Ευρωπαϊκός κινηματογράφος

και εναλλακτικός αμερικάνικος. γενικά όχι μπουρδολογίες χόλιγουντ. αυτό το θέμα θα συζητήσουμε σήμερα αγαπητοί μου μπλογκερς, γιατί φτάνει η γκρίνια. η ζωή μας είναι πολύ μικρή για να γκρινιάζουμε κ ήδη τράβηξε 2 βδομάδες αυτό! δε συμφωνείτε?

είμαι σαλονίκη στο μωρό μου, που γιορτάζει σήμερα κ έχει γενέθλια σε 3 μέρες. σας ευχαριστώ εκ των προτέρων για τις υπέροχες ευχές σας! (οι υπέροχοι μπλόγκερς αφήνουν υπέροχες ευχές, πάντα!)

αφορμή γι αυτή την ανάρτηση ήταν οι βραδιές σινεμά που πέρασα με την θεία του Άκη, τη Ντίνα. ένας πολύ ευχάριστος άνθρωπος κ πολύ μορφωμένος κ ανοιχτόμυαλος. λίγο παράξενη βέβαια, καθότι εργένισσα στα 45 της και μόνη γι αρκετό καιρό, δικαιολογείται! κ λέω ένα ευχαριστώ στη τύχη που ήταν ψιλοάρρωστη κ καθήσαμε μέσα αλλιώς αν ήταν καλά θα με γυρνούσε στην αθήνα και δεν είχα πολύ όρεξη!ακόμη προσαρμόζομαι!

είδαμε πολλά αριστουργήματα, παλιά και νέα. να ξεχωρίσω μερικά : "του θεού το χόρτο", "μίλα της", "το πάρτυ, του μπλακ έντουαρντ (μα τι βλάκας!!!), μις μάρπλ (μόνο 2 επεισόδια) κ ένα δανέζικο όπου μια γυναίκα σεφ στην εποχή του μεσαίωνα, έφερε μεγάλες ανατροπές σε μια πολύ κλειστή και συντηρητική ομάδα ανθρώπων, της οποίας ο τίτλος μου διαφεύγει.

του θεού το χόρτο λοιπόν, είναι μια κοινωνική κομωδία όπου μια μεσήλικη χήρα γίνεται παραγωγός χασίς, λόγω χρέων του αποθάνοντος συζύγου. μα τι γέλιο. λες κ μαστούρωσα κι εγώ η ίδια όταν τελείωσε η ταινία. ο σκηνοθέτης πάντως είναι κορυφή. έχει τόσο ζωντανά και ωραία χρώματα, τόσο καλοτραβηγμένες σκηνές, τόσα νοήματα με μια φράση και τόσο εύκολα κατανοητή. εντάξει εγώ είμαι λίγο παραπάνω έξυπνη από σας και δε χρειάστηκε καν να σκεφτώ. ίσως εσείς να χρειαστεί να σκεφτείτε κομματάκι :Ρ (μα τι ψώνιο που είμαι)

μίλα της. ε καλά. ο αλμοδοβάρ είναι πολύ σάικο. μα πως τα σκέφτεται όλα αυτά ρε παιδιά? άπαιχτος, πολύ καλή φωτογραφία, πολύ καλοτραβηγμένες σκηνές που μιλούσαν μόνες τους (έχει μια κορυφαία που συγκράτησα, όπου ο ταύρος είναι γυρισμένος στο πλάι κ κοιτά τη κάμερα, έπαθα πλάκα με τη στιγμή!) και σε αυτή ταινία υπάρχουν χίλια δυο νοήματα σε κάθε φράση. όταν τελείωσε, έμεινα κενή από το μεγαλείο της. κ μου αρέσει σε αυτο το στυλ, που το τέλος είναι ανατρεπτικό και μη προβλεπόμενο. όχι σα τις χαζοχαρούμενες χολιγουντιανές ταινίες, ζήσανε αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα και μπαχαχα και μπουχουχου.

για το πάρτυ του μπλακ εντουαρντς, δε μπορώ να πω πως είναι αριστούργημα, απλά το είδα γιατί είναι μαστ από τις κλασσικές. μου ήρθε να μαλλιοτραβηχτώ και να σφαχτώ επιτόπου όταν τελείωσε. μα τόσο βλάκας και άξεστος?! πρόκειται για έναν τύπο που σε γενικές γραμμές πάει σ ένα πάρτυ σχεδόν ακάλεστος κ τα κάνει όλα λίμπα, άθελά του.. κ σε κάθε σκηνή σκέφτεσαι "μα τι άλλο θα του συμβεί?" και πιστέψτε με, ένα να μας κάτσει, αρκεί να σιχτιρίσουμε τη τύχη μας!!

η μις μαρπλ δε μου άρεσε τόσο, γιατί ψιλομπερδευόμουν κ δεν μου αρέσουν τα αστυνομικά, ερευνητικά κτλ κτλ έργα. αλλά ειναι επίσης από τα μαστ των κλασσικών ταινιών.

