31.3.09

Που να του καεί το dvd!!

κάποιος κακοφορμισμένος με μάτιασε. πρέπει να ήταν γυναίκα, γιατί μόνο αυτές οι κατίνες ασχολούνται μαζί μου!

ω χου δηλαδής!!! τι έπαθα η γυναίκα! συμφορά! σα να μη μου έφτανε η ουρολοίμωξη (εντάξει κάποια στιγμή θα κολλούσα, σε νοσοκομείο δουλεύω) και η απαίσια αντιβίωση, ήρθε κ έδεσε με μια ωραία δηλητηρίαση...

τι το ήθελα να πάω με τα πεθερικά για φαγητό στας μηχανιώνας τα μέρη... είχαν έρθει για μια δουλειά στα κατακεί κ πήγαμε κι εμείς (μη χάσουμε), μιας και κυριακή, θέλαμε να το ρίξουμε λίγο έξω βρε αδερφέ, κερνούσε και ο συμπέθερος, μη τον προσβάλλω τον άνθρωπο... παραγγείλαμε όλα τα θαλασσινά που έχουν οι θάλασσες της γης. μόνο αστακό και γαρίδες δε μας φέρανε (δεν ήμασταν σε mode νεόπλουτων τότενες!) κάτι μυδοπίλαφα, κάτι χταπόδια, καλαμάρια και δε συμμαζεύεται. μας φέρανε και μύδια τηγανιτά τα οποία ήταν 3-4 μαζί σε κουρκούτι και τηγανισμένα (δηλαδής από έξω τραγανά κι από μέσα το κουρκούτ ακόμη ωμό) μόνο που το σκέφτομαι αηδιάζω! έφαγα λιγάκι για μεζέ, να δοκιμάσω η περίεργη κ.. μπλιάξ!!!

δε λέω όλα τα υπόλοιπα μια χαρά ήτανε.. ή μάλλον έτσι φάνηκε στην αρχή. εψές που λέτε το πρωί να έχω ένα πονοκέφαλο κι ένα στομαχόπονο... κατεβάζω ένα ζαντάκ, τίποτε.. κατεβαίνω στο μαγαζί, με κερνάει ταχινοκούλουρο ο Άκης, μόνο 3 μπουκιές μπόρεσα να κατεβάσω. ααααα δεν είμαστε καλά λέω..

παίρνω το κτελ για τα σέρρας κ αφού κατέβασα και 2 κουταλιές μάλοξ, ήρθε κι έδεσε το γλυκό. μόλις έφτασα σπίτι μου, έριξα κάτι ρουκέτες στη τουαλέτα... κ μετά στο γυρισμό για τη σαλόνικα ανέβασα πυρετό... κ όλη μέρα να κοιμάμαι, μέχρι και σήμερα το πρωί. στα ενδιάμεσα πήρα ένα ντεπόν κ έπεσε ο πυρετός αλλά ρε παιδί μου τι κακό ήταν αυτό?!!! αν δεν λέγεται τροφική δηλητηρίαση, πως λέγεται?? για πείτε μου λίγο εσείς που ξέρετε...
κ άντε να ήταν γαστρεντερίτιδα, θα το καταλάβαινα. έχει και πολλές ρουκέτες, έχει και πολύ τρέξιμο στη τουαλέτα! είχα πάθει παλιότερα. κ άντε να με πείραζε η αντιβίωση, 3 μέρες την έπαιρνα την αφιλότιμη!

κ με στέλνει σήμερα ο Άκης εσεμες που ήμαν στη δουλειά κ μου λέει πως είναι χάλια.. κ η πεθερά μου χάλια.. όριστε, σκέφτομαι, έδεσε το γλυκό... που να του καεί το ντιβεντί του μαγαζάτορα!!!

χάλια ρε παιδιά! σήμερα σα ζαβλακωμένο είμαι! κ δεν έβαλα μπουκιά στο στόμα μου γιατί φοβάμαι μη γίνω σκατά πάλι!!! κ κάτι άλλο με πείραξε κ δεν αντέχω τις έντονες μυρωδιές! κατευθείαν βήχω! στη δουλειά κόντεψα να πνιγώ!

πάντως αν με μάτιαξε κανεις, να βγάλει 1029348 κριθαράκια στο μάτι του ρε!


αυτά αγαπητοί μου μπλόγκερς!
είναι να μη σου πετύχει το μάτι ρε γαμώτι!!

26.3.09

Φωτό!

επιτέλους αυτό που όλοι περιμένατε...

απέκτησα αυτοκίνητο! λέγεται τεραξεφ κ ο μηχανικός είναι απίστευτη ανηψιά μου, Σταυρούλα. έχει απίστευτα αεροδυναμικό σχήμα κ μαντέψτε αν έχει ή όχι ρόδες..


μόλις το φτιάξει το εργοστάσιο, σας παίρνω για βόλτες!!

η δεύτερη φωτό είναι με τη κέλλυ, το σκυλί μας που το υιοθετήσαμε πρόσφατα κ μου έχει βγάλει τη ψυχή...

το βρακί πλέον δε το φοράει γιατί... ρωτήστε την!!

η τρίτη φωτό είμαι εγώ εν ώρα εργασίας (εδώ γελάμε...) όπως βλέπετε τα άσπρα δε με κολακεύουν ιδιαίτερα αλλά σας πληροφορώ πως τα πράσινα με τονίζουν πάρα πολύ! λέτε να το σκεφτώ για χειρούργος..?

αυτά για σήμερα! θα ξανασηκώσω φωτός μετά από διακόσια χρόνια! θαυμάστε με όσο μπορείτε λοιπόν!(α το ψώνιο)

μάκια σας...

25.3.09

ΖΉΤΩ!!!

ΖΗΤΩ Ο ΜΠΑΚΑΛΙΑΡΟΣ ΚΑΙ Η ΣΚΟΡΔΑΛΙΑ!!!

ένα μεγάλο ζήτω και δέκα μούντζες στη ταβέρνα που κάναμε το λάθος να πάμε με τον Άκη μιας κ πουθενά αλλού δε μας καταδεχονταν, κ άκουσον άκουσον, τους τελείωσε ο μπακαλιάρος. και να πω ότι πήγαμε αργά, άντε. και περιμέναμε και κανα εικοσάλεπτο να μας εξυπηρετήσουν. κι ο γαύρος που μας έφερε, μου έκατσε στο λαιμό γιατί ήταν μπαγιάτικος και ψιλοχαλούσε στη γεύση. πω πω γκρίνια σήμερα!!!

φταίει που έβρεξε και δεν είδα τη παρέλαση. άλλες φορές την έβλεπα και φτιαχνόμουν βρε παιδί μου. έβλεπα τσι φαντάρ με τα όπλα τους και τα πολυβόλα και τα τανκς και τσι πυροσβέστες (έχω τρέλα με τους πυροσβέστες) και ήμουνα στα χάι μου μέχρι την 28η Οκτώβρη. βέβαια. μ έπιανε κρίση πατριωτισμού, πως το λένε..

