30.9.08

Συνταγή που έταξα

σας είπα για τα τορτελίνια ε?
παραθέτω τη συνταγή παρακάτω.
φωτός δε βάζω γιατί δεν έχω ψηφιακή και το καλό κινητό που βγάζει ωραίες φωτός, του χάλασε η μπαταρία και γιοκ φωτος..


Τορτελίνια με μανιτάρια α λα κρέμ
ή
Τορτελίνια με γραβιέρα Κρήτης και κρέμα γάλακτος.

Υλικά για 3 άτομα (μάλλον για δύο..)

250γρ τορτελίνια (έτοιμα, με προσούτο κατά προτίμηση)
1 κουτί κρέμα γάλακτος
1 μικρή κονσέρβα μανιτάρια ή 5-6 φρέσκα λαζαρίνες, κομμένα σε φέτες
5 φέτες μπέικον ή ένα σεβαστό κομμάτι πανσέτα καπνιστή (αυτό είναι ιταλιάνικο,άλλη φορά θα το εξηγήσω)
λίγο τριμμένο μοσχοκάρυδο
πιπεριά (προαιρετικά)
λίγη γραβιέρα Κρήτης κομμένη σε κύβους(προαιρετικά, μπορείτε να χρησιμοποιήσετε ότι τυράκι θέλετε, εκτός από φέτα γιατί είναι σχετικά αλμυρή)
αλατοπίπερο

Εκτέλεση

βράζουμε τα τορτελίνια για 10 λεπτά και σουρώνουμε. τα βάζουμε στην άκρη κι ετοιμάζουμε τη σάλτσα.
σωτάρουμε με λίγο λάδι το μπέικον κι αφού πάρει χρώμα, ρίχνουμε τα μανιτάρια (ΠΡΟΣΟΧΗ, τα μανιτάρια κονσέρβας θυμώνουν και πετάγονται, γι αυτό πολύ καλό στράγγισμα και χαμηλή φωτιά) και τις πιπεριές σε μέτρια έως δυνατή φωτιά μέχρι να ροδίσουν. ρίχνουμε τη κρέμα γάλακτος (αν δεν σας φτάσει, ρίξτε και λίγο γάλα εβαπορέ) κι ανακατεύουμε. χαμηλώνουμε τη φωτιά και μετά από λίγο ρίχνουμε το μοσχοκάρυδο, το αλατοπίπερο κι ανακατεύουμε λιγάκι. δεν σκεπάζουμε τη σάλτσα γιατί φουσκώνει και θα τα κάνει όλα χάλια! σιγοβράζουμε στη χαμηλή φωτιά μέχρι ν αρχίσει να δένει, όχι απαραίτητα να γίνει πηχτή.
όταν αρχίσει να δένει, σβήνουμε τη φωτιά και πετάμε τα τορτελίνια στη σάλτσα. ανακατεύουμε και ρίχνουμε τη γραβιέρα. ξαναανακατέβουμε και το αφήνουμε για δευτερόλεπτα να ξεκουραστεί (θα έγραφα λεπτά, αλλά κανείς δεν αντιστέκεται ιδιαίτερα..). σερβίρουμε σε χαμηλό μεγάλο πιάτο και... καλή όρεξη!

συνοδεύεται ευχάριστα με μοσχοφίλερο ή άλλο λευκό κρασί της αρεσκείας σας, όχι όμως πολύ ξηρό.

ελπίζω να σας κάλυψα και να τρέξανε τα σάλια σας χε χε χε..


Καλή επιτυχία!


όσο για μένα, η συμφορά συνεχίζεται αλλά με καταρροή.. η μύτη μου τρέχει πιο γρήγορα από τον κεντερη.. ο λαιμός πέρασε... άτιμη γρίππη!!άτιμη!

29.9.08

Συμφορά!

Αρρώστησα η γυναίκα!
αρρώστησα!!
εγώ!
που δεν αρρωσταίνω ποτέ! ποτέ μα ποτέ! κι έχω ν αρρωστήσω από το καιρό του Νώε! (ναι, ζούσα τότε..)

μάλλον αμυγδαλίτιδα :(
ευτυχώς δεν ανέβασα πυρετό, το κλίμα εδώ δε μ αφήνει ν ανεβάσω πυρετό. κι όταν ήμαν φοιτήτρια είχα πολύ συχνά τις αμυγδαλές μου κ δεν έκανα ποτέ πυρετό και να οι εξετάσεις για μονοπυρήνωση.. αλλά ήμαν περδίκι μόνο οι αμυγδαλές μου ήταν μέσα στο πύον... (τότε, στο καιρό του Νώε, αφού από τότε έχω ν αρρωστήσω)

πανάθεμά την αμυγδαλίτιδά μου!
ούτε να μιλήσω μπορώ, ούτε να φάω (κι έχω μια διαολεμένη πείνα..τρώω τα πάντα και δε χορταίνω!)είμαι κι αδιάθετη. όλα μαζί! δε γινόταν να έρθει ένα ένα!

δεν είναι και τραγικά τα συμπτώματα, θα μπορούσα να είχα συνάχι, να τρέχουν οι μύξες μου κ να μη προλαβαίνω να τις συμμαζέψω, βήχα να βήχω ώρες ολόκληρες κ να πονάνε τα πνευμόνια μου και όλα τα συναφή που έχουν οι άρρωστοι.
αχ μακάρι να πονέσει μόνο ο λαιμός μου, όπως το καιρό του Νώε. γιατί δε με βλέπω να τη βγάζω καθαρή αν εμφανιστούν κι άλλα συμπτώματα!θα μετακομίσω στη μάνα μου να με φροντίζει αυτή!θέλω τη μαμά μου που λένε!

πήρα ένα mesulid το πρωί, θα πάρω κι άλλο σε λίγο. φορτώθηκα strepsils και lysopaine και παραβλέπω τις ιατρικές οδηγίες και τις τρώω δύο-δύο. λέτε να πάθω καμιά δηλητηρίαση?... και τα τσάγια, το ένα μετά το άλλο.. θα πάω για χαμόμηλο σε λίγο.. (αφού ήπια ένα με γεύση γκρέιπφρουτ κι ακόμη ένα τσάι, μέντα)

ΓΙΑΤΙ ΑΡΡΩΣΤΗΣΑ?? Λέτε να με κόλλησε κανένας ασθενής? αν κ έχουμε ασθενείς μόνο με προβλήματα καρδιάς...
λέτε να με κόλλησε κανείς στο αστικό?
λέτε να με κόλλησε ο Άκης? αλλά μπα, αυτός δεν είναι άρρωστος.
λέτε απλά να κρύωσα? αφού προσέχω ρε, πως κρύωσα...


