Δεκέμβρης λοιπόν

Δεκέμβρης αγαπητοί μου μπλόγκερς

κ άρχισα να απελπίζομαι γιατί όπου ναναι φτάνουν τα Χριστούγεννα κ άρχισαν να χάνουν το ουσιώδες νόημα που είχαν όταν ήμουν μικρό. πρώτον γιατί θα δουλεύω, ω ναι, είμαι πρωινή την ημέρα των Χριστουγέννων, από το πρωί μάλιστα, κ δεύτερον δε θα είμαι στο σπίτι της μανούλας μου. αυτά βέβαια έχουν κ τη καλή τους πλευρά. πρώτον, θα ζήσω μια διαφορετική όψη των Χριστουγέννων γιατί σκέφτομαι να εκκλησιαστώ στην εκκλησία του νοσοκομείου όπου είμαι σίγουρη πως οι ασθενείς(που για κάποιο σοβαρό λόγο θα χουν παραμείνει) θα εκκλησιαστούν κι αυτοί. κ πρέπει να είναι πολύ κατανυκτικά με τόσους ασθενείς στην εκκλησία, με δίαφορα προβλήματα, το καθένα με διαφορετική βαρύτητα. σου δίνουν ελπίδα πως όλοι κάποιο λόγο έχουμε που υπάρχουμε κ συνεχίζουμε τον αγώνα μας... και δεύτερον, δεν είναι και τόσο χάρμα όταν μαζεύονται όλα τα πιτσιρίκια στο σπίτι της γιαγιάς κ αλληλοσκοτώνονται για τη τελευταία τηγανιτή πατάτα, το τελευταίο κομματάκι κουραμπιέ, τη τελευταία σταγόνα πορτοκαλάδας!

πρώτη φορά που έζησα Χριστούγεννα εργατιάς ήταν όταν έκανα πρακτική στο Παπαγεωργίου. Βέβαια δεν δούλευα την ημέρα των Χριστουγέννων αλλά οι διακοπές, οι οποίες περνούσαν ξένοιαστα στο πατρικό μου, ήταν πρωί δουλειά, απόγευμα σπίτι, πρωί δουλειά, απόγευμα σπίτι αντί να λέω τα κάλαντα να μαζεύω κ κανένα ψιλό! βέβαια ήμουν κ κάποιας ηλικίας που δε λένε πια τα κάλαντα οι κοπέλες... κ πόσο μου είχε κακοφανεί που τις αγαπημένες μου διακοπές μου τις έφαγε λάχανο το άτιμο το Παπαγεωργίου... μου ήρθε ξαφνικό, υπέστησα σοκ κ ακόμη να συνέλθω...

θυμάμαι όταν άρχισα να ψιλοκαταλαβαίνω την έννοια του χρήματος κ τι μπορώ ν αποκτήσω με 100 δραχμές, είχα μαζέψει κάποιο σεβαστό ποσό από τα κάλαντα κ αγόρασα ένα αρμόνιο yamaha. αξέχαστο. ακόμη το έχω κ λειτουργεί θαυμάσια. το δανείζω που κ που στ ανήψια μου..

τις προάλλες που λέτε, πήγα στην Αχτίδα. έφυγα μετά τη δουλειά κ κατευθείαν πήγα χαριλάου. η αχτίδα με περίμενε στη στάση μαζί με τη Κλωντη! τι τέλειο σκυλί! απίστευτη! περισσότερο μ εντυπωσίασε όταν της έλεγε ο κυριος Δημήτρης πως θα φύγει κ δε θα τη πάρει μαζί του κ αυτή γαύγιζε! θύμωνε! τελικά όλα τα καταλαβαίνουνε τα ζωντανά, τα έχουμε υποτιμήσει πολύ... βρήκα την ειρήνη εκεί που με υποδέχθηκε με μια αγκαλιά από εδώ μέχρι την αθήνα! γνώρισα κ την ιωάννα, τη μικρή κόρη της αχτίδας κ το γαμπρό της. γνώρισα κ τη μητέρα της αχτίδας, απίστευτος άνθρωπος. τόσο αποκαμωμένη από τη ζωή κι όμως τόσο μα τόσο δυνατή κ με απίστευτη θέληση! για την αχτίδα μας κ τον άντρα της ότι κ να πω θα είναι λίγο. πολύ λίγο... πολύ φιλόξενοι, στοργικοί, ευαίσθητοι. όλα τα καλά τους τα έδωσε ο Θεός απλόχερα κ χαίρομαι πολύ που τους γνώρισα. είμαι σίγουρη πως θα μου σταθούν όποτε τους χρειαστώ, ελπίζω να μπορέσω να τους βοηθήσω κι εγώ σε ανάλογες στιγμές, αν κ μου φαίνεται λίγο απίθανο, μιας κ έχω τα μισά τους χρόνια κ τη μισή τους πείρα στη ζωή... όσοι δε τους γνωρίσατε ακόμη, ένα θα σας πω, χάνετε!! κ από φαΐ, άλλο τίποτε αγαπητοί μου μπλόγκερς!!! έσκασα! εννοείται πως με φορτώσανε γεμάτα τάπερ για τον Άκη ο οποίος τα εξαφάνισε σε δευτερόλεπτα! ούτε με άζαξ να τα ψεκάζαμε!!! ότι κ να πω γι αυτή την τέλεια οικογένεια, θα είναι λίγο.... ο Θεός να τους έχει καλά, που είμαι σίγουρη πως τους προσέχει κ πολύ καλά μάλιστα