ενστασέρρας όταν ήμανε, μέχρι και το Λύκειο έκανα παρέλαση. κάναμε μια μικρή παρέλαση στο κεντρικό δρόμο του χωριού, έτσι, να το παίξουμε πατριώτες, άσχετα αν την σήμερον ημέραν οι περισσότεροι είναι αλβανοί και ρωσοπόντιοι... όχι ότι έχω κάτι με τους ανθρώπους, αλλά δεν ξέρουν αυτοί από εθνικές επέτειους. ελληνικές τουλάχιστον!κι επειδή ήμαν και ψηλό κορίτσι τότενες (τα δωδεκάποντα φταίγανε να πω την αλήθειαν..) ήμαν στη πρώτη σειρά και καμάρωνα βρε αδερφέ. ειδικά στο δημοτικό που μπήκα και παραστάτρια δύο φορές... βεβαίως. αφού ήμαν φυτούκλα ντε. στο γυμνάσιο λίγο λασκάρησε το θέμα. ααα τώρα θυμήθηκα που χτυπούσα και τα ταμπούρλα στη τελευταία φορά. βέβαια. ντουπ ντουπ ντουρουντουρουντουρουπ. δεν έχουμε μπάντα εμείς και τη βολεύουμε με ταμπούρλα (και σημαίες)

η πρώτη αίσθηση πατριωτισμού ξύπνησε μέσα μου όταν κάπου στο δημοτικό (μετά τη τετάρτη τάξη) σε μια από τις δύο εθνικές εορτές, καθώς περιμέναμε να τελειώσουν οι καταθέσεις των στεφανιών στο ηρώο μας, είδα τη σημαία να κυματίζει. εκεί ένιωσα κατιτίς και συγκινήθηκα για όλους που δωσαν τη ζωή τους για να είμαστε ελεύθεροι εμείς κι εσείς.έχω την εντύπωση πως άμα ήξεραν οι τρανοί μας κλέφτες και αρματολοί, σε τι χάλι θα ήμασταν την σήμερον ημέραν, δε νομίζω να έκαναν τον κόπο... ίσα ίσα θα σκεφτοταν, ασ' τους να ψήνονται με τις τούρκοι, κ άμα δε κάθονται καλά να πέφτει λίγο ξύλο. και για να γυρίσω στο θέμα, μιλούσα για τον πατριωτισμό μου. για την αλήθεια αυτή τη στιγμή τα αισθήματά μου μπορεί να τα χαρακτηρήσει πολύ καλά το τραγούδι που λέει ο Καζαντζίδης (έχω κάτι με τον Καζαντζίδη τελευταία) "πατρίδα μ' αραεύω σε" (στα ξένα είμαι έλληνας και στην ελλάδα ξένος...) είναι και ποντιακό βρε, και με μερακλώνει πως να το κάνουμε...

τις προάλλες πήγα στο σύλλογο ποντίων εδώ που έχομεν και χόρεψα, χόρεψα!! όταν λέμε χόρεψα, μέχρι και το βρακί μου ίδρωσε! μαρεσει ο χορός βρε αδερφέ, τι να κάνουμε... εντυπωσίασα και το δάσκαλο που τα πιάνω γρήγορα (άτσα!) κ θα τον ζητήσω να με βάλει στις παραστάσεις σε κανένα μήνα. έτσι να γουστάρουμε... θα έρθει και ο Άκης να χορεύουμε παρέα. βέβαια.

αν μπορέσω θα τον πείσω να πάμε και σε σχολή λάτιν-ευρωπαϊκών κτλ κτλ. να κάνουμε μεγάλο σουξέ στο γάμο...

και αυτά που λέτε. θέλω μπακαλιάρο. μου έμεινε άχτι. καλά έλεγα εγώ να πηγαίναμε ενστασέρρας. εκεί και τζάμπα θα τρώγαμε (τον πιάνουν τα χουβαρνταλίκια του τέτοιες μέρες του μπαμπαΞενοφών) και γρήγορα θα τρώγαμε και προπαντος, θα τρώγαμε μπακαλιάρο.

κάναμε και γουτσουγουτσου μπόλικο με τον Άκη, μαρεσε πολύ γιατί μου λείπει κάπως.. κ πέφτουν πολλά νεύρα τελευταία κ δε τον χαίρομαι έτσι όπως πρέπει...

μόνο ο καιρός μου τα χάλασε γιατί έβρεχε και δε πήγαμε για καφέ...

κ κάτι που έμαθα σήμερα κ με χαροποίησε πάρα πολύ, η φίλη μου η Ασπα βρήκε παλικάρι. έτσι κατάλαβα δηλαδής. κ χάρηκα πολύ γιατί γενικά είναι πολύ δύσκολος άνθρωπος, όσον αφορά τις σχέσεις. και καλά κάνει για να λέμε του λόγου το αληθές. όχι πως όσοι κάνουν συμβιβασμούς, δε κάνουν καλά, αλλα τουλάχιστον ξέρει το κορίτσι τι θέλει κ δε ψάχνεται με τον εαυτό της. άντε με το καλό φιλενάδα!!

χρόνια πολλά στις απανταχού Λίτσες, Εύες, Βαγγελιούδες, Ευαγγελίες και Ευάγγελοι! να σας χαιρόμαστε!!!

20.3.09

Σουξου-μουξου

έχω ανάγκη να γίνω κατίνα!!! να θάψω με μπουλντόζες μερικούς και μερικές!!! αχ! κολάστηκα πάλι η γυναίκα...ημέρες σαρακοστής, τς τς τς. ο εξαποδώ κάνει καλές δουλειές με φαίνεται!!


κάτι που θυμήθηκα και που θυμάμαι και γελάω...

όταν ήμαν φοιτήτρια εκείνα τα χρόνια είχα δύο συγκάτοικους, έμενα σε τριάρι. βασικά ήταν γκαρσονιέρα, με κουζίνα-σαλόνι-1 υπνοδωμάτιο κ μπανιο. α, έχει και χωλ. και ο μάστορας ο ιδιοκτήτης χώρισε το σαλόνι κ έκανε δύο δωμάτια και μας το χρέωνε 450 το μήνα. πολλά φράγκα αμα σκεφτείτε πως πληρώναμε αρκετά σε ρεύμα, λόγω του ότι είχε θέρμανση με ρεύμα κι όχι με πετρέλαιο. θα μου πείτε, με πετρέλαιο πιο πολλά θα πλήρωνα, και ναι είμαι σίγουρη πως θα πλήρωνα περισσότερα γιατί τώρα που έχουμε αυτόνομη στο διαμέρισμα, πέφτει το σαγόνι μου κάτω όταν συνειδητοποιώ πόσα λεφτά φεύγουν για το παλιοπετρέλαιο και για να κυκλοφορώ με το βρακί χωρίς να κρυώνει ο κώλος μου..
(αχ είμαι χυδαία σήμερα...η έλλειψη σεχ φταίει μάλλον!)
και που λέτε, στην αρχή είχα μια συγκάτοικο επαναπατριζόμενη μετανάστης από γερμανία (ατιμη ξενιτιά, άτιμη) που δεν έκατσε ούτε μήνα, όσο το νοίκιαζα εγώ το δωμάτιο διότι εκτός από φασαρτζού ήταν και βρωμιάρα. δε την έδιωξα εγώ, αλλά ο ιδιοκτήτης. να σημειώσω πως το δωμάτιό μου το νοίκιαζα για λίγο καιρό χωρίς να μένω εκεί γιατί δεν είχαν αρχίσει τα μαθήματα)εν τω μεταξύ, είχα βρει μια αγγελία στο ΤΕΙ για συγκάτοικο, νόμιζα που είχε σπίτι κι έπεσα στη παγίδα. αλλά τελικά ήταν άστεγη (στη σαλόνικα τουλάχιστον) κ την σπίτωσα στο τρίτο δωμάτιο που ήταν κενό. καλή κοπελίτσα δε λέω, αλλά μανιώδης καπνίστρια. ντουμάνια φεύγανε κάθε φορά που άνοιγε τη πόρτα της. ήταν και ψιλογκοθού και μας έφερνε ένα γκόμενο που κάθε φορά που τον έβλεπα με σηκωνόταν η τρίχα κ μου ερχόταν να κατεβάσω τα ευαγγέλια κ να θυμιάσω το σπίτι... κ δεν ήμουν τόσο αμαν της εκκλησίας.
αφού είχε φύγει η μετανάστρια, που ούτε θυμάμαι πως την έλεγαν, το δωμάτιο έμενε κενό. ο ιδιοκτήτης μετά από λίγο καιρό μας πληροφόρησε πως βρήκε και τρίτη κοπέλα, μη τρομάξουμε δηλαδής άμα τη δούμε στο σπίτι. εγώ ενθουσιασμένη για τη καινούρια μου ζωή, δεν πολυνοιάστηκα. ήμουν κ υπεραισιόδοξο άτομο τότε! που να ξερα η καψερή τι με περίμενε...
που λέτε, κατέβηκα ένα σαββατοκύριακο σαλόνικα για να δω τους γκόμενους (δε καταδεχόμουν να βγω με σερραίο τότε)και τις φίλες (είχα πάντα πιο πολλές σαλονικιές φίλες παρά σερραίες, δε με τραβάνε τα σέρρας ρε γμτ..) κ πάω μια και δυο σπίτι...το σπίτι είναι πάνω από τη ροτόντα, στην οδό δ. γούναρη, στον τέταρτο. αφήνω τη βαλίτσα κ πάω για καφέ. όταν γύρισα όμως, μέχρι να ξεκλειδώσω τη πόρτα είδα κι έπαθα. όχι απλά ήταν κλειδωμένη, ήταν και αμπαρωμένη. να σημειώσω πως είχαμε μια κλειδαριά ασφαλειας με τα τρία τα σίδερα, μια κλειδαριά-μεντεσέ και μια αμπάρα, αυτή με την αλυσιδίτσα. όλα κλειδωμένα ρε μάστορες...όλα όμως. ε ξεκλειδώνω μια, ξεκλειδώνω δύο ξεκλειδώνω τρείς (και βγαίνω) και πάω να μπω και τρώω τη πόρτα στη μούρη μου...τι γινεται ρε λέω... πατάω κουδούνια, βαράω, χαμός. έρχεται το χαζό (η νέα συγκάτοικος δηλαδής) με κάτι πυτζάμες κλαφτα χαράλαμπε κ μου λέει αχ συγνώμη... νόμιζα πως ήμουν μόνη μου... μου ήρθε να της πω τα μύρια όσια, ήμουν κ πιο ευέξαπτη τότε, αλλά τη λυπήθηκα γιατί το ψυλλιάστηκα πως είναι χαζή.. συστηθήκαμε κ πήγαμε για ύπνο. πως έγινε η φάση δε πολυθυμάμαι, αρχίσαμε να μιλάμε ξερω γω κ να κάνουμε μια κάποια παρέα. η γκοθού μας ενοχλούσε όμως. βασικά το χαζό ενοχλούσε, τώρα που τα λέμε κι όχι εμένα. εμένα μόνο η μπόχα απ τα τσιγάρα και το μαύρο με χαλούσε αλλά εντάξει, ανοίγεις τα παράθυρα και στρώνει.. με τη βλακεία όμως που δέρνει τον κόσμο, τι κάνεις..?

