ΖΉΤΩ!!!

ΖΗΤΩ Ο ΜΠΑΚΑΛΙΑΡΟΣ ΚΑΙ Η ΣΚΟΡΔΑΛΙΑ!!!

ένα μεγάλο ζήτω και δέκα μούντζες στη ταβέρνα που κάναμε το λάθος να πάμε με τον Άκη μιας κ πουθενά αλλού δε μας καταδεχονταν, κ άκουσον άκουσον, τους τελείωσε ο μπακαλιάρος. και να πω ότι πήγαμε αργά, άντε. και περιμέναμε και κανα εικοσάλεπτο να μας εξυπηρετήσουν. κι ο γαύρος που μας έφερε, μου έκατσε στο λαιμό γιατί ήταν μπαγιάτικος και ψιλοχαλούσε στη γεύση. πω πω γκρίνια σήμερα!!!

φταίει που έβρεξε και δεν είδα τη παρέλαση. άλλες φορές την έβλεπα και φτιαχνόμουν βρε παιδί μου. έβλεπα τσι φαντάρ με τα όπλα τους και τα πολυβόλα και τα τανκς και τσι πυροσβέστες (έχω τρέλα με τους πυροσβέστες) και ήμουνα στα χάι μου μέχρι την 28η Οκτώβρη. βέβαια. μ έπιανε κρίση πατριωτισμού, πως το λένε..

ενστασέρρας όταν ήμανε, μέχρι και το Λύκειο έκανα παρέλαση. κάναμε μια μικρή παρέλαση στο κεντρικό δρόμο του χωριού, έτσι, να το παίξουμε πατριώτες, άσχετα αν την σήμερον ημέραν οι περισσότεροι είναι αλβανοί και ρωσοπόντιοι... όχι ότι έχω κάτι με τους ανθρώπους, αλλά δεν ξέρουν αυτοί από εθνικές επέτειους. ελληνικές τουλάχιστον!κι επειδή ήμαν και ψηλό κορίτσι τότενες (τα δωδεκάποντα φταίγανε να πω την αλήθειαν..) ήμαν στη πρώτη σειρά και καμάρωνα βρε αδερφέ. ειδικά στο δημοτικό που μπήκα και παραστάτρια δύο φορές... βεβαίως. αφού ήμαν φυτούκλα ντε. στο γυμνάσιο λίγο λασκάρησε το θέμα. ααα τώρα θυμήθηκα που χτυπούσα και τα ταμπούρλα στη τελευταία φορά. βέβαια. ντουπ ντουπ ντουρουντουρουντουρουπ. δεν έχουμε μπάντα εμείς και τη βολεύουμε με ταμπούρλα (και σημαίες)

η πρώτη αίσθηση πατριωτισμού ξύπνησε μέσα μου όταν κάπου στο δημοτικό (μετά τη τετάρτη τάξη) σε μια από τις δύο εθνικές εορτές, καθώς περιμέναμε να τελειώσουν οι καταθέσεις των στεφανιών στο ηρώο μας, είδα τη σημαία να κυματίζει. εκεί ένιωσα κατιτίς και συγκινήθηκα για όλους που δωσαν τη ζωή τους για να είμαστε ελεύθεροι εμείς κι εσείς.έχω την εντύπωση πως άμα ήξεραν οι τρανοί μας κλέφτες και αρματολοί, σε τι χάλι θα ήμασταν την σήμερον ημέραν, δε νομίζω να έκαναν τον κόπο... ίσα ίσα θα σκεφτοταν, ασ' τους να ψήνονται με τις τούρκοι, κ άμα δε κάθονται καλά να πέφτει λίγο ξύλο. και για να γυρίσω στο θέμα, μιλούσα για τον πατριωτισμό μου. για την αλήθεια αυτή τη στιγμή τα αισθήματά μου μπορεί να τα χαρακτηρήσει πολύ καλά το τραγούδι που λέει ο Καζαντζίδης (έχω κάτι με τον Καζαντζίδη τελευταία) "πατρίδα μ' αραεύω σε" (στα ξένα είμαι έλληνας και στην ελλάδα ξένος...) είναι και ποντιακό βρε, και με μερακλώνει πως να το κάνουμε...

τις προάλλες πήγα στο σύλλογο ποντίων εδώ που έχομεν και χόρεψα, χόρεψα!! όταν λέμε χόρεψα, μέχρι και το βρακί μου ίδρωσε! μαρεσει ο χορός βρε αδερφέ, τι να κάνουμε... εντυπωσίασα και το δάσκαλο που τα πιάνω γρήγορα (άτσα!) κ θα τον ζητήσω να με βάλει στις παραστάσεις σε κανένα μήνα. έτσι να γουστάρουμε... θα έρθει και ο Άκης να χορεύουμε παρέα. βέβαια.

αν μπορέσω θα τον πείσω να πάμε και σε σχολή λάτιν-ευρωπαϊκών κτλ κτλ. να κάνουμε μεγάλο σουξέ στο γάμο...

και αυτά που λέτε. θέλω μπακαλιάρο. μου έμεινε άχτι. καλά έλεγα εγώ να πηγαίναμε ενστασέρρας. εκεί και τζάμπα θα τρώγαμε (τον πιάνουν τα χουβαρνταλίκια του τέτοιες μέρες του μπαμπαΞενοφών) και γρήγορα θα τρώγαμε και προπαντος, θα τρώγαμε μπακαλιάρο.

κάναμε και γουτσουγουτσου μπόλικο με τον Άκη, μαρεσε πολύ γιατί μου λείπει κάπως.. κ πέφτουν πολλά νεύρα τελευταία κ δε τον χαίρομαι έτσι όπως πρέπει...

μόνο ο καιρός μου τα χάλασε γιατί έβρεχε και δε πήγαμε για καφέ...

κ κάτι που έμαθα σήμερα κ με χαροποίησε πάρα πολύ, η φίλη μου η Ασπα βρήκε παλικάρι. έτσι κατάλαβα δηλαδής. κ χάρηκα πολύ γιατί γενικά είναι πολύ δύσκολος άνθρωπος, όσον αφορά τις σχέσεις. και καλά κάνει για να λέμε του λόγου το αληθές. όχι πως όσοι κάνουν συμβιβασμούς, δε κάνουν καλά, αλλα τουλάχιστον ξέρει το κορίτσι τι θέλει κ δε ψάχνεται με τον εαυτό της. άντε με το καλό φιλενάδα!!

χρόνια πολλά στις απανταχού Λίτσες, Εύες, Βαγγελιούδες, Ευαγγελίες και Ευάγγελοι! να σας χαιρόμαστε!!!