ούφ.
πολύ ύπουλες οι αρρώστειες. τη κατάρα μου να χουν!!!!

26.9.08

Τορτελίνια με ...

άσπρη σάλτσα...

παχυντικό και πολύ πολύ πολύ νόστιμο φαγητό που το έφτιαξα χτες και ξερογλειφόμουν μέχρι να ετοιμαστεί να το φάω σαν άνθρωπος.. αλλά επειδή είπαμε, είναι παχυντικό έφαγα μια σεβαστή ποσότητα κι άφησα λίγα στη κατσαρόλα για μετά.
πουυυ...
εξαφανίστηκαν!
ξύπνησε ο Άκης και γίνανε αόρατα τα τορτελίνια αγαπητοί μου πριν το πάρω χαμπάρι! τορτελίνια ΓΙΟΚ! δε του το συγχώρεσα ακόμη..

(αν θελήσει κανείς τη συνταγή, ας σχολιάσει και θα την αναρτήσω όταν ευκαιρήσω!)

που λέτε, χτες με το που γύρισα από τη δουλειά, μαγείρεψα κι έπεσα για ύπνο. κοιμόμουν από τις πεντέμισι το απόγευμα μέχρι και τις 6 το πρωί... 12ωρος ύπνος...
όλοι μου λένε να κοιμάμαι τώρα που μπορώ και δεν έχω παιδιά και τους ακούω. μα αφού ήμουν πτώμα! είχαμε εφημερία χτες και μέχρι να συμμαζευτούν οι ασθενείς και τα κρεβάτια, πέρασε αρκετή ώρα και χρειάστηκε πολύ δουλειά, μαζί με τη νοσηλεία, την επίσκεψη κι όλα τα συναφή που έχει η νοσηλευτική στις κλινικές τελοσπάντων... ξενύχτησα κιόλας το προηγούμενο βράδυ... (μη ρωτάτε πολλά, αδιάκριτοι!)

το σπίτι περιττό να πω οτι είναι σε μεταπολεμική κατάσταση αλλά δε μας νοιάζει και τόσο. δε περιμένουμε και κανένα πρωθυπουργό... θα πάω μετά να το συμμαζέψω γιατί είμαστε άνθρωποι κι όχι ζά! θα ξαναπάμε Σέρρες απόψε γιατί πρέπει να πάρουμε και κάτι πράγματα, έχω και γάμο το Σάββατο. παντρεύεται ένας συμμαθητής μου που για λίγο καιρό ήμουν καψουριασμένη μαζί του αλλά ευτυχώς μου έφυγε γρήγορα κι έχουμε μια πολύ καλή σχέση. και με την γυναίκα του είμαστε και σόι. δε γλύτωσε από μας ο άνθρωπος δηλαδή! ψιλοβαριέμαι να πάω γιατί πρέπει να ακολουθήσω όλη αυτή τη διαδικασία που ακολουθούν όλες οι γυναίκες για να είναι ευπρεπείς στη κοινωνία... (μαλλιά, νύχια, πόδια, φρύδια, καθαρισμός, ενυδάτωση κτλ κτλ κτλ) και να σας πω την αλήθεια δεν είναι το φόρτε μου αυτό και βαριέμαι... προτιμώ να φτιάξω μια τυρόπιτα ή να λύσω μια άσκηση πυρηνικής φυσικής.. (όχι ακριβώς πυρηνικής, αλλά και μια απλή φυσική γ λυκείου, αμέ, γιατί όχι?)

ξέχασα να αναφέρω και το πιο σημαντικό, γιορτάζει σήμερα ο Άκης. είναι η Μετάστασις του Ιωάννου του Θεολόγου (αν δεν με απατά η μνήμη μου) και γιορτάζει το παλικάρι μου. να τον χαίρομαι λοιπόν! δε ξέρω τι δώρο θα τον πάρω ακόμη, μιας στις 29 έχει γενέθλια. βέβαια. και γιορτή και γενέθλια. να χουμε λεφτά να ξοδευόμαστε δηλαδή! πέρισυ του είχα πάρει έναν αναπτήρα zippo. εφέτος λέω να του πάρω μια δερμάτινη θήκη για το κινητό του (είναι κι ακριβό το κινητό, πρέπει κάποιος να το προσέξει) και στα γενέθλιά του να του πάρω ένα πουκάμισο καλό. λέμε τώρα. μπορεί να δω κάτι άλλο κ να του το αγοράσω...

στην επόμενη ανάρτηση θα έχω και μια φωτό να δείτε τα χάλια μας :Ρ

σας αφήνω, πάω να συμμαζέψω και να ετοιμάσω τα άπλυτα για τα Σέρρας! λέω να πάρω και κανένα γλυκάκι από το Τερκενλή να γλυκάνω τους γονείς...

21.9.08

Φιλία

με αφορμή όλες τις πρόσφατες αναρτήσεις που είδα για την φιλία είπα να σας περιγράψω κι εγώ την άποψή μου...

φίλες δεν έχω πολλές. δύο τρεις και πολλές είναι. οι άλλες είναι απλά γνωστές, περασμένες-ξεχασμένες, από το σχολείο, από τη πρακτική, από τη σχολή... λυπάμαι πολύ γι αυτό αλλά κάθε φορά που προσπαθώ να αναπτύξω αυτή την περίπλοκη σχέση με έναν άνθρωπο, πάντα κάτι θα στραβώνει και απελπίζομαι και πληγώνομαι γιατί όντως πρόσφερα πολλά και γι ανταπόδωση απλά με προδώσαν...