το χαζό τα είχε με έναν φοιτητή, ωραίο παλικάρι αλλά να λέμε στην αλήθεια, ήταν λιγάκι ούφο, άσχετα από την εκπαίδευσή του. αν σας πω πως ήταν φοιτητής σχετικός με ιατρικά θα εκπλαγείτε... αλλά επειδή δε θέλω να εκθέσω κόσμο (πως θα το κάνω θα με πείτε αλλά όλα γίνονται!) δε θα πω τίποτε περισσότερο γι αυτόν! όταν λέμε ούφο, όχι τα μικρά, αλλά τα μεγαλύτερα... κ ήθελε πως κ πως να τη χωρίσει κ επειδή ήμαν πιο αντικειμενική τότε, του είπα πως δε ταιριάζουν μωρέ με το χαζό. και το ούφο είπε στο χαζό "ξέρεις η συγκάτοικός σου που είναι μεγάλη, έξυπνη, τρανή κα θεογκόμενα, μου είπε πως δε ταιριάζουμε..μπλα μπλα μπλα μπλα" και το χαζό θύμωσε μαζί μου. ούτε ξύδι δεχόταν να πιεί να ξεθυμώσει... όχι ότι κράτησε πολύ ο θυμός της, απλά σας αναφέρω ένα παράδειγμα για να καταλάβετε πόσο ούφο ήταν ο τότε φίλος της...
μετά το χαζό είχε ελεύθερη σχέση με τον απέναντι (να μη πω πηδ***αν δηλαδή) κ αφού είδε πως ο γείτονας του απέναντι είναι πιο εμφανίσιμος, τα έφτιαξε με αυτόνε. τι να σας λέω. τσουλί με ονοματεπώνυμο. όλη τη γειτονιά κόντεψε να ξεσηκώσει!! αυτός που λέτε ο τύπος, ο γείτονας του απέναντι, όταν έμαθε πως πηδ****ταν με τον γείτονα, ενώ είχαν σχέση, έγινε τουρκαλάς. την έδερνε τόσο πολύ που ερχόταν με μελανιασμένο πρόσωπο και χέρια το χαζό. κ αντί να τον χωρίσει ή να τον καταγγείλει, μου έλεγε "αφού μ αγαπάει... φταίω κι εγώ γι αυτό..." κ συνεχιζόταν το ίδιο το βιολί. κάτσε και τρώγε τις τότε μωρη, αφού σ αγαπάει!!!
άμα είναι έτσι η αγάπη, τότε θα βάλω τον Άκη να με ρίχνει καναδυό ξυλιές κάθε μέρα, να μου δείχνει τον έρωτά του βρε αδερφέ!!
θ αναρωτιέστε γιατί την αποκαλώ χαζό. πραγματικά αγαπητοί μου μπλόγκερς, ήταν χαζό. δε ξέρω αν εξελίχτηκε σε βλαμμένο, αλλά ήταν πραγματικά χαζό. είχε μυαλό και δεν λειτουργούσε.. θα μου πείτε πως είμαι κακιά κ είναι δικαίωμα του καθενός να είναι λιγάκι αθώος, αγαθιάρης, αργόστροφος κτλ. αλλά πόσο πια??? ακούστε ερωτήσεις που μου έκανε... στα παπούτσια της τα σπορτεξ εκεί που είναι η φτέρνα, είχε φαγωθεί το ύφασμα κ γκρίνιαζε. κοιτα, έλεγε, χάλια είναι, μες τις τρύπες. κ την έλεγα γιατί δε δένεις τα κορδόνια σου να μη φεύγει το πόδι πολύ? κ με κοιτούσε λες κ της εξήγησα την θεωρία της σχετικότητος..
μια φορά πάλι δεν είχε να πληρώσει ρεύμα κ δε το παραδεχόταν. βρε καλή μου βρε χρυσή μου τίποτα αυτή. μας έλεγε πως εμείς (εγώ και η γκοθού δηλαδής) κάψαμε πιο πολλούς κιλοβατώρες (που την έμαθε αυτή τη λέξη..) από αυτήν κ είμαστε υποχρεωμένοι να πληρώσουμε παραπάνω. για τέτοιο μπούφο μιλάμε.
είχε ξεχωριστά απορρυπαντικά γι αυτήν (Τα δικά μας τι είχανε ρε γμτ, αυτό ποτέ δε το κατάλαβα)ξεχωριστό κρεμοσάπουνο, όλα ξεχωριστά γι αυτήν, ακόμη κ σφουγγάρι στο νεροχύτη κ υγρό για τα πιάτα... ούφο με σκούφο...
κ το πιο χαζό απ όλα ήταν όταν μεγαλοπιανοταν... μου έλεγε συνέχεια να ξέρεις γνώρισα αυτόν τον τραγουδιστή κ μου έδωσε αυτόγραφο, τραγούδαγε κιόλας αλλά δε ξέρω αν είχε καλή φωνή (ποιά είμαι εγώ), τραγούδαγε μάλιστα έφη θώδη (μάλλον η βλακεία στο μυαλό πάει σύννεφο) και ότι γνώρισε μια φίλη που ο μπαμπάς της δουλεύει στην ολυμπιακή και θα πηγαίνει κάθε σαββατοκύριακο αθήνα (είχε μια αδερφή αρραβωνιασμένη εκεί) με το αεροπλάνο και δε συμμαζεύεται...
περιττό να πω πως ήταν γκομενομαγνήτης γιατί κακά τα ψέμματα ήταν όμορφο χαζό. κ μάλλον επειδή οι άλλοι βλέπαν και όμορφο και χαζό, πίστευαν πως τη κάνανε λαχείο!