θα ήθελα να αφιερώσω κ μερικές γραμμές για το παιδί που όλοι λένε πως τον σκοτωσε ειδικός φρουρός. εγώ πιστεύω ακράδαντα πως για να είσαι ειδικός φρουρός κ ψυχασθενής, δύσκολο. κ πόσο μάλλον να πυροβολήσεις κάποιον που στη κανονική σου εκπαίδευση δεν έχεις σκοτώσει καλά καλά μια πάνινη κούκλα. έχω την εντύπωση πως δε μας τα λένε καλά. κ είμαι πολύ δυσπιστη σ αυτά που λένε τα ΜΜΕ. ρε παιδιά ίσως να εξοστρακίστηκε η σφαίρα κ να βρήκε τον άτυχο μικρό που έτυχε να βρίσκεται εκεί, την λάθος ώρα κ λάθος στιγμή. δηλαδή, δεν υπάρχει πιθανότητα ούτε μία στο εκατομμύριο να λέει την αλήθεια ο ειδικός φρουρός? κ προσωπικά ούτε τους αυτόπτες μάρτυρες πιστεύω γιατί ο καθείς λέει τα δικά του με δικό του τρόπο. δε θέλω να πω πως είναι αδικία εις βάρος του ειδικού φρουρού, όλος αυτός ο συρφετός, μα ας δούμε το θέμα πιο αντικειμενικά κ με λιγότερο πάθος. λυπάμαι πάρα πολύ που η σφαίρα κατέληξε στο παιδάκι. τι του έφταιγε άλλωστε... κ πόσο μάλλον λυπάμαι για τη μανούλα του που δε θα χαρεί το γιο της να μεγαλώνει, να ζει τις λύπες κ τις χαρές του κ όλα τα όμορφα κ άσχημα πράγματα που κάνουν οι νέοι μας. απλά θέλω να τονίσω πως πρέπει να είμαστε πιο ανοιχτόμυαλοι κ σφαιρικοί. δεν υπάρχει μόνο η άποψη του αυτόπτη μάρτυρα, ούτε μόνο η άποψη των ΜΜΕ που προσπαθούν μανιωδώς να κερδίσουν τηλεθεατές... πείτε μου ρε παιδιά, ποιός σοβαρός άνθρωπος θα πυροβολούσε 16χρονο? βρείτε μου κάποιον μη ψυχασθενή κ φέρτε τον μπροστά μου κ τότε θα παραδεχτώ το λάθος μου. βέβαια ήταν ανοησία του τύπου που πήρε το όπλο κ πυροβολούσε ίσως ψηλά ίσως χαμηλά ίσως οριζόντια, έτσι δε τους μαθαίνουν όμως? εσείς δε θα βασιζόσασταν στην εκπαίδευσή σας όταν βρισκόσασταν σε μια ακρως δύσκολη κατάσταση?..

τελοσπάντων το θέμα δεν είναι που πυροβόλησε ποιός ποιόν, αλλά ότι σκοτώθηκε ένα μικρό παιδί.. κ είναι κρίμα. ειδικά αν σκεφτείτε πόσα "σκοτώνονται" καθημερινά από διάφορες κακές συνήθειες και ασχημο περιβάλλον..

και για να συνεχίσω, τελικά έχω μόνο 12 μέρες άδεια.. αλλά από το ολότελα καλή κι η παναγιώταινα! τις 5 θα τις πάρω την προσεχη βδομάδα κ τις άλλες 5 τέλη φεβρουαρίου. μας μένουν 2 κ θα τις κρατάω ρεζέρβα... μήπως χρειαστούν πουθενά!

μάζεψα κουκουνάρες και κυπαρισσόμηλα σήμερα απ το νοσοκομείο. είναι τίγκα στα πεύκα κ στα κυππαρίσια κ σε λογής αειθαλή και φυλλοβόλα δέντρα κ σήμερα που φύσαγε μανιωδώς το κρύο αγέρι του βοριά, έπεσαν αρκετά κλαδιά με κουκουνάρια, αντικείμενα που κάνουν περίφημη χριστουγεννιάτικη διακόσμηση. ειδικά αν έχουν κ πευκοβελόνες για σούπερ ντεκόρ! τα κυπαρισσόμηλα ακόμη δε ξέρω τι και πως θα τα κάνω. μάλλον θα μαζώξω 3-4 μαζί κ θα τα στολίσω να χουμε να λέμε! λέτε να τα κάνω γιρλάντα?.. ίσως τα κάνω κάτι τις για το τραπέζι. μυρίζουν υπέροχα πάντως κ έχω απίστευτη φαντασία για το τι θα τα κάνω. θα πάω κ στο τζάμπο κάποια στιγμή να παρω γυαλιστερά χαρτόνια να κάνω διάφορα στολίδια. εφέτος δε πολυκαίγομαι ν αγοράσω αλλά να φτιάξω. μου έχουν μείνει κ σπρέι από πέρισυ.. θα βγάλουμε γούστα!!! το αγαπημένο μου στολίδι είναι το ασπροκόκκινο ζαχαρωτό μπαστουνάκι... εκατό τέτοια να είχα, θα ήμουν ευτυχισμένη κ γιόρτινη!

αυτά αγαπητοί μου μπλόγκερς.. έχω στο μυαλό μου ένα όμορφο παραμυθάκι, στις προσεχείς ημέρες ίσως το αναρτήσω να πάρετε μια γεύση από το συγγραφικό μου ταλέντο (είμαι ψώνιο, το είπαμε ε?)...

πολλά φιλιά αγαπητοί μου! αύριο ίσως πάρουμε δεντράκι!! γιούπι!

μήπως να πάρουμε καράβι...? μήπως κανένα βαπόρι..?