η μία φίλη μου, είναι η Ασπασία, η συνάδελφος στη πρακτική. γνωριστήκαμε στη σχολή, κάναμε μαζί πρακτική, πήγαμε στη Λευκάδα παραμάσχαλα, σηκώσαμε το πόστερ μας (τη σούπερ εργασία μας τελοσπάντων!) και δεθήκαμε πολύ. είναι η μόνη που δε με έχει πληγώσει ποτέ, μέχρι στιγμής τουλάχιστον, αν κ δε νομίζω να το κάνει. την γνωρίζω 5 χρόνια, λίγα μα κάθε φορά που βρισκόμαστε, οι συναντήσεις μας κρατάνε πάνω από 3 ώρες και τη γνωρίζω καλύτερα από τη παλάμη μου... προέρχεται από μεγάλη οικογένεια και αυτή, είναι ελεύθερη και θέλει πολύ να κάνει δική της οικογένεια. αναλύουμε κάθε φορά διάφορα θέματα που μας προβληματίζουν, ανταλλάσουμε γνώμες, απόψεις, αυτά που κάνουν οι καλές φίλες τελοσπάντων...

νιώθω πως με ωφελεί πολύ η συζήτηση μαζί της.. η παρέα της.. με βοήθησε πολύ σε προβλήματα που μου φαινόταν βουνό, χάρηκε όταν χάρηκα κι εγώ, λυπήθηκε όταν λυπήθηκα κι εγώ και μου έδωσε σημαντικές αφορμές για να συνεχίσω ενώ ήμουν έτοιμη να παραιτηθώ.. ελπίζω να της τα έχω ανταποδώσει ή και να της τα ανταποδώσω κάποια στιγμή.
δεν είναι η φίλη που θα πάω μαζί της για γκόμενους, για μανικιούρ ή πετικιούρ ή αυτά τα επιφανειακά που κάνουν οι κοπέλες την σήμερον ημέραν, αλλά είναι η φίλη που θα μου συμπαρασταθεί, θα μου φωνάξει, θα μου φερθεί εντάξει, όπως πιστεύω πως της φέρομαι... εύχομαι να συνεχίσει η φιλία μας έτσι, γιατί φοβάμαι.. φοβάμαι μήπως κι αυτή η σχέση που χτίζω, γκρεμιστεί όπως και οι άλλες που προσπάθησα με κόπο να φτιάξω και τελικά διαλύθηκαν..

θα μου πείτε οι άνθρωποι αλλάζουν, μεγαλώνουν, ερωτεύονται, κάνουν παιδιά, αποκτούν υποχρεώσεις αλλά ρε παιδί μου οκέι, οι φιλίες παραμένουν φιλίες, έτσι δεν είναι? εκτός κι αν προϋπήρχαν άλλα κίνητρα... οπότε πάω πάσο..

θα ήθελα πολύ να είχα μια φιλία σαν αυτή που έχουν τα αγόρια, οι άντρες μεταξύ τους. όπως ο Άκης με τον φίλο του τον Δ. Κάθε φορά που βρίσκονται είναι σαν ένα μικρό πανηγύρι. είναι τόσο δεμένοι μεταξύ τους που ζηλεύω αυτή την τόσο αξιοθαύμαστη σχέση που έχουν..θέλω κι εγώ :(

περίπλοκα όντα οι άνθρωποι, περίπλοκες και οι φιλίες μεταξύ τους...

Κρύο..

... καιρός για δύο!

μου έφερε η πεθερά μου 2 κουβέρτες βελουτέ, μια γαλάζια και μια πορτοκαλοροζ και τις αρπάξαμε προχτές με τον Άκη και κάναμε γουτσουγούτσου όλη μέρα. ειδικά χτες, με το που γύρισα από τη δουλειά, φάγαμε τα φασολάκια (περιττό να σας πω πως έγιναν καταπληκτικά, όσο καταπληκτικά μπορούν να γίνουν τα φασολάκια τελοσπάντων) και την αράξαμε στους καναπέδες.

έχουμε δύο καναπέδες, έναν διθέσιο κι έναν τριθέσιο, στον τριθέσιο χωράνε 3 καλοθρεμμένα άτομα θα έλεγα. μας τους πήρε ο πεθερός μου. βεβαίως. είδατε τι καλό πεθερό που έχω? εκείνη τη στιγμή που την πέσαμε είχε Χάουζ, την αράξαμε λοιπόν και λιώσαμε στη κυριολεξία. στις 6 πέσαμε στους καναπέδες και δεν σηκωθήκαμε ούτε γι αστείο.. ρίξαμε μετά κάτι ύπνους με μια μίνι διακοπή κατά τη μεταφορά μας από το σαλόνι στη κρεβατοκάμαρα. εκεί κ αν έπεσε ύπνος... ο Άκης μου έλεγε κάτι για βόλτες και για μια ταινία αλλά ποιός τον άκουγε, ποιός σηκωνόταν...

χτες λοιπόν κοιμήθηκα άνετα 12 ώρες. φταίει κατά πολύ η χουχουλιαστή κουβέρτα που αγκάλιαζα και ο Άκης που με κρατούσε αγκαλιά. και ο καιρός που όχι απλά δρόσισε, μας πούντιασε!

τι κρύο αυτές τις μέρες! φοράω μακρυμάνικη μπλούζα και ένα ψιλό μπουφανάκι και πάλι κρυώνω. έχω ένα για το βουνό, ζεστό σούπερ ντούπερ κάτσε καλά, λέτε να κυκλοφορώ με αυτό μέχρι να ζεστάνει ο καιρός λιγάκι? αστειό ε? χα χα..

που λέτε, πήγα να φτιάξω και πανακότα κι αποδείχθηκε ότι είμαι άχρηστη γι άλλη μια φορά. μα θα πάρω ρεβάνς και θα τη φτιάξω έτσι όπως πρέπει... και θα ναι πεντανόστιμη.. αλλιώς να μη με λένε Μαρία..

έφαγα τις προάλλες κρεμ μπρουλέ. αχ τι ήταν αυτό. κόντεψα να λυποθυμήσω από τη νοστιμιά της. πως τη φτιάχνουν ξέρει κανείς να μου πει?

φεύγω τώρα, πάω Σέρρες στη μανούλα μου να φάω φαγάκι και γλυκάκι και καμια πίτα αν έφτιαξε. να πάρω και τα ρούχα που πλύθηκαν κ θα μυρίζουν τέλεια... κ τη Δευτέρα πάλι πίσω (έχω ρεπόόό!) ο Άκης δε θέλει να φύγω μα δε γίνεται, έχω εκκρεμότητες που πρέπει να τακτοποιήσω.. κ δε χωράει άλλη αναβολή..