ο τότε που είχα, πιο χαζή απ τα μαρούλια τη κατέβαζε, πιο χαζή απ τα πόμολα την ανέβαζε. ήθελε πολύ ν αλλάξω σπίτι γιατί θεωρούσε πως με επηρρέαζε (η χαζή εμένα) κ με παράσερνε στα πλοκάμια της απιστίας... (ήταν λίγο ανασφαλής ο τότε..) ήθελα κι εγώ να απαλλαγώ από τη μαλακία που την έδερνε αλλά δεν έκανα κάποια κίνηση... γιατί που λεφτά για μετακομίσεις και αντε βρες σπίτι πάλι...
ώσπου μια μέρα κατέβηκα σαλόνικα, ήταν καλοκαίρι κ δεν ήταν καμία στο σπίτι, κ ανακάλυψα πως δεν υπήρχαν τα πράγματα του χαζού. πανηγύρι έκανα!!! έμαθα, ρώτησα (εν τω μεταξύ είχε φύγει η γκοθού κ είχε έρθει μια χοντρή και στον εγκέφαλο)κ κατέληξα πως έφυγε για πάντα, γι άλλη γη κι άλλα μέρη...
το χαζό όμως μας χρεωστούσε κάπου στα 60κάτι γιούρος γιατί ήρθαν λογαριασμοί που συμπεριλάμβαναν χρεώσεις που επιβάρυναν κ αυτήν. η χοντρή την ειδοποίησε αλλά, όπως περίμενα, δεν αξιώθηκε να μας στείλει ούτε σεντσι... τέτοια ποτάνα!

και το που λέτε, αφού έφυγε το χαζό, ήρθε μια άλλη κοπέλα, πολύ γλυκιά και καλοσυνάτη αλλά λίγο σαβουρογάμισσα, μαλακομαγνήτης, μπαζομαζώχτρα, όπως θέλετε πείτε το... όποιος της καθόταν, μέσα με τα χίλια. δε πα να ήταν και ο πιο άσχημος του νομου και της περιφέρειας, σημασία έχει που της έκατσε...κρίμας δηλαδή κ ήταν όμορφη κοπελίτσα...

κι αυτά! δε τους μπορώ τους χαζούς τους ανθρώπους, μου χαλάνε το φενγκ σουί μου πως το λένε ρε σεις... κ μέχρι να γνωρίσω το χαζό, δε μπορούσα να φανταστώ πως όντως υπάρχουν τέτοιο άνθρωποι...

αυτά που λέτε αγαπητοί μου μπλόγκερς! ελπίζω να βρήκατε την ανάρτηση απολαυστική κ θα συνεχίσω να γράφω περί ανέμων κ υδάτων, αφού έτσι σας αρέσει...


πολλά φιλιά σας και καλό σαββατοκύριακο!!

18.3.09

Επηρρεάστηκα!

πολύ μάλιστα.

κάνω γνωστό πως με αρέσει πολυ το ρεμπέτικο τραγούδι, τα ρεμπετάδικα, οι ρεμπέτες, η ρεμπέτικη εποχή κτλ κτλ. αν ζούσα τότε, κάθε βράδυ εκεί θα ήμουν! βασικά μαθαίνω πως ήταν σκληρά τα χρόνια εκείνα κ γι αυτό δε το επιθυμώ ιδιαίτερα... μια χαρά είμαστε κ τώρα.. όχι ακριβώς μια χαρά αλλά αν το πάρουμε συγκριτικά, ω ναι, τώρα έχω να φάω κι ας μην ακούω όχι μόνο ρεμπέτικα αλλά γενικά!

η πρώτη μου επαφή με το ρεμπέτικο δε τη πολυθυμάμαι ακριβώς να σας πω, παρά μόνο πως όταν αρχίσαμε να ξεπορτίζουμε η παρέα στα σέρρας (διότι ήμασταν και σε χουριό κ δε ξεπορτίζαμε εύκολα) πηγαίναμε σε ένα ρεμπετάδικο που είχε, παίζει να έχει ακόμη. "Ταμάμ" το όνομα αυτού κ όσοι έχετε έρθει σέρρες τα προηγούμενα 5 χρόνια θα το ξέρετε σίγουρα... αλλιώς για ποιό λόγο ήρθατε, όχι πείτε μου! εκεί ομολογώ εκστασιάστηκα. θα ήθελα πολύ να καταλαβαίνω τι λένε οι στίχοι γιατί μετράνε πολύ περισσότερο από τη μουσική, πάνω κάτω 4-5 μουσικές έχει το ρεμπέτικο αν το δούμε γενικά, αλλά έχει μεγάλη γκάμα τραγουδιών. δυστυχώς όμως απολαμβάνω μόνο τη μουσική κ αν έχω διαβάσει στίχους, τότε πιάνω κι αυτούς.. περίπλοκα πράγματα, μη ψάχνετε!

και που λέτε αγαπητοί μου μπλόγκερς, έμαθα ελάχιστα πράγματα για το ρεμπέτικο από το μαγαζάκι αυτό και από την τιβί που είχε κατά καιρούς αφιερώματα.
θυμάμαι χαρακτηριστικά σε ένα πάρτυ-μασκέ στη κατασκήνωση, μια παρέα ντύθηκε ρεμπέτικη κομπανία κ μας άρεσε πολύ. κι εμένα μου άρεσε πολύ αλλά αυτό νομίζω ήταν από τα πρώτα πρώτα ερεθίσματα κ νόμιζα ήταν μπουζουξήδες.

επιτέλους όμως μεγάλωσα κ έχω το μυαλό να διακρίνω τι εστί ρεμπέτικο, τι εστί λαϊκό και τι εστί σκυλέ. πριν από 2-3 βδομάδες διάβασα (ρούφηξα μονομιάς θα ήταν η καλύτερη περιγραφή) το βιβλίο "ουζερί τσιτσάνης" του σκαμπαρδώνη. αν κ δε γράφει με τρόπο που να ρέει η πλοκή, ο συγγραφέας αναφέρει πολλά σπουδαία πράγματα όσον αφορά το ρεμπέτικο και μάλιστα τον τσιτσάνη. βέβαια ο τσιτσάνης δεν είναι καθαρά ρεμπέτης αλλά οι πληροφορίες που αποκόμισα από το βιβλίο ήταν αρκετές για να μου ανάψουν φιτίλια για να ψάξω ακόμη περισσότερα!πρόσφατα (μόλις τώρα δηλαδή) έμαθα πως αυτός γεφύρωσε τα δύο είδη, το ρεμπέτικο με το λαϊκό. σπουδαίος, μάγκα μου!!

άρχισα να διαβάζω βιβλία σχετικά με τη κατοχή, το μεσοπόλεμο, τον εμφύλιο, τη μικρασιατική καταστροφή και δε συμμαζεύεται. όχι ιστορικά απαραίτητα, αλλά ότι σχετικό με την εποχή εκείνη. δυστυχώς δεν έχω μορφωθεί αρκετά επί του θέματος. έχω βάλει τα δυνατά μου όμως και μαθαίνω!

ξέρω πως κ ο βαμβακάρης ήταν εκείνης της εποχής, και ο περπινιάδης, και ο ξαρχακος και η εσκεναζυ (αυτό κάπου το είδα φευγαλέα, δεν είμαι σίγουρη) κι ένα σωρό άλλοι που μου διαφεύγουν. αλλά είπαμε, ακόμη σχολείο πάμε!