και το δανέζικο που δεν θυμάμαι τον τίτλο, απλά κορυφή. έχει ένα τόσο βαθύ νόημα που πολύ δύσκολα το καταλαβαίνεις. εγώ ας πούμε το είδα 2 με 3 φορές και με τη βοήθεια της Ντίνας, κατάλαβα περι τινος πρόκειται..δεν θα σας κουράσω πολύ με την υπόθεση, παρά μόνο πως μια υπηρέτρια από τη γαλλία, κατάφερε κ χαλάρωσε τα σκοινιά, ας πούμε, της τόσο αυστηρής και απόλυτης κοινωνίας όπου ζούσαν. κ κατάλαβαν με ένα δείπνο πως αν είναι ο εαυτός τους, δε χάνεται και τίποτε. ίσα ίσα, απολαμβάνουν καλύτερα τα καλά που τους έρχονται. τελοσπάντων, πρέπει να τη δείτε αν θέλετε περισσότερες λεπτομέρειες.. πολύ περίπλοκη!

η απορία μου είναι η εξής. τι παραπάνω έχουν οι χολυγουντιανές ταινίες κ γίνεται τόσος ντόρος καθημερινά κ τα εναλλακτικά έργα δεν προβάλλονται έτσι όπως τ' αξίζουν?
δεν θα μπορούσε κάποιος "μάστορας" να διαθέσει τα χρήματα που διαθέτει για ν ανέβει το χάρι πότερ, πχ, σε κάποια άλλη ταινία παρόμοιου επιπέδου με αυτές που αναλύσα? θα του χαλούσε το ιμάτζ? ίσα ίσα, θα ανέβαινε ακόμη περισσότερο η εκτίμησή του..

απλά δε καταλαβαίνω γιατί αυτά τα αριστουργήματα είναι κρυφά και πρέπει να είσαι ψαγμένος για να τα δεις, ενώ πρέπει να είναι πιο προσιτά στο κόσμο. κι όχι τα χαζοαμερικάνικα έργα με τα χάπι εντ και τα σουξουμουξου μανταλάκια που πάντα είναι εκτός πραγματικότητας. εντάξει, έχουμε τα χάλια μας στη πραγματική ζωή, θέλουμε να δούμε μεν κάτι άλλο πιο ευχάριστο τουλάχιστον στα ψέμματα, αλλά βρε αδερφέ, ο σκηνοθέτης που παιίρνει κάτι καθημερινό κι άσχημο και το αναλύσει ώστε να σκεφτούν οι άνθρωποι λίγο παραπάνω κ να δράσουν για να καλυτερεύσει η ζωή τους, θα χαθεί ο κόσμος?..

επίσης πιστεύω πως απλά καθημερινά πραγματάκια που προσπερνάμε, μας δείχνουν αυτές οι ταινίες πως είναι σημαντικά και θα πρέπει να δινουμε μεγαλύτερη βαρύτητα..

αυτά τα λίγα για τον ευρωπαϊκό κινηματογράφο και τον εναλλακτικό αμερικάνικο. και λέγοντας πως μ αρέσει το κιλ μπιλ, δεν εννοω πως μ αρέσει απαραίτητα όλο το χολιγουντιανό ρεπερτόριο. απλά η συγκεκριμένη ταινία (vol 1 &2) είναι τόσο καλοτραβηγμένη και πλούσια σε πολλά πράγματα και της συγχωρώ τ ότι χαρακτηρίζεται αμερικανιά. έχει νόημα ρε σεις. κ δεν είναι καμια γιούχου..

έχω δει παλιότερα κι άλλες ταινίες μη γνωστές κ έχω πάθει ζημιές μεγάλες με το τι μπορεί να δημιουργήσουν αυτοί οι απίστευτοι σκηνοθέτες . κ παρακαλώ πολύ εσείς κυριοι που κάνετε τα κουμάντα σας, ρίξτε κανένα φράγκο παραπάνω μήπως και μορφωθούν οι αστοιχείωτοι και αρχίσει να λειτουργεί το όργανο που λέγεται εγκέφαλος..

σας ευχαριστώ πολύ που ήσασταν μαζί μου σήμερα!
υπόσχομαι να δω κι άλλες ταινίες του ίδιου κύρους κ να μη ξαναδώ ποτέ πια χάρι πότερ! το τελευταίο περίμενα να χει κανένα εφέ, τίποτε περίεργα μαγικά κ έφαγα τη πιο μεγάλη ξενέρα από ταινία. σε όλη τη διάρκεια, το πρόβλημα ήταν το εξής : πως θα γα**σει ο χάρης και ο φίλος του... πεθαίνει και ο ασπρογένης και κάτι έγινε.. μάλλον λόγω κρίσης δε θα είχαν αρκετά χρήματα για εφετζούρες..

πολλά φιλάκια σας!