θα επανορθώσω όμως, θα του κάνω πολύ γουτσουγουτσου όταν γυρίσω :)

καλή εβδομάδα προκαταβολικά αγαπητοί μου!

17.9.08

Ύπνε που παίρνεις τα παιδιά...

.. άσε ελίγο εμάς γιατί έχουμε και δουλειές!

Τι έπαθα την σήμερον ημέραν αγαπητοί μου αναγνώστες.
Έφαγα τα μακαρόνια που έφτιαξε το παλικάρι μου, ο αντράκλας μου, η κολώνα του σπιτιού μου κτλ κτλ κτλ, συμμάζεψα (γιατί όσο αντράκλας κι αν είναι κανείς, το σπίτι το αφήνει μύλο. ουφ πάλι συγχίστηκα, κ είχα συμμαζέψει την προηγούμενη!) και βολεύτηκα στο καναπέ με το λαπτοπ αγκαλιά να βλέπω HOUSE MD. τι θα έβλεπα.. κόντευε να λύσει την υπόθεση ο Χάουζ και ο αναθεματισμένος ο ύπνος τότε βρήκε να με αποπλανήσει. έριξα κάτι ύπνους παιδιά.. μα κάτι ύπνους..

και ξυπνάω σε κάποια φάση και βλέπω ΟΛΑ ΜΑΥΡΑ! ρε παιδιά, λέω, πότε κοιμήθηκα? πόσο κοιμήθηκα? πω πω και πως θα ξανακοιμηθώ για να ξυπνήσω το πρωί? αν κ κάτι μου λέει αυτή τη στιγμή πως θα πέσω ξερή για ύπνο.. κ είχα την εντύπωση πως ήταν 4 - 5 η ώρα τα ξημερώματα, έτσι σκοτεινά που είδα το σπίτι. βλέπω το ρολόι του λαπτοπ, που ήδη είχε τελειώσει το επεισόδιο, ήταν 10 η ώρα. κοιμήθηκα 4 ολόκληρες ώρες. ΤΕΣΣΕΡΙΣ. ΜΕΣΗΜΕΡΙΑΤΙΚΑ! εγώ που δε κοιμάμαι το μεσημέρι βρε παιδί μου. που είμαι όλη μέρα λες κ με διοχετεύουν παρεντερικά καφέ (αυτό δε το καταλάβατε ε? δε πειράζει, κάνω το ψώνιο με τις εξυπνάδες που έμαθα στη σχολή χα χα) ανεξάρτητα το πόσο κουρασμένη είμαι ή το πόσο λίγο κοιμήθηκα. αλλά σήμερα ήταν το κάτι άλλο.

χτες το βράδυ, μπανίστηκα, λούστηκα (το μουστάκι ακόμη να το βγάλω..θα πάρω και μαγκούρα σε λίγο και θα φωνάζω "ΣΑΛΑΓΑΤΑ! ΣΑΛΑΓΑΤΑ!"..) έγινα άνθρωπος της περιοπής τελοσπάντων και κοιμήθηκα, στέλνοντας μήνυμα στον Άκη να με ξυπνήσει οπωσδήποτε όταν γυρίσει. Γύρισε ο πασάς μου, με ξύπνησε, με αγκάλιασε και ξανακοιμήθηκα. ε το πρωί, με το ζόρι ξύπνησα. όχι ότι ξυπνάω κι από μόνη μου.. σήμερα όμως.. άστα να πάνε.. και στη δουλειά ήμουν ψιλοζαβλακωμένο.. και οι μισές συνάδελφοι ήταν σα ζαβλακωμένα, κακά τα ψέμματα. μάλλον επειδή δρόσισε, κάναμε κάτι ύπνους όλοι...

κ ήθελα να φτιάξω πανακοτα κ φασολάκια. κ δεν έφτιαξα τίποτα :( ευτυχώς αύριο θα πάμε Σέρρες και το γλυτώνω κάπως το φαγητό.

το καλό που κοιμήθηκα είναι πως δεν έφαγα καθόλου από το μεσημεριανό και μετά. μα δε σας υπόσχομαι τίποτε. στο τσακ είμαι να περιποιηθώ τους αυτόματους πωλητές που έχουμε στο μαγαζί...

σπουδαίο πράγμα ο ύπνος. αν δεν τον αναπληρώσεις, σε αναπληρώνει αυτός τελικά αγαπητοί μου!!

16.9.08

Σημείωση της σημείωσης!

όταν λέω ψήστε το στο γκριλ μη φανταστείτε, πως εννοώ, βάλτε καρβουνιά και ψήστε το στη σχάρα!

εννόω το ψήνουμε στο φούρνο με την αντίσταση μόνο αναμμένη, εκείνο εκεί το πραγματάκι που όταν ζεσταίνεται κοκκινίζει, δε ξέρω πως το λένε στα ελληνικά, εγώ γκριλ το ξέρω... γυρίστε το όταν ψηθεί από τη μία πλευρα, να ψηθεί κι από την άλλη.. γίνεται τραγανό και απίστευτο.. πολύ καλύτερο από το τηγανιτό!

ναι δε λέω, οι πατάτες είναι καλές μόνο τηγανιτές, μα γι αλλαγή πρότεινα κάτι διαφορετικό..

4. κάντε σως για τη μαρουλοσαλάτα ή τη σαλάτα μαρούλι με τόνο και καλαμπόκι, προσθέτοντας στο λίγο λάδι, μουστάρδα και ξύδι (αν βάλετε λεμόνι, δε νομίζω να πετύχει τόσο γιατί το ξύδι έχει πιο έντονη γεύση) και λίγο νεράκι, αντί ν αδειάσετε το μισό μπουκάλι Άλτις στη σαλάτα σας... χτυπήστε τα καλά και ρίχτε τα. επειδή το ξύδι έχει αυτή την έντονη γεύση, με το νερό την "χαλαρώνει" και η σως γίνεται παραπάνω, δημιουργείτε δηλαδη ένα "τρικ" στη σαλάτα σας! άντε και καλή επιτυχία μάγοι μου!

