Φιλία

με αφορμή όλες τις πρόσφατες αναρτήσεις που είδα για την φιλία είπα να σας περιγράψω κι εγώ την άποψή μου...

φίλες δεν έχω πολλές. δύο τρεις και πολλές είναι. οι άλλες είναι απλά γνωστές, περασμένες-ξεχασμένες, από το σχολείο, από τη πρακτική, από τη σχολή... λυπάμαι πολύ γι αυτό αλλά κάθε φορά που προσπαθώ να αναπτύξω αυτή την περίπλοκη σχέση με έναν άνθρωπο, πάντα κάτι θα στραβώνει και απελπίζομαι και πληγώνομαι γιατί όντως πρόσφερα πολλά και γι ανταπόδωση απλά με προδώσαν...

η μία φίλη μου, είναι η Ασπασία, η συνάδελφος στη πρακτική. γνωριστήκαμε στη σχολή, κάναμε μαζί πρακτική, πήγαμε στη Λευκάδα παραμάσχαλα, σηκώσαμε το πόστερ μας (τη σούπερ εργασία μας τελοσπάντων!) και δεθήκαμε πολύ. είναι η μόνη που δε με έχει πληγώσει ποτέ, μέχρι στιγμής τουλάχιστον, αν κ δε νομίζω να το κάνει. την γνωρίζω 5 χρόνια, λίγα μα κάθε φορά που βρισκόμαστε, οι συναντήσεις μας κρατάνε πάνω από 3 ώρες και τη γνωρίζω καλύτερα από τη παλάμη μου... προέρχεται από μεγάλη οικογένεια και αυτή, είναι ελεύθερη και θέλει πολύ να κάνει δική της οικογένεια. αναλύουμε κάθε φορά διάφορα θέματα που μας προβληματίζουν, ανταλλάσουμε γνώμες, απόψεις, αυτά που κάνουν οι καλές φίλες τελοσπάντων...

νιώθω πως με ωφελεί πολύ η συζήτηση μαζί της.. η παρέα της.. με βοήθησε πολύ σε προβλήματα που μου φαινόταν βουνό, χάρηκε όταν χάρηκα κι εγώ, λυπήθηκε όταν λυπήθηκα κι εγώ και μου έδωσε σημαντικές αφορμές για να συνεχίσω ενώ ήμουν έτοιμη να παραιτηθώ.. ελπίζω να της τα έχω ανταποδώσει ή και να της τα ανταποδώσω κάποια στιγμή.
δεν είναι η φίλη που θα πάω μαζί της για γκόμενους, για μανικιούρ ή πετικιούρ ή αυτά τα επιφανειακά που κάνουν οι κοπέλες την σήμερον ημέραν, αλλά είναι η φίλη που θα μου συμπαρασταθεί, θα μου φωνάξει, θα μου φερθεί εντάξει, όπως πιστεύω πως της φέρομαι... εύχομαι να συνεχίσει η φιλία μας έτσι, γιατί φοβάμαι.. φοβάμαι μήπως κι αυτή η σχέση που χτίζω, γκρεμιστεί όπως και οι άλλες που προσπάθησα με κόπο να φτιάξω και τελικά διαλύθηκαν..

θα μου πείτε οι άνθρωποι αλλάζουν, μεγαλώνουν, ερωτεύονται, κάνουν παιδιά, αποκτούν υποχρεώσεις αλλά ρε παιδί μου οκέι, οι φιλίες παραμένουν φιλίες, έτσι δεν είναι? εκτός κι αν προϋπήρχαν άλλα κίνητρα... οπότε πάω πάσο..

θα ήθελα πολύ να είχα μια φιλία σαν αυτή που έχουν τα αγόρια, οι άντρες μεταξύ τους. όπως ο Άκης με τον φίλο του τον Δ. Κάθε φορά που βρίσκονται είναι σαν ένα μικρό πανηγύρι. είναι τόσο δεμένοι μεταξύ τους που ζηλεύω αυτή την τόσο αξιοθαύμαστη σχέση που έχουν..θέλω κι εγώ :(

περίπλοκα όντα οι άνθρωποι, περίπλοκες και οι φιλίες μεταξύ τους...