουσες? "Όχι, δεν άκουσα γιατί δεν ακούω καλά."
Ο δύστυχος ο τέλαλης στεναχωρήθηκε αλλά με ρώτησε με παράπονο γιατί δε τον ενημέρωσα κι έμεινα σα τη καλαμιά στο κάμπο στα κτελ και μάλιστα τόση ώρα..του είπα πως περίμενα το μεγάφωνο και γι αυτό και δεν έκανα κινήσεις...
Πήγα στην μία υπάλληλο που με παραπληροφόρησε πριν, και ρώτησα τι ώρα , γι άλλη μια φορά, είναι το επόμενο για το χωριό. κατά τα λεγόμενά της είχε στις 1 και τέταρτο. Περίμενα λοιπόν άλλη μία ώρα και για να μη την πατήσω πάλι από τη χαζή υπάλληλο, επειδή ήταν τόσο βλήτο που μου έλεγε τα δρομολόγια της καθημερινής ενώ ήταν (ξαναλέω) αργία, ρώτησα και τον τέλαλη την ώρα που φεύγει ακριβώς το λεωφορείο. Ο άνθρωπος στεναχωρέθηκε ακόμη περισσότερο από τη κατάντια της χαζής και με καθησύχασε πως στο επόμενο δρομολόγιο θα είμαι σίγουρα μέσα, που έτσι κι έγινε...
Έφτασα σπίτι με τα νεύρα δαντέλες και τη μαμά μου να ρωτάει τι στο καλό έγινε... ε από τότε, ποτέ ξανά λεωφορείο τις αργίες και ποτέ μα ποτέ δεν πήγα στο ταμείο που έτυχε να δουλεύει αυτή η αργόσχολη...και πάντα μα πάντα ρωτάω τις πληροφορίες για τα δρομολόγια..
απλά θα ήταν καλό να υπήρχαν περαιτέρω μέσα πληροφόρησης για τα δρομολόγια και πιο έγκαιρα μάλιστα κι όχι απλά ένας τέλαλης που πολύ πιθανόν να μη τον ακούσω...
και απλά επιβιώνω ακόμη με τα κτελ και τα αστικά...
δεν σκέφτομαι να βγάλω άμεσα δίπλωμα γιατί δεν έχω τα χρήματα. αλλά και να τα βρω, τι θα οδηγάω? το φορτηγάκι του μπαμπά? μπα...ας βρω δουλειά και βλέπουμε τι θα κάνουμε πρώτα..
αυτά τα ολίγα με την τρελή μου περιπέτεια..

9.7.08

ιστορίες Part 2

και συνεχίζω με τις ιστορίες μου ως βαρήκοη...

αυτά που είπε η Σοφία, περί ΕΡΤ και "γράμματα χασάπη" είναι μια σταγόνα στον ωκεανό παρόμοιων περιστατικών που έχουν ζήσει και άλλοι άνθρωποι οι οποίοι δεν έχουν πρόσβαση στις περισσότερες υπηρεσίες που μας χορηγεί το αγαπητό ελληνικό κράτος..

έχω μια αδερφή στην ίδια κατάσταση που λέτε και μπορούμε να καταλαβαινόμαστε κάπως στην οικογένεια από την πλευρά της "αναπηρίας".
γιατί είναι αλήθεια αυτό που λένε, αν δε το ζήσεις, δε το καταλαβαίνεις, κάτι που σας απεύχομαι φυσικά, πάντα να έχουμε την υγεία μας.

είναι πολύ τρομακτικό αν σκεφτεί κάποιος πως η αδερφή μου μένει μόνη της με τα 5 παιδιά της και είναι υπεύθυνη για όλα και για όλους..κι αν τυχόν και της συμβεί κάτι, έστω και τυπικό και λείπουν όλοι από το σπίτι(ειδικά όταν στέλνει τα παιδιά στο σχολείο κι ετοιμάζεται για τη δουλειά ή όταν όλα τα ζουζούνια είναι κατασκήνωση και είναι μόνη της) ούτε καν ασθενοφόρο δε μπορεί να καλέσει...πιστεύω κι εγώ θα ήμουν στην ίδια κατάσταση, η σκέψη και μόνο με τρομάζει..