5. αν έχετε ψωμί στη κατάψυξη ή ακόμη και από τις προηγούμενες ημέρες (σε καλή κατάσταση κι όχι μες τη μούχλα, υπάρχουν φάρμακα με πενικιλλίνη πλέον!) κόψτε το φέτες και ψήστε τες στο γκριλ, γαρνίρετε με λίγο λαδάκι, ρίγανη κι αλάτι. σε περιόδους αλάδωτης νηστείας μπορείτε να αντικαταστήσετε το λαδάκι με ντοματοπελτέ, πριν ή μετά το ψήσιμο. ψήνετε τις φέτες μέχρι να ροδίσουν, γυρνώντας τες για να ψηθούν και από τις δύο μεριές. είναι ένα γευστικό σνακ αλλά ολίγον παχυντικό γιατί έχει αρκετούς υδατάνθρακες λόγω ψωμιού.

6. αυτό το διάβασα σε ένα περιοδικό, δε μου πολυάρεσε η ιδέα αλλά όταν το δοκίμασα, πείστηκα πως είναι καλή εναλλακτική! αντί για ψωμί, ζαμπον, κασέρι κ ότι άλλο βάζετε στο σάντουιτς σας, πάρτε 2 μαρουλόφυλλα (ή και 4 άμα θέλετε, μαρούλι είναι, δε παχαίνει!) και χρησιμοποιήστε τα σαν φέτες ψωμιού του τοστ, κάντε ένα ρολό και ΜΑΜ! δε θα σας κρατήσει όσο το ψωμί, αλλά λέμε τώρα...

7. δοκιμάστε το θαυματουργό ποτό των διαιτολόγων: 1 κουταλάκι του γλυκού λεμόνι σε ποτήρι που περιέχει το μισό χυμό ανανά και το άλλο μισό σόδα ή σουρωτή (εγώ προτιμώ περιέ γιατί είμαι απ το παρίσι, έχουμε κι ένα όνομα να κρατήσουμε α χα χα χα.. περιμένω το σχόλιο της Γεω τώρα..)

8. δεν έχει 8. στέρεψα!

περιμένω μια φίλη για καφέ! τα λέμε μετά!

15.9.08

Σημείωση

Τips για πιο γιαμ γιαμ και υγιεινό φαγητό!

1. το σνίτσελ προετοιμάστε το και ψήστε το στο γκρίλ. αξεπέραστη γεύση! και δε γεμίζει λάδια!
2. αντί να τηγανίσετε τις πατάτες, ψήστε τες. έτσι όπως είναι κομμένες για τηγάνισμα, ρίχτε το λαδάκι σας (όχι τόσο όσο για τηγάνισμα βέβαια) και ψήστε τες στο φούρνο. θα εκπλαγείτε... και νόστιμες και διαίτης (όχι και τόσο διαίτης αλλά λέμε τώρα!)
3. αντί να τρώτε μια ή δύο φορές τη μέρα, τρώτε πολλά μικρά γεύματα. καλά θα μου πείτε, παλιό είναι αυτό αλλά όσες φορές το λέμε, τόσο καλύτερα το εμπεδώνουμε!
4. δε μου έρχεται. όταν θα μου κατεβαίνει καμιά φαεινή ιδέα, θα τη γράφω!

Κάνει νύστα ή νυστάζω;

Αγαπητοί μου μπλόγκερς

σήμερα κοιμάμαι όρθια. ίσως φταίει που δεν κοιμήθηκα αρκετά (από τις 11 έπεσα για ύπνο, πόσο πιο νωρίς να την έπεφτα?!) ίσως φταίει που ξύπνησα πριν από τα κοκόρια(στις 6 αγαπητοί μου...ΣΤΙΣ ΈΞΙ.. ΑΚΌΜΗ ΝΑ ΤΟ ΧΩΝΈΨΩ..) ίσως φταίει και το ότι ζαβλακώθηκα με το σίριαλ Dr HOUSE MD..

Δεν ξέρω αν σας το είχα αναφέρει παλιότερα μα το συγκεκριμένο σίριαλ με τρελαίνει. Είναι το μοναδικό που θα καθήσω να το δω από την αρχή μέχρι και το τέλος (όταν προβάλλοταν στη τιβί, δεν σηκωνόμουν ούτε στις διαφημίσεις) και δε θα δώσω σημασία σε τίποτε άλλο, ο κόσμος όλος να γκρεμίζεται! Είναι τόσο ωραίο, τόσο αναλυτικό, καλά για το τύπο δε το συζητάμε, ο Δρ Χάουζ ένας παλιοκερατάς που λένε και στη ταινία μα καταπληκτικός και στο παίξιμό του και στον ρόλο τον οποίο υποδύεται. Είπαμε, μικρή ήθελα να γίνω γιατρός, γι αυτό έγινα και νοσηλεύτρια (άμα διάβαζα λίγο ακόμα ρε.. λίγο.. τι ήταν? 16000 μόρια ήταν αυτά! χα χα..) και με συναρπάζουν πολύ αυτά τα ιατρικά και τα τρεχαγύρευε.. έχει και μερικές ωραίες υποθέσεις που διαδραματίζονται ανάμεσα στα ιατρικά περιστατικά, κοινωνικές, ερωτικές κι έτσι, που σε συνεπαίρνουν κι αυτές.. γενικά όλη η σειρά ειναι κορυφαία...

Υπάρχει και η άλλη σειρά, η Grey's Anatomy αλλά δε τη συμπαθώ ιδιαίτερα επειδή είναι περισσότερο κοινωνική και δεν έχει τόσο ιατρικό "ζουμί" στα επεισόδια. μάταια προσπαθεί να ξεπεράσει τον ένα και μοναδικό δόκτωρ Χάουζ..

Σε λίγο καιρό θα σηκώνω και φωτός να δείτε τι καλούδια φτιάχνω, γιατί μερικές μερικές έκαναν παράπονα! να δείτε και τον άντρα μου, και το "πίτι" μας (το αποκαλούμε χαϊδευτικά με τον Άκη έτσι) και το μαγαζί μας και το νοσοκομείο (για το τελευταίο δε σας υπόσχομαι πολλά..)