που λετε αγαπητοί μου, το αποκορύφωμα, το κερασάκι στη τούρτα, αυτό που ήρθε κ έδεσε πραγματικά, ήταν η ταινία του Φέρρη, το "Ρεμπέτικο". όσοι δε το έχουν δει, δε ξέρουν τι χάνουν!! βέβαια το σενάριο και το υποκριτικό στοιχείο έχουν φύγει περίπατο (τότενες δεν είχαμε τα φροντιστήρια του αντενα ούτε και δραματική σχολή, επίσης δεν απαιτούσε ο κάθε παραγωγός αυτά που ζητούν οι σημερινοί, ούτε και η κάθε μπεζαντάκου γινόταν τραγουδίστρια) αλλά η ταινία είναι σούπερ, κορυφή, νούμερο ένα! την είδα με υπότιτλους (που τους βρήκε ο πασάς μου..) κ ομολογώ έπαθα υπερπολιτισμικό σοκ.τι θαυματουργά πράγματα γινόταν στην μίζερη τότε κατοχή..

όσους δε τους αρέσει το ρεμπέτικο δε τους συνιστω να δουν τη ταινία γιατί έχει πολύ τραγούδι. βασικά γι αυτό τη γύρισαν περισσότερο, για τα τραγούδια και τους τραγουδιάρηδες. η λεονάρδου κάνει καταπληκτικές σκηνές, καθώς και η κυρία που παίζει τη μητέρα της, να μη πω για τις άλλες τις φωνάρες ανδρικές και γυναικείες...
διαδραματίζεται στου θωμά το μαγαζί (που λέει και το τραγούδι) και γενικά ότι κ να πω για τη ταινία είναι πολύ λίγο! δείτε την καλύτερα!
υπέροχα τραγούδια!! όλα τους!!

κ ετσί αγαπητοί μου μπλόγκερς, αφοσιώθηκα στη μελέτη του ρεμπέτικου και των σχετικών εκείνης της εποχής...

σας αφήνω με ένα πολύ παραπονιάρικο αλλά τόσο ειρωνικά επίκαιρο τραγούδι (έψαξα να βρω στο γιουτούμπι το απόσπασμα από τη ταινία που το τραγουδά η μαρίκα αλλά βρήκα μόνο ένα και με τουρκικους υπότιτλους.. απ το ολότελα καλό και η φατμέ που λένε..)



Δεν έχω σπίτι πίσω για να ρθω
ούτε κρεβάτι για να κοιμηθώ
δεν έχω δρόμο ούτε γειτονιά
να περπατήσω μια Πρωτομαγιά

Τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα
μου τα ‘πες με το πρώτο σου το γάλα

Μα τώρα που ξυπνήσανε τα φίδια
εσύ φοράς τα αρχαία σου στολίδια
και δε δακρύζεις ποτέ σου μάνα μου Ελλάς
που τα παιδιά σου σκλάβους ξεπουλάς

Τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα
μου τα ‘πες με το πρώτο σου το γάλα

Μα τότε που στη μοίρα μου μιλούσα
είχες ντυθεί τα αρχαία σου τα λούσα
και στο παζάρι με πήρες γύφτισα μαϊμού
Ελλάδα Ελλάδα μάνα του καημού

Τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα
μου τα ‘πες με το πρώτο σου το γάλα

Μα τώρα που η φωτιά φουντώνει πάλι
εσύ κοιτάς τα αρχαία σου τα κάλλη
και στις αρενες του κόσμου μάνα μου Ελλάς
το ίδιο ψέμα πάντα κουβαλάς


17.3.09

Ναι...

..πραγματικά.


θέλω να πάω στην Αθήνα, στον Πειραιά τελοσπάντων, εκεί που είναι το Τζάνειο.
να φύγω να ηρεμήσω.

αλλά ξέρω πως όταν πάω εκεί, θα μου λείψουν όλα πάρα πολύ...

14.3.09

Υπέροχη μέρα...

... υπέροχες κυρίες!

ή μήπως να πω έφηβες? ή κοπελιές? ή κάτι σε άτακτα θηλυκά? τσαχπινογαργαλιάρες?... οι εν λόγω νεαρές μαζευτήκαμε εψές (ααα δε πάμε καλά σήμερα πολύ ομοιοκαταληξία παίζει) το μεσημέρι στης αχτίδας. ήμασταν η Μαρία Τζ. η Ειρήνη, η αδελφή της, η φίλης της αδελφής της (πολύ χαριτωμένο κοριτσάκι) η Κλωντη, η Αχτίδα μας, ο κυρ Δημήτρης κ το ηλικιωμένο ζεύγος (προς αποφυγήν παρεξηγήσεων είναι η μαμά και ο θείος της αχτίδας, πολύ γραφικά άτομα!).

Δυστυχώς ψηφιακή δεν είχα τότε (εψές αγόρασα, θα σας τα πω μετά) κ δεν έχω ντοκουμέντα ν αποδείξω πως όντως ήμουν κι εγώ εκεί. έχει η ειρήνη κ η μαρία κ πολύ φοβάμαι πως θα με εκβιάσουν κ θα με αναγκάσουν να τις δωροδοκήσω με ένα διόλου ευκαταφρόνητο ποσό, διότι δεν είμαι και στα καλύτερά μου. αλλά για να λέμε και την αλήθεια, κάτι πήρε το μάτι μου για μια φωτό-αποκάλυψη της μαρίας... οπότε ας μην έχω τόσο μεγάλη ιδέα για τον εαυτό μου!!

που λέτε, σας είπα που πήγα στη παρουσίαση του Κ. Καρακάση, στον Βιολονίστα. ήταν μια τόσο συγκινητική παρουσίαση κ δεν ήξερα πως είναι τόσο όμορφα σε τέτοια γεγονότα. πρέπει να το καθιερώσω να πηγαίνω πιο συχνά. κρίμας δηλαδή να μείνω απολίτιστο. επειδής είμαι τύπος που τρελαίνεται να δανείζεται βιβλία κι όχι ν αγοράζει, μου αρέσει πάρα μα πάρα πολύ το μεταχειρισμένο που έχει αυτή τη κλασσική μυρωδιά κι όχι τα καλοφτιαγμένα φρεσκοτυπωμένα βιβλία, αμέλησα ν αγοράσω τον βιολονίστα με τη σκέψη πως ίσως μου δοθεί άλλη ευκαιρία. ευτυχώς η λογική μου λειτούργησε δραστικά κ ο κύριος Καρακάσης μου υπέγραψε ένα όμορφο αντίτυπο. είχαμε κ μια σύντομη ωραία συνομιλία ενώ ο γιός του τραβούσε φωτός και καταντρεπόμουν...(δεν είμαι τόσο του φακού). μόλις τελείωσε η παρουσίαση βρήκα τις αγαπημένες μου αχτίδα κ ειρήνη οι οποίες με σύστησαν στη μαρία. η μαρια είχε μια τεραααααααααστια αγκαλιά για μένα!!! πόσο χάρηκα! και πόσο με συγκίνησε η κίνησή της, πολύ σπάνια αγκαλιάζω κόσμο με τη πρώτη γνωριμία.. εν τω μεταξύ, 2 μέτρα γυναίκα, ένιωσα κάπως μειονεκτικά!! έχω την εντύπωση πως η μαρία ανταποκρίνεται και σε νου και σε μπόι! και για να την κάνω να νιώσει ακόμη πιο ψώνιο, είναι πανέμορφο κορίτσι. λίγα κορίτσια έχουν και μυαλό και ομορφιά. ακούς Μαρία μου..?