ήταν καλοκαίρι και η αδερφή μου αισθανόταν μια σοβαρή αδιαθεσία. έστειλε λοιπόν μηνύματα στη μητέρα μου μια και δεν μπορεί να επικοινωνήσει αλλιώς. όμως η μητέρα μου μέσα στο πανικό της διάβασε άλλα πράγματα και αναστατώθηκε πάρα πολύ. μέχρι να την ηρεμήσω και να της εξηγήσω πως δεν είναι αυτό που νομίζει και πως η αδερφή μου ήταν καλά (αφού μας έστειλε μετά μήνυμα και μας είπε πως είναι καλύτερα) πέρασε πάνω από μισάωρο..
κι αν ήταν όντως κάτι σοβαρό?
κι αν μέσα σε 15 λεπτά (τόσο χρειάζεται να πάει κανείς από το σπίτι μου στο σπίτι της) συνέβαινε το μοιραίο(βροντήξτε ξύλο) και δεν ήταν κανείς να τη βοηθήσει μια και δεν μπορεί να καλέσει ασθενοφόρο γιατί δεν επικοινωνεί μέσω τηλεφώνου??

γι αυτό πρέπει να ληφθούν τα απαραίτητα μέτρα στα νοσοκομεία, στην αστυνομία και στις σχετικές υπηρεσίες ώστε να είναι προσβάσιμες από όλους, ανάπηρους και μη.

πρέπει το Ελληνικό κράτος να κάνει κάτι, δε πληρώνουμε σα μα#@κες τους φόρους, τις ασφάλειές μας και ένα σωρό άλλα για να μην έχουμε πρόσβαση..
είναι πραγματικά απαράδεκτο...

5.7.08

ιστορίες...

Είδα το μπλογκ της Σοφίας, συνάδελφου στην επιβίωση του τρελού κόσμου της Ελλάδος και του μεγαλείου της και καταζήλεψα!

είπα κ εγώ να γράψω καναδυο ιστορίες με θέμα την ιδιαιτερότητα που έχω (να μη πω αναπηρία γιατί δε ξέρω, δε μου κολλάει..) που δεν ακούω καλά και τα τραβάν οι άλλοι τα ζόρια...


θα σας πω αστεία περιστατικά που συνέβαιναν όταν έκανα τη πρακτική μου στη Σαλονίκη στο Παπαγεωργίου...

εννοείται ότι είχα ενημερώσει την τομεάρχισσα για το πρόβλημα καθώς και κάθε προϊσταμένη της κλινικής όταν άλλαζα τμήμα για περαιτέρω ενημέρωση του προσωπικού. έλα μου όμως που οι προϊσταμένες είχαν καλύτερη και σοβαρότερη δουλειά από το να πληροφορήσουν το προσωπικό μιας και η υπηρεσία μου σε κάθε τμήμα δεν υπερέβαινε τις δύο εβδομάδες..

αυτό είχε σαν συνέπεια κάθε φορά που με φώναζαν και δεν έδινα σημασία, με περνούσαν για σνομπ. αφού ερχόταν με κοιτούσαν και μου λέγαν καλά δεν ακούς που σε φωνάζω?με ύφος που έδειχνε την ανωτερώτητά τους ("σε μένα δε δίνεις σημασία μωρή?ξέρεις ποιά είμαι εγώ??) και όταν τους απαντούσα όχι, δεν ακούω καλά, ε ρε γέλια. έπαιρναν ένα ύφος αρχικά απορημένο κ μετά κατανόησης κ μου εξηγούσαν με τρόπο τι ήθελα να κάνω λες κ ήμουν από άλλο πλανήτη. αφού τους έλεγα να μου μιλάνε κανονικά αλλά να έχω οπτική επαφή, εξελισσόταν ομαλά τα πράγματα.