Σήμερα πήραν εξιτήριο δύο ασθενείς από τη κλινική μας που ο ένας ήταν σε σχετικά άσχημη κατάσταση και η άλλη ήταν.. χμμ θα σας γελάσω, πάντως ήταν σε καλύτερη κατάσταση από τον κύριο Σ. ο κύριος Σ. ήταν κατάκοιτος, έχω την εντύπωση πως μπορούσε να σηκωθεί μα ήταν λίγο αποσυντονισμένος από το περιβάλλον και δεν μπορούσε να συνδυάσει κάποια απλά πράγματα, όπως από το ποιά μεριά να σηκωθεί, πως να σύρει τον ορό για να μη τραβηχτεί και γενικά δε πολυμπορούσε που λέμε εμείς λαϊκά. Τον καθαρίσαμε 2-3 φορές, αισθάνθηκα άσχημα από τη συμπεριφορά της βοηθού γιατί δεν ήταν και ό,τι καλύτερο για έναν ασθενή ο οποίος έχει περιορισμένες κινήσεις... τον συμπάθησα ιδιαίτερα (όχι από το καθάρισμα, προς Θεού) μα έχω την εντύπωση πως τους ασθενείς που φροντίζεις περισσότερο, τους συμπαθείς περισσότερο... όταν του έβγαζα το abocath (τη "φλέβα" που λέμε εμείς, τη βελόνα που έχει συνδεδεμένη με τη φλέβα του ο ασθενής και του χορηγούμε από εκεί ορούς, αντιβιώσεις και πάει λέγοντας) και του είπα "να είστε καλά και να μη μας ξανάρθετε!" συγκινήθηκε τόσο πολύ που παραλίγο να δακρύσω κι εγώ... στεναχωρέθηκα που δε του έδωσαν την δέουσα προσοχή μα εχώ χωνέψει πως μερικές περιπτώσεις ότι και να κάνουν οι γιατροί και οι νοσηλευτές, δεν βελτιώνονται...

Η άλλη η κυρία που πήρε εξιτήριο, ήταν περιπατητική αλλά την εξυπηρετούσα συχνά, για το οξυγόνο της, τα φάρμακα, τις ενέσεις κτλ κτλ.. ίδια περίπτωση με τον κύριο Σ. όταν της ευχήθηκα που θα έφευγε και με συγκίνησε βαθύτατα, πόσο καλύτερα μπορούν να νιώσουν μερικοί άνθρωποι από ένα χαμόγελο και μια απλή έκφραση... δε θέλω να το παίξω κάποια, ούτε και να φανώ αλαζόνας αλλά σκέφτομαι πως αν όλοι μας είχαμε μία δύο λέξεις ανθρωπιάς μέσα μας για τον γείτονα, τον περαστικό, τον άρρωστο, την γιαγιά, την θεία, το αδέσποτο και πάει λέγοντας, ο κόσμος μας θα ήταν πολύ καλύτερος...

δυστυχώς πλέον όλοι κοιτούν να βγάλουν το μάτι του διπλανού τους κι ακόμη χειρότερα, να δαγκώσουν το χέρι που τους ταΐζει κι έχω απελπιστεί αρκετά από αυτή τη νοσηρή κατάσταση... ειδικά με τους καιρούς που έρχονται...

αυτό αγαπητοί μου μπλόγκερς, θα γίνεται μια φορά στο πανελλήνιο... πολύ σπάνια ανοίγομαι τόσο...

12.9.08

Συνέχεια - Περί ανέμων και υδάτων

δε μπόρεσα να σας γράψω περισσότερα εψές γιατί βιαζόμαν (ώρα που έκανα ανάρτηση κι εγώ, περασμένα μεσάνυχτα, και σηκώθηκα στις 6 για τη δουλειά...) και τώρα μου τελείωσε η έμπνευση οπότε το αφήνω..

Απόψε έλεγα να παώ Σέρρες αλλά ψιλοβαριέμαι να παίρνω λεωφορεία πάλι.. κατέβηκα με το αστικό (είναι ξακουστή η αστική συγκοινωνία της Σαλόνικας) κέντρο και ανέβηκα Πολίχνη πάλι, μου έφτασε η διαδρομή! Αρχίζω και καλομαθαίνω στο αμάξι και τον σοφέρ μου...

Θα μείνω σπίτι και θα κάνω μαρμελάδα βατόμουρο! Είμαι κατενθουσιασμένη αλλά φοβάμαι μη μου βγει χάλια.. Θα μαγειρέψω για τους άντρες μου (μια μακαρονάδα με κοκκινη σάλτσα λέω, δεν είμαι για πολλά πολλά σήμερα, ξενύχτησα χτες) θα πλύνω κανένα πιάτο, θα σιάξω το σπίτι, θα βγάλω τα φρύδια μου, ίσως και το μουστάκι. Ο Άκης δε θέλει να το βγάλω γιατί, λέει, θα φύγει η μαγκιά μου χα χα χα. Με τόση τριχοφυία που έχω αναρωτιέμαι πως με βλέπει ακόμη σαν το απόλυτο θηλυκό...

Χτες ο καλός μου με πήγε στα Κάστρα για ποτάκι. Ξεκινήσαμε στις 11 και στις 2 πέσαμε για ύπνο. και σηκώθηκα στις 6.. το ξαναείπα ε? μαρτύριο αυτό το ξύπνημα. Μαρτύριο. Στεναχωριέμαι που αναγκάζεται να ξυπνά ο Άκης τέτοιαν ώρα μόνο κ μόνο για να με πάει στη δουλειά..

Τα Κάστρα υπέροχα.. τα έζησα στα φοιτητικά μου χρόνια, μια που έμενα ακριβώς από κάτω τους τα ζω και τώρα.. συγκινήθηκα πολύ γιατί περάσαμε από παλιά μέρη, είδα παλιά μαγαζιά και καινούρια. θα ήθελα να δω και τις συγκατοίκους μου αλλά τώρα μάλλον θα έχουν τελειώσει και θα είναι στα μέρη τους. Πήγαμε στη καφετέρεια που έχει στη ταράτσα σαλονάκι, τα Κάστρα λέγεται κ έχει καταπληκτική θέα. Σας τη συστήνω ανεπιφύλακτα. Απλά δεν έχει μουσική, κάτι που δε με πείραζε διόλου... Πάρτε και μπουφανάκι γιατί κάνει ψυχρούλα εκεί πάνω. Εκεί που δεν μου άρεσε ήταν όταν είδα την ώρα, έπαθα ένα μίνι καρδιακό και πληρώσαμε να φύγουμε γρήγορα για να προλάβουμε να κοιμηθούμε αρκετά..