την επόμενη πήρα αναρρωτική (τι κάνω η γυναίκα για χάρη του εκπολιτισμού μου δηλαδής..να χει χάρη το ελληνικό δημόσιο..) κ πήγα στο τραπέζι της αχτίδας. τι να σας πω? ότι μαγείρεψε για στρατό? κ ότι έφαγα άνετα για 5 άτομα?.. τελικά το υποτίμησα πολύ το στομάχι μου... κάτι μακαρονάδες με θαλασσινά, κάτι μυδοπίλαφα, και καλά σαρακοστή και καλά εγκράτεια... δυστυχώς έπρεπε να τους αφήσω σχετικά νωρίς γιατί ο Άκης πήρε τη Κέλλυ (το κόκερ μας) το απόγευμα από τον κομμωτή της (αυτός που έχει και η Κλωντη, θαυμάσιος άνθρωπος κ πολύ καλός στη δουλειά του) κ έπρεπε να φύγω μαζί του αλλιώς θα έπαιρνα 23562356 αστικά...

μετά πήγαμε σε ένα πολυκατάστημα ηλεκτρονικών ειδων στους αμπελόκηπους κ απέκτησα την sony μου επιτέλους... είναι μαύρη κατάμαυρη (κ την ήθελα σε λαχανί αλλά με κορόιδευαν, μηχανή θα πάρεις μου λέγανε, όχι μαρούλια..) κ κάνει πολλά σούπερ πράγματα. τώρα δε τη γλυτώνετε, θα αναρτώ με κάθε ευκαιρία φωτός..

χάρηκα πολύ που γνώρισα τη Μαρία μας, τη σούπερ ντούπερ ουάου συγγραφέα μας! πιστεύω πως είναι ο ορισμός της αιώνιας έφηβης.. με μπόλικη τρέλα και αρκετή ωριμότητα (που τη κρύβει πολύ καλά!)κ εύχομαι να παραμείνει έτσι κ να μη την παρασύρουν τα πλοκάμια της διασημότητας κ ανέβει το καλάμι που λέμε!! φιλάκια πολλά Μαράκι μου... ελπίζω να σου αρκεί αυτή η διαφήμιση, δε μπορώ να σκεφτώ κάτι καλύτερο!!! και ξέρεις, την επόμενη φορά που θα ανέβεις, θέλω ποσοστά... :Ρ

αυτά που λέτε. η Κέλλυ είναι πανέμορφη, μοσκοβολάει κ έχει περίοδο. την έβαλα κι εγώ βρακί σαν αυτό της πουαντερί και λύθηκε το θέμα.. πόσο καιρό έχουν περίοδο τα σκυλιά ξέρει κανείς να μου πει?

σήμερα λέω να φτιάξω μακαρόνια με κόκκινη σάλτσα.. κάτι απλό και νόστιμο..
κι οφείλω ένα μπράβο στο μωρό μου που χτες με βοήθησε κ με το παραπάνω να συμμαζέψω το σπίτι μας. απλά όταν βαρέθηκε μου έλεγε συνέχεια ότι ζαλίζεται. ξέρετε εσείς πως κάνουν οι άντρες...

μάκια σας και καλό σαββατοκύριακο!

12.3.09

Δεν ήξερες..

.. δε ρώταγες.

η κυρία κοκκινοσκουφιτσα με προσκάλεσε σε παιχνίδι, να γίνω εντελώς ρομπίδι, ρεντίκολο, ρεζίλι (τελικά όλα αυτά αρχίζουν με ρ, το χω φιλοσοφήσει το θέμα) σα να μην έφτανε όλο αυτό το κατεβατό που σήκωσα τις προάλλες. αίσχος δηλαδής. όλα τ άπλυτα στη φόρα. ούτε οι καταρράκτες του Νιαγαρα δε με ξεπλένουν. και σαρακοστή μάλιστα. βασικά είναι η καλύτερη ώρα γι αυτοκριτική, δε λέγω... πρέπει να κατονομάσω πέντε πράματα που με βγάζουν από τα ρούχα μου κ με κάνουν τούρκο, ταύρο εν γυαλοπωλείω, μου γυρίζει το μάτι, μου βγαίνουν οι βίδες κτλ κτλ κτλ. είναι πάνω από πέντε πιστέψτε με. σίγουρα πάνω από δεκαπέντε. είμαι κι ευέξαπτο άτομο είμαι κ βαρήκοη, γεγονός που κάνει ακόμη πιο δύσκολη την αντιμετώπισή μου από τους γύρω μου (μέχρι να με συνηθίσουν τουλάχιστον) κ τραβάω πολλά ζόρια!!


παρ τε κόσμε.

Νούμερο 1. με εκνευρίζει απίστευτα εγώ να είμαι στη κουζίνα και να τρίβω και να μη βγαίνει (στη βιλαρίμπα ακόμα τριβουν ενα πράγμα. ή μήπως ήταν βιλαμπάχο?) κ ο Άκης να το παίζει με μεγάλη επιτυχία πασάς στα γιάννενα στο καναπέ. μόνο ο αναμμένος ναργιλές λείπει (τον έχουμε σβηστό ως διακοσμητικό...)ρε χριστιανέ μου συμμάζεψε λίγο το αχούρι που ζεις κ τολμάς κ το λες σπίτι. σπίτι είναι αυτό που έχει η μάνα σου. αυτό που έχεις εσύ είναι το λιγότερο, σταύλος (με 8 ζωντανά μέσα...) κ αν του πω να κάνει κάτι το κάνει με μισή καρδιά κ με κοιτά με ύφος έτοιμο για καυγά "τώρα?"... ΝΑΙ ΤΩΡΑ. ΕΧΕΙΣ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΚΑΤΙ ΑΛΛΟ ΠΙΟ ΕΠΕΙΓΟΝ..???(αγκρρ!)

Νούμερο 2. οι χαζοί άνθρωποι με φτάνουν σε απελπιστικό σημείο. δε μπορώ. αφού έχεις νιονιό, δούλεψέ το ρε. γιουζ ιτ. πως το λετε στο χωριό σας. είχα συγκάτοικο χαζόχαζη κ ήταν πραγματικά πιο χαζή από τα πόμολα της πόρτας. εντάξει να εξηγήσω σε κάποιον που δε καταλαβαίνει (έχω και μεταδοτικότητα πανάθεμα τη μετριοφροσύνη μου δηλαδής) αλλά όταν του λέω κάτι πεντακοσιες εξήντα οκτώ φορές με εκατον εικοσι επτά τρόπους κ με κοιτάει σα χάνος, έλεος δηλαδή. ή χρησιμοποίησέ το ή πέτα το.

Νούμερο 3. βασικά είναι κάτι ανάμεσα σε τεμπελιά και απαξιοσύνη ένα πράγμα. όταν υπάρχει τέτοιος άνθρωπος γύρω μου συγχίζομαι πολύ. ρίχνω βρισίδια. δε μπορώ αφού! κ ειδικά όταν κάνει ένα επάγγελμα κ δε το κάνει σωστά ή δε προσπαθεί τουλάχιστον. παράτα το κ άνοιξε ένα περίπτερο ρε.. μη ταλαιπωρείς κι εμάς... έχουμε κ μια μαθήτρια που κάνει πρακτική κ εκτός του ότι είναι εκατό οκάδες άνθρωπος (μιλάμε για τέρας κ για καμία προσπάθεια να σουλουπωθεί ή να δείχνει ευπρεπής, χωρίς παρεξήγηση, δεν έχω πρόβλημα με τους εύσωμους, αλλά με τους χοντρούς και από τρόπους και από συμπεριφορά και από σώμα..) είναι απίστευτα τεμπέλα κ τρομερά φαγανή. είχε φάει 8 κομμάτια πίτα που μας έφερε ένας ασθενής για να μας ευχαριστήσει. 8. που είμαστε 6 νοσηλεύτριες κ 6 ειδικευόμενοι σε κάθε πρωινή βάρδια (ίσως κ περισσότεροι) το βόδι δηλαδή. κ αν της πεις να κάνει κάτι, ααααααχ και ωωωωωχ. δε μπορώ!αγκρ!