έλα μου όμως που μερικές δεν είχαν το χρόνο και την υπομονή να ασχοληθούν κ μου μιλούσαν μέχρι να τελειώσω την υπηρεσία μου από το τμήμα, λες κ ήμουν νοητηκά καθυστερημένη.. έκανα υπομονή, τι να έκανα η καψερή και τελείωνε κι αυτό το βασανιστήριο...

το πιο κορυφαίο ήταν στα χειρουργεία...όπου όλοι φορούσαν μάσκες και μου ανέθεταν να κάνω κάτι με αποστειρωμένα ή με καταγραφές και δε καταλάβαινα γρι...τους εξηγουσα ότι δεν ακούω καλά και πάλι μου το ξαναλεγαν με τη μασκα στο στομα..τους έλεγα ότι πρέπει να βλέπω τα χείλη τους αλλά μέχρι να γίνει όλη αυτή η διαδικασία, τους εξυπηρετούσε μια άλλη συνάδελφος...όχι οτι με πείραζε απλά προσπαθούσα να είμαι εξυπηρετική χωρίς αποτέλεσμα δυστυχώς.τι να κάνεις, cest la vie..

σκέπτομαι μήπως διάλεξα λάθος επάγγελμα αλλά παρά τις αντιξοότητες που αντιμετωπίζω, πιστεύω στους τομείς που μπορώ να προσφέρω, προσφέρω και με το παραπάνω.. έτσι θέλω να πιστεύω δηλαδή. κ ξέρω πως η νοσηλευτική είναι ένα επάγγελμα που μεν το "έχουν" πολλοί αλλά το ασκούν λίγοι κ δε φτάνει κ χρειάζεται βοήθεια από όποιον μπορεί να προσφέρει, ο καθένας όσο μπορεί κι όχι όσο "λέει" ότι μπορεί..
γιατί έχω δει συναδέλφους να μην δινουν δεκάρα για τον άνθρωπο που πονάει, που ζητάει έστω ένα ποτήρι νερό που στην ουσία αυτή είναι η δουλειά τους, να βοηθούν στην αποκατάσταση του ασθενούς και στην εξυπηρέτησή του όσο αυτοί βρίσκονται στο νοσοκομείο, στο περιβάλλον εργασίας των νοσηλευτών..
είναι βέβαια μεγάλο ζήτημα που δε θα το κουράσω άλλο απλά μου κακοφαίνεται άλλοι που έχουν τις δυνατότητες και είναι "φυσιολογικοί" να φέρονται χειρότερα από έναν "ανάπηρο". που εγώ ναι μεν δεν ακούω καλά αλλά θα κάνω ότι μπορώ για να μην έχει παράπονο ο ασθενής μου (εκτός κ αν είναι κανείς ιδιότροπος, εκεί νίπτω τας χείρας μου!), και τη κουβέρτα θα του στρώσω και τα φάρμακά του θα του δώσω και την ένεσή του θα προσπαθήσω να κάνω με όσο πιο ήπιο τρόπο γίνεται και θα τον πληροφορήσω για κάθε τι που θα με ρωτήσει..όχι σαν μερικές που δίνουν το χάπι και γεία σας...
"αδελφή, μου δίνετε λίγο νερό γιατί δε μπορώ να σηκωθώ?"
"να πάρεις μόνος σου, τι με πέρασες, υπηρέτρια?"
αυτό είναι αδικαιολόγητο...
θα συνεχίσω την δημοσίευση απλά με πιέζει ο χρόνος και δε μπορώ να την ολοκληρώσω έτσι όπως πρέπει...

3.7.08

παιχνίδι φρομ ποντίκι!
επιτέλους με κάλεσε κι εμένα κ όποιος πει πως είμαι γκρινιάρα, να του καεί το dvd!
έχομεν και λέμεν...