Σήμερα το πρωί, η δουλειά πήγε πολύ καλά. Οι ασθενείς μας είναι πολύ συνεργάσιμοι, οι γιατροί επίσης πολύ συνεργάσιμοι (εξεπλάγην αγαπητοί μου μπλόγκερς) και το βοηθητικό προσωπικό ακόμη καλύτερο. Χάρμα πράγματα δηλαδή. Ήμουν σκληραγωγημένη από το Παπαγεωργίου που έκανα πρακτική και μου φαίνονται όλα πολύ καλά τώρα. Ας μη βιαζόμαστε να κρίνουμε όμως...

Μόλις συνειδητοποίησα ότι δε ξέρω πως φτιάχνουν μαρμελάδες. αν κ μου είπε η μαμά μου. μη πάνε τζάμπα τα βατόμουρααααα!!! Αχτίδα μου θέλω τα φώτα σου. Κι όσες πιστές ξέρετε ωραίους τρόπους για να τα αξιοποιήσω, είμαι όλη αυτιά (μάλλον είμαι όλη μάτια!)

Σας αφήνω, πάω να λιώσω λίγο στο διαδίκτυο και μετά θα λιώσω στο "πίτι" μου...

Αύριο θα έρθουν τα πεθερικά μου, θα μείνουν κιόλας. Σαββατιάτικα βρήκαν κι αυτοί?.. με το καλό να έρθουν και κάπου θα βρω ένα χαμόγελο κι ένα γλυκό να τους υποδεχτώ...

Κόλλησα έγω, μα Σαββατιάτικα..?

11.9.08

Παιχνίδι!

Μια ευχή για μένα

να είχα άλλες 100 ευχές! :)


Μια ευχή για κάποιον

για όλους όσους αγαπώ, να είναι πάντα καλά :)


Μια ευχή για τους εχθρούς μου

να φάτε σκατ(Beeep!)!

έχει και συνέχεια :)

8.9.08

Παπανικολάου


Ποιός ήταν ο τύπος? ο Γεώργιος Παπανικολάου? Ούτε εγώ ξέρω. Πάντως έκανε ένα πολύ καλό νοσοκομείο μπορώ να πω.



Πήγα σήμερα που λέτε να πιάσω δουλειά. Εννοείται πως όλο το βράδυ από την ανυπομονησία μου και τον ενθουσιασμό μου αλλά και από τη τρομάρα μου για το πως θα είναι τα πράγματα, μήπως δε μου κάνει εμένα η νοσηλευτική, δεν μπόρεσα να κοιμηθώ έτσι όπως κοιμάμαι όλες τις άλλες ημέρες...(τις άλλες ημέρες περιττό να σας πω ότι δεν κοιμάμαι, αλλά πέφτω σε χειμέρια νάρκη..)





Ξυπνήσαμε με τον Άκη πρωί πρωί και με πήγε μέχρι το νοσοκομείο. Πήγα στη διοίκηση κτλ κτλ κτλ. Θα προσφέρω τις ανεκτίμητες υπηρεσίες μου (τρομάρα μας!) στην Β' Καρδιολογική(ναι, θα κάψω καρδιές στη κυριολεξία πλέον!). Το κτίριο απ έξω γράφει κάτι για καρδιοχειρουργικά ή καρδιολογικά, απ το άγχος μου τα ξέχασα. Με ψιλοτρόμαξε η επιγραφή αλλά σκέφτηκα "σιγά ρε Μαράκι, μια επιγραφή είναι, δε ξέρεις πως είναι στα νοσοκομεία? άβγαλτη το πήρες το πτυχίο?" και συνειδητοποίησα πως θα πρέπει να σοβαρευτώ επιτέλους. τουλάχιστον στο θέμα της δουλειάς. όχι οτι δε σοβαρεύτηκα. έτσι λέω δηλαδή.


Συμπέρασμα πρώτο: όταν αγχώνομαι πολύ, δυσκολεύομαι ν ακούσω τι μου λένε οι άλλοι. σημαντικό πρόβλημα μιας κ ήδη δεν ακούω αρκετά καλά όσο θα χρειαζόταν...

Συμπέρασμα δεύτερο: μετά από ένα περιστατικό παρεξήγησης θα πρέπει να προσέχω πιο πολύ την άρθρωσή μου και να μιλάω πιο καθαρά, όχι ότι έφταιγα εγώ που άλλα κατάλαβε ο τύπος κι άλλα είπα, αλλά ας μη δίνουμε κι αφορμές.

Συμπέρασμα τρίτο: θα πρέπει να είμαι απολύτως ήρεμη και συγκεντρωμένη σε αυτό που κάνω για να ακούω και να "πιάνω" αυτά που δεν ακούω, αυτά που μου λένε οι συναδέλφισσες (άντρα νοσηλευτή δε πρέπει να έχει το τμήμα), η προϊσταμένη, οι γιατροί, οι διευθυντές και πάει λέγοντας. αλλιώς κλάφτα Χαράλαμπε. θα παραιτηθώ και θα πάω στην Αριστοτέλους παρέα με ένα ακορντεόν (άσχετα αν δε ξέρω να παίζω και δεν είμαι για μουσικές εγώ..)

Συμπέρασμα τέταρτο : δε θα πρέπει να με παίρνουν τα ζουμιά με το παραμικρό. έλεος δηλαδή, 25 χρονών γαϊδούρα και δακρύζω με τη κάθε αφορμή? ντροπής πράγματα...(η μάνα μου φταίει που με έκανε τόσο ευαίσθητο...)

Συμπέρασμα πέμπτο: πρέπει να μπει πρόγραμμα στο σπίτι γιατί με τα γουρουνάκια μου και τη δουλειά δε θα προλαβαίνω να ξυστώ...και πρέπει επιτέλους να συνδεθεί αυτός ο φούρνος για να μαγειρεύω για την επόμενη..