Νούμερο 4. μ ενοχλεί πολύ όταν ενώ δίνω οδηγίες για το πως να επικοινωνούν μαζί μου καλύτερα οι άνθρωποι γύρω μου, τις αγνοούν κ μου συμπεριφέρονται λες κ είμαι διανοητικά καθυστερημένο. έλεος κυρά μου, τα πτυχία μου πως τα καβάτζωσα? όχι ότι είναι η μόνη απόδειξη πως είμαι διανοητικά ανεπτυγμένο ον (μερικές φορές κι εγώ αμφιβάλλω) αλλά ρε συ νιώστο λιγο. κ φωνάζουν. όταν λέμε φωνάζουν, ΦΩΝΑΖΟΥΝ. κ με κάνουν χειρότερα, μετά δεν ακούω τίποτε. το άλλο το κορυφαίο, κουνάνε χέρια πόδια και κανένα πανό θα κουνούσανε αν είχαν πρόχειρο για να τους προσέξω. φώναξε μια φορά κυρά μου κ αν δεν απαντήσω έλα δίπλα μου κ ακούμπησε το μπράτσο μου. κ μη χτυπάς με το δάχτυλό μου τη πλάτη μου. θα σου έρθει καμια ανάποδη κ θα το μετανιώσεις... κ όλα αυτά, ενώ, το τονίζω, ενώ έχω δώσει σαφείς οδηγίες... αμάν ρε παιδιά δηλαδής...

Νούμερο 5. όταν, λόγω της περίεργης άρθρωσής μου, με ρωτάνε από που είμαι. από τη Ζιμπάμπουε ρε φίλε. τραβάς ζόρια?.. αδιακρισία ρε φίλε μου!!! ορίστε. αυτό με εκνευρίζει πραγματικά. η αδιακρισία των άλλων. κ όταν βλέπουν κάτι περίεργο ή ασυνήθιστο, ω ρε παιδί μου πως κοιτάνε. λες κ είδαν ΟΥΦΟ. ξεκόλλα ρε συ. δεν είναι σωστό. δε σου έμαθε ο κηδεμόνας σου τρόπους? ξέρω κ κάτι ορφανά που συμπεριφέρονται καλύτερα από σένα... οκέι το είδες, το μελέτησες, ξεκόλλα! δεν είναι αξιοθέατο ο συνάνθρωπός μας... αλλιώς θα κόβαμε όλοι εισιτήρια. λίγο τακτ, διπλωματία, σεβασμό κ τα έχεις όλα στα πόδια σου.. ω χου δηλαδής.

ρε παιδιά με δουλεύετε. με βγάλατε έξω απ τα ρούχα μου και για σήμερα!!! όχι δεν είμαι γυμνή ετούτη την μοιραία ώρα, μεταφορικά μιλούσα. κ πιστέψτε με δεν είναι μόνο 5. έχει κι άλλα μα κωλύομαι να σας τα αποκαλύψω για να μην αρχίσετε τα δικά σας ("τι είσαι συ ρε παιδί μου, πω πω ούτε μύγα να σ αγγίξει κτλ κτλ κτλ)

καλώ όποιον έχει διάθεση να γίνει robus xecoubotus να παίξει. να μη λέτε πως δε σας παίζω...άντε παίξτε και σεις..


είδα τη Μαρία Τζ. σήμερα! πήγα κ στην παρουσίαση του Βιολονίστα από τον πολυαγαπημένο Κ. Καρακάση. ζούπερ πράγματα!!!! έκανα ένα βήμα προς τον εκπολιτισμό μου σαν άνθρωπος..περισσότερες πληροφορίες στην επόμενη ανάρτηση. (έτσι να σας ψήνω, στη πίεση!)


μάκια σας

10.3.09

A..

έχει ήλιο, αέρα, τέλεια.

θέλω μηχανή να πάω βόλτα!!!

τρελαίνομαι για μηχανές. από 5 χρονών ανεβαίνω και μ αρέσει κάργα. χαίρομαι που αρέσει και στον Άκη κ κάθε φορά που βλέπουμε στο δρόμο μηχανή με αναβάτες, αναστενάζουμε..

φακές σήμερα με ελίτσα και λίγο ταραμά. γιαμ.


καλή βδομάδα σε όλους. εγώ τρέχω υπερβολικά πολύ για τα του Τζάνειου. σήμερα δε σηκωνόμουν με τίποτις...

5.3.09

Γάβου - γάβου

πρόκειται να υιοθετήσω ένα πανέμορφο θηλύκό κόκερ.

σα να μη μου έφταναν τα ζωντανά στο σπίτι δηλαδή. τουλάχιστον ο σκύλος θα με προστατεύει από τους κακούς. έχω μια σατανική ιδέα. να το μάθω να κρύβει παπούτσια. βασικά αυτό από μόνο του θα το κάνει... αλλά! αλλά... θα το μάθω να φέρνει τα δικά μου...

δηλαδή τώρα μαζί με τα πραγματικά κατοικίδια που έχω,τα ζωντανά θα γίνουν 1,2,3...8. καλά πάμε. καλά πάμε??..

και κάτι που ξέχασα!
καλό Σαββατοκύριακο σε όλους! και όλες!

3.3.09

Κοτ

πουλ δε κοτ νταουν σλογλι.

τη θυμάστε τη διαφήμιση..? μου ήρθε στο μυαλό κ άρχισα να γελάω λες κ μου καθάριζαν αυγά.

Καλή σαρακοστή αγαπητοί μου. παρακαλώ να λείπουν τα σοκολατένια κέικ, οι τούρτες, τα σουφλέ με τυριά, τα μακαρόνια, οι μουσακάδες σας και δε συμμαζεύεται. διότι νηστεύω αγαπητοί μου μπλόγκερς. ναι το ξέρετε κι εσείς που με διαβάζετε κ παλιότερα, το μάθατε και οι νεούδιοι! Νηστεία αγαπητοί μου δε θα πει δίαιτα, όπως νομίζουν μερικοί και μερικές. Νηστεία θα πει εγκράτεια στους διάφορους πειρασμούς που μας εμφανίζονται με ποικιλους τρόπους. είτε σαν σουβλάκια, είτε σαν γοητευτικοί νεαροί με "φέτες", είτε σαν έτοιμες κακίες που εκσφενδονίζονται ακράτητες... γι αυτό αγαπητοί μου ας θυμηθούμε τι θα πει να είμαστε καλοί άνθρωποι, εγκρατείς, συνεπείς, ευγενικοί, ταπεινοί και πάνω απ όλα να περάσουμε αυτό το μήνυμα και στους γύρω μας.. βέβαια οι γύρω μας μπορεί να μας κοροϊδεύουν "μα καλά πιστεύεις σε τέτοια χαζά και νηστεύεις? τι θα καταλάβεις με τη νηστεία?" και άλλα φαιδρά. αλλά εμένα αγαπητοί μου έτσι με έμαθε η μάνα μου κ έτσι θέλω να μάθω εγώ τα παιδιά μου. κι ας μη τη διατηρούν τη νηστεία, ας έχουν να θυμούνται κάτι από εμένα. κ όχι ως καταναγκασμό. κ χαίρομαι που νηστεύει κ ο Άκης μαζί μου. γιατί θα ένιωθα "κάπως" αν δε νήστευε. ξέρετε εσείς πόσο πιο ωραία είναι όταν κάνεις κάτι από κοινού με τον αγαπημένο σου... το μήνυμα της Πασχαλιάς το ξέρετε όλοι, ο καθείς με το δικό του τρόπο κ εγώ το πιστεύω όπως το πιστεύετε εσείς, λίγο από όλα που λένε. και γι αυτό δε θα αναφερθώ καθόλου στο θέμα αυτό της Πασχαλιάς. παλιά ήμουν "αρνί κι Άγιος ο Θεός" αλλά ευτυχώς τώρα έχουν αλλάξει κάποιες νοοτροπίες μου!
Θα μου πείτε, μα γιατί πιστεύω στο Θεό ακόμη. εσείς πιστεύετε? δικαίωμά σας. ε κ εμένα νομίζω είναι δικαίωμά μου να πιστεύω.. γιατί νιώθω πως πάντα κάτι "μεγάλο" με προστατεύει. θα μου πείτε, αυτό το μεγάλο το έχεις ανάγκη να το πιστέψεις, έτσι είναι η φύση σου. και θα σας απαντήσω να πάτε να *ντιτ*. γιατί δεν θα υποπέσω στο επίπεδο! ορίστε μας..
ξέρω πως οι περισσότεροι από εσάς που με παρακολουθείτε, δεν θα έχετε καμία σχέση με το "εσείς" που περιγράφω, αλλά λέμε τώρα. είναι πιο ωραίο και τραβάει περισσότερους αναγνώστες όταν ο συγγραφέας δημιουργεί πλοκή ανάμεσα σε αντίθετα. ναι, είμαι και πονήρω, κάνω διάφορα κόλπα για να κρατήσω το ενδιαφέρον σας!