1. Ο καλεσμένος -η, κάνει ανάρτηση με το ερωτηματολόγιο που ακολουθεί.(δηλαδή όπως έκανα εγώ στο μπλόγκ)
2. Δίνει τις απαντήσεις του στα σχόλια της ανάρτησης του, σε αυτόν που τον κάλεσε,και κυρίως πάντα, στο xeblogarisma (δηλαδή α,β,δ,ε,ρ,στ κτλ κτλ στα σχόλια της δικής του ανάρτησης, στα σχόλια του ποντικιού (αυτός που με κάλεσε) και στο xeblogarisma(http://xeblogarisma.blogspot.com/)
3. Καλεί 3-7 να κάνουν το ίδιο.
4. Στην ανάρτηση του δεν ξεχνά να βάλει τη διεύθυνση του xeblogarismaγια τη διευκόλυνση τού παιχνιδιού και των 127 κριτών...(όπως έκανα κ γω στην επόμενη σειρά)

http://xeblogarisma.blogspot.com/

ελπίζω να σας διαφώτισα κάπως...

Και αρχίζουμε:

1. ΣΕΞ... : α)
α) είμαι γυναίκα με προτίμηση στους άντρες
β) είμαι άντρας με προτίμηση στις γυναίκες
γ) είμαι γυναίκα με προτίμηση στις γυναίκες
δ)είμαι άντρας με προτίμηση στους άντρες
ε) είμαι απ΄ όλα με προτίμηση σε όλα

2. HOBBY : α), β), γ)
α) μαγειρική - γυμναστήριο
β) μασάζ - ποδηλασία
γ) ταξίδια - τοξοβολία
δ) συναυλίες - κολύμπι
ε) μοντελισμός - βόλτες με το σκάφος

3. ΤΕΧΝΗ : α, β, γ, δ, ε (είμαι κουλτουριάρα τι να κάνουμε)
α) μουσική
β) χορός
γ) κινηματογράφος - θέατρο
δ) λογοτεχνία
ε) ζωγραφική - γλυπτική - αρχιτεκτονική

4. ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΠΕΠΟΙΘΗΣΕΙΣ : πλάκα με κάνετε? αν το ε) είναι τπτ απ' όλα, τότε ε) !
α) αριστερά
β) κεντροαριστερά
γ) κεντροδεξιά
δ) δεξιά
ε) πάρτο αλλιώς

5. ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΜΑΘΗΜΑ : β)
α) μαθηματικά - γεωμετρία
β) χημεία - φυσική
γ) έκθεση και γλώσσα
δ) ιστορία - γεωγραφία
ε) θρησκευτικά και γυμναστική

6. ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ PET : β,γ,δ, γούτσου γούτσου ^_^
α) γατάκι
β) σκυλάκι
γ) ψαράκι
δ) πουλάκι
ε) κροκοδειλάκι

7. ΔΙΑΚΟΠΕΣ : α),β),δ) (αθήνα?πλάκα με κάνετε?)
α) στη θάλασσα
β) στο βουνό
γ) στη Μύκονο
δ) στη Γαύδο
ε) στην Αθήνα

8. ΧΡΩΜΑ : α,β,γ,δ,ε όλα όλα όλα!
α) λευκό
β) κόκκινο
γ) μοβ
δ) μπλε
ε) μαύρο

9. ΣΗΜΕΙΟ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ : β
α) κρεβατοκάμαρα
β) κουζίνα
γ) τουαλέτα
δ) σαλόνι
ε) πατάρι

10. Η ΕΠΟΜΕΝΗ ΣΧΕΣΗ ΜΟΥ, ΘΕΛΩ ΝΑ ΚΡΑΤΗΣΕΙ : δ) ^_^
α) 7 ώρες
β) 7 ημέρες
γ) 7 μήνες
δ) πάνω από 7 χρόνια
ε) ε, όχι και 7 χρόνια.


καλώ με τη σειρά μου..χμμμ...δεν έχω και πολλούς να καλέσω είμαι και αντικοινωνικό άτομο οπότε δε θα καλέσω κανέναν...