Συμπέρασμα έκτο: η προϊσταμένη είναι πολύ καλή. Από όσες είχα, την βάζω στη μέση και λίγο στις καλύτερες. Όχι οτι την έζησα αλλά παίρνω μυρωδιά τους ανθρώπους μόλις τους δω. αν κάτι δε μου πάει καλά, κάποια στιγμή θα επιβεβαιωθεί το ένστικτό μου... κι αυτό το λέω λόγω πείρας και λόγω πείρας της μανούλας μου, δε μπορεί 60 χρονών γυναίκα να κάνει λάθος...(αυτή είναι άλλη ιστορία!)πολλές φορές είπα "ρε Μαράκι μη κρίνεις αμέσως, δώσε μια ευκαιρία" κι όσες φορές έδωσα, τζάμπα τα χαρτόσημα (τώρα μου ήρθε αυτό :Ρ) επίσης και το προσωπικό που γνώρισα σήμερα είναι πολύ καλό εκτός από μία μεγάλη που μου ξίνισε λιγάκι αλλά δεν είμαι κι απόλυτα σίγουρη, ο χρόνος θα δείξει για τη "ξινή"..

Συμπέρασμα έβδομο (και τελευταίο, αρκετά σας κούρασα!): ο Άκης μ αγαπάει πολύ. αφού αύριο θα ξυπνήσει από τα χαράματα για να με πάει στη δουλειά και σήμερα αργοπόρησε λίγο στη βάρδια του γιατί με παρηγορούσε (από το άγχος μου το πολύ έβαλα τα κλάμματα.. τέτοια πράγματα!25 χρονών και κλαίω για χαζομάρες..) όχι ότι δε το ήξερα, το ήξερα απλά μου αρέσει όταν οι περιστάσεις το επιβεβαιώνουν

Χαρούμενο γεγονός! : το Σαββατοκύριακο πήγαμε στη Βροντού (στο βουνίσιο σπίτι των πεθερικών μου), πέρασα καταπληκτικά, είχε απίστευτη δροσούλα και το σημαντικότερο, μαζέψαμε βατόμουρα! Θα τα κάνω μαρμελάδα (τίποτε το ιδιαίτερο αλλά ποτέ μα ποτέ δεν έχω κάνει μαρμελάδα, πόσο μάλλον με βατόμουρα!) και θα ξερογλείφομαι μέχρι να τελειώσει το βάζο.. χε χε.. μέχρι να τα μαζέψουμε όμως, φάγαμε αρκετά και είχαμε μπλέ χείλια και μπλε γλώσσες μετά :P :P (μας έκανε παρέα και η Μυρτώ, η αδερφή του Άκη και κουνιάδα μου, ένα μικρό ζουζούνι Πέμπτης τάξης που όσο πάει και μεγαλώνει)

Φωτός δε βάζω γιατί ντρέπομαι και φοβάμαι μη μου τις κλέψει κανένας κακός ιντερνετάκιας :P

αυτά αγαπητοί μου μπλόγκερς.
πρέπει να ωριμάσω λιγάκι κρατώντας βέβαια τα χαζά χαρακτηριστικά μου..

πως θα το κάνω αυτό, μου λέτε?


6.9.08

Ο Εγκέλαδος και τα χούγια του





Ά πα πα πα.
Τι ήταν το χτεσινό. Ο Εγκέλαδος πάλι θύμωσε. Και τη πληρώσαμε έμεις..




Δε τη παλεύω με τους σεισμούς. Μικρή έβλεπα συχνά εφιάλτες πως γινόταν σεισμός, έμπαινα κάτω από το τραπέζι μας, δεν προλάβαινε να μπεί κανένας άλλος κι έμενα ορφανή στο κόσμο.. Μπορεί να παίζουν ρόλο και οι ασκήσεις που μας κάναν για το σεισμό στο σχολείο. Εκτός του ότι δεν έπιανα πάντα όλα όσα λέγανε, πάντα έμπαινα καθυστερημένα κάτω από το θρανίο (καθόμουν και μόνη μου).


Πρώτη φορά έζησα σεισμό όταν ήμουν φοιτήτρια, 2005 η 06 που είχε γίνει ένας μικρούλης σεισμός στη Σαλονίκη. Όχι αυτόν που έβαλα στην εικόνα, αυτό είναι αφιέρωμα για το μεγάλο σεισμό της Θεσσαλονίκης που ούτε καν ζούσα τότε..
Που λέτε, εκείνη τη στιγμή ήμουν ξαπλωμένη, έτοιμη για ύπνο και κουνήθηκα. Πότε ντύθηκα, ετοιμάστηκα κι έφυγα έξω, χαμπάρι δε πήρα. Τύφλα να χει ο φλας γκόρντον.
Κι έμεινα έξω μέχρι να μου περάσει ο φόβος. Είχα τρομάξει πάρα πολύ και κανείς δε με έπαιρνε στα σοβαρά, σιγά μωρέ ένας σεισμός ήταν, δεν έπαθες δα και τίποτα.. τέτοια πράγματα ρε παιδιά! αναισθησία! Και από τότε μέχρι και τώρα μερικές φορές, όταν ξαπλώνω μπρούμιτα και νιώθω τη καρδιά μου να χτυπάει, νομίζω πως γίνεται σεισμός..


Εχτές ευτυχώς ήμουν με τον Άκη και βλέπαμε ταινία στο κρεβάτι μας (όχι, δε κάναμε κάτι άλλο, ντροπή σας δηλαδής!) όταν κουνηθήκαμε και πετάχτηκα σαν ελατήριο ευθεία κάτω από τη κάσα της πόρτας. Έτρεμαν τα πόδια μου και δάκρυσα απ τον φόβο μου... ο Άκης με πήρε αγκαλιά και με κρατούσε σφιχτά μέχρι να ηρεμήσω.. Πάλι καλά που ήμασταν μαζί και δεν ήμουν μόνη να πάθω κανένα σοκ πάλι! Μου πέρασε σχετικά γρήγορα αφού το πήρα απόφαση πως εδώ είναι Σαλόνικα και κουνιούνται συχνά.





Τέτοια πράγματα ο σεισμός μάι φρέντς. Ελπίζω την επόμενη φορά να είμαι πιο ψύχραιμη και να φερθώ πιο ώριμα. Αλλά κι αυτός να μην έρχεται απροειδοποίητα. Ας παίρνει κανένα τηλέφωνο πρώτα!