εψές που λέτε ήμανε ενστασέρρας, από τη παρασκευή μάλιστα. είχα άδεια που λέτε 5 εργάσιμες που μαζί με τα ρεπό ήτανε 10 μέρες. θα ήθελα πολύ να πάω κάπου ταξιδάκι αλλά οι υποχρεώσεις του ανδρός μου, δε μας το επέτρεψαν. αυτά έχει η επιχείρησις αγαπητοί μου μπλόγκερς... τουλάχιστον πήγαμε ενστασέρρας κ γλεντήσαμε. τη κυριακή πριν τη καθαρά δευτέρα, πήγαμε σε μασκε πάρτι κ μασκαρεύτηκα emo. είχα γέλιο. αλλά θα μπορούσα να ήμουν πιο πετυχημένο καρναβάλι (βασικά καρναβάλι είμαι και τώρα, απλά τη κυριακή ήμουν πιο..προσεγμένο). κάπου είχα βγάλει φωτό, άμα τη βρω θα σας τη δείξω να γελάσετε. αετό δε πετάξαμε γιατί δε φύσαγε. ο έξυπνος άνδρας μου είχε τη φαεινή ιδέα να φυσάω εγώ κ αυτός να κρατά τον αετό αλλά δε του έκανα το χατήρι. τη παρασκευή το απόγευμα πήγαμε στη βραδιά καραόκε που είχε στο μπαρ του χωριού, σαρώσαμε τους πάντες και τα πάντα ως γνωστόν.. ξέρω, η μετριοφροσύνη μου σας συγκινεί αφάνταστα..

θυμήθηκα κάτι που μου έλεγε ο μπαμπάς μου κ που λέει τώρα στον Άκη. όταν ήταν ακόμη λεύτερος κ βαριά ερωτευμένος με τη μαμά μου, πήγε να της κάνει καντάδα στο πατρικό της κ γι ανταπόδοση, εισέπραξε ένα τούβλο από τη μέλλουσα πεθερά του... μάλλον δε θα τραγουδούσε καλά για να φάει το τούβλο στη μούρη χε χε. βασικά όποτε τραγουδάει, μ αρέσει πολύ, τώρα αν είναι τόσο χάλια, μάλλον δε το καταλαβαίνω...

κ εδώ σας αφήνω με δύο πολύ πετυχημένα ανέκδοτα.
το δεύτερο είναι λίγο σοκιν, λόγω ημερών!

ήταν που λέτε μια νοικοκυρά κ ήθελε ν αλλάξει τέντες στο διαμέρισμα. ψάχνει τον χρυσό οδηγό (ε ρε διαφήμιση....πάλι στο τζάμπα) κ βρίσκει μια κάρτα με τίτλο "ΜΠΑΜΠΗΣ. ΤΕΝΤΑΣ. ΑΝΑΛΑΜΒΑΝΩ ΚΑΘΕ ΕΙΔΟΥΣ ΕΠΙΣΚΕΥΗ ΤΕΝΤΑΣ"
ώπα, λέει η νοικοκυρά, εδώ είμαστε. τηλεφωνεί που λέτε στον τύπο και συμφωνούν να πάει ο μπάμπης ο τεντάς στις οκτώ το πρωί την επόμενη ημέρα.
χτυπάει το κουδούνι στις 8 το πρωί
"καλημέρα, ποιός είναι?" απαντά η νοικοκυρά
"ο μπάμπης.. ο τεντάς!"
"ααα σας περίμενα!" κ τον ανοίγει το τεντά. ανεβαίνει στο διαμέρισμα ο τύπος, πίνει το καφεδάκι του κ πάει έξω στο μπαλκόνι να μετρήσει και να δει τη ζημιά στις τέντες.
μετά από λίγο ξαναχτυπάει το κουδούνι:
"-καλημέρα! ποιός είναι?" απαντά πάλι η νοικοκυρά
"ο μπάμπης..." λέει με πονεμένη φωνή ο μάστορας
"ποιός μπάμπης βρε?" ρωτάει η νοικοκυρά
"ο τεντάαςςς..." απαντά ο μάστορας με τον ίδιο τόνο
"είστε σίγουρος? ο μπάμπης ο τεντάς είναι στο μπαλκόνι μου κ μετράει τις τέντες!?"
"όχι πλέον.. έπεσε.." απαντά ο μάστορας

(εδώ είστε υποχρεωμένοι να γελάσετε σας άρεσε δε σας άρεσε...)


και το σόκιν

ήταν που λέτε ένας βλάχος, ωρα καλή σαν το Τάσο στον "αγαπητικό της βοσκοπούλας" κ πήγε από το βουνό, στη πόλη να πουλήσει το μαλλί και το τυρί του. αφού τα πούλησε, πήγε σ ένα μπουρδέλο να ξοδέψει τα λεφτά του, να μάθει και καμιά... "τέχνη" να τη δείξει στη βλάχα, ώρα καλή σα τη Γκόλφω.
τελειώνει από το μπουρδέλο που λέτε ο βλάχος και πάει σπίτι, απογευματάκι.
"ααα βλάχα μ να δγιεις τι μ έμαθανα στη πόλ! άι βάλε να φαμ κ α στο δείξω το βράδ!"
τ άκουσε αυτό η βλάχα και γυάλισε το μάτι της
βάζει φασολάδα στο τραπέζι, ψωμί, φέτα και τα ρέστα.
τρώνε και πέφτουν για ύπνο.
η βλάχα όμως δε το ξέχασε αυτό που της έταξε ο βλάχος.
"ααα βλάχο μ, δε α με δείξεις αυτό που μαθες στη πολ?"
"ναι μπρε, καλα που με το νούνσες να στο διείξω! το λεν 69!"
ξιπάζεται (ξαφνιάζεται) η βλάχα κ καθώς τη βολεύει ο βλάχος, αρχίζουν τα σουξουμούξου. εκεί που λέτε, του ξεφεύγει μια πορδή του βλάχου.
τ άκουσε και το μύρισε η βλάχα αλλά δεν έδωσε σημασία. άντε, σκέφτεται, ίσως του ξέφυγε.
ΠΡΑΤΣ! του ξαναφεύγει άλλη μία.
συγχίστηκε η βλάχα κ γυρνάει κ του λέει:
"ααα βλάχε μ, άκου να δεις. ωραίο το 69 αλλά τις άλλες τις 67 άμα θες, να πας να τις ρίξεις στο βουνό!"

ωραίο? από κοντά είναι πιο ωραία σίγουρα..
μάκια σας και καλή σαρακοστή :)