Σουξου-μουξου

έχω ανάγκη να γίνω κατίνα!!! να θάψω με μπουλντόζες μερικούς και μερικές!!! αχ! κολάστηκα πάλι η γυναίκα...ημέρες σαρακοστής, τς τς τς. ο εξαποδώ κάνει καλές δουλειές με φαίνεται!!


κάτι που θυμήθηκα και που θυμάμαι και γελάω...

όταν ήμαν φοιτήτρια εκείνα τα χρόνια είχα δύο συγκάτοικους, έμενα σε τριάρι. βασικά ήταν γκαρσονιέρα, με κουζίνα-σαλόνι-1 υπνοδωμάτιο κ μπανιο. α, έχει και χωλ. και ο μάστορας ο ιδιοκτήτης χώρισε το σαλόνι κ έκανε δύο δωμάτια και μας το χρέωνε 450 το μήνα. πολλά φράγκα αμα σκεφτείτε πως πληρώναμε αρκετά σε ρεύμα, λόγω του ότι είχε θέρμανση με ρεύμα κι όχι με πετρέλαιο. θα μου πείτε, με πετρέλαιο πιο πολλά θα πλήρωνα, και ναι είμαι σίγουρη πως θα πλήρωνα περισσότερα γιατί τώρα που έχουμε αυτόνομη στο διαμέρισμα, πέφτει το σαγόνι μου κάτω όταν συνειδητοποιώ πόσα λεφτά φεύγουν για το παλιοπετρέλαιο και για να κυκλοφορώ με το βρακί χωρίς να κρυώνει ο κώλος μου..
(αχ είμαι χυδαία σήμερα...η έλλειψη σεχ φταίει μάλλον!)
και που λέτε, στην αρχή είχα μια συγκάτοικο επαναπατριζόμενη μετανάστης από γερμανία (ατιμη ξενιτιά, άτιμη) που δεν έκατσε ούτε μήνα, όσο το νοίκιαζα εγώ το δωμάτιο διότι εκτός από φασαρτζού ήταν και βρωμιάρα. δε την έδιωξα εγώ, αλλά ο ιδιοκτήτης. να σημειώσω πως το δωμάτιό μου το νοίκιαζα για λίγο καιρό χωρίς να μένω εκεί γιατί δεν είχαν αρχίσει τα μαθήματα)εν τω μεταξύ, είχα βρει μια αγγελία στο ΤΕΙ για συγκάτοικο, νόμιζα που είχε σπίτι κι έπεσα στη παγίδα. αλλά τελικά ήταν άστεγη (στη σαλόνικα τουλάχιστον) κ την σπίτωσα στο τρίτο δωμάτιο που ήταν κενό. καλή κοπελίτσα δε λέω, αλλά μανιώδης καπνίστρια. ντουμάνια φεύγανε κάθε φορά που άνοιγε τη πόρτα της. ήταν και ψιλογκοθού και μας έφερνε ένα γκόμενο που κάθε φορά που τον έβλεπα με σηκωνόταν η τρίχα κ μου ερχόταν να κατεβάσω τα ευαγγέλια κ να θυμιάσω το σπίτι... κ δεν ήμουν τόσο αμαν της εκκλησίας.
αφού είχε φύγει η μετανάστρια, που ούτε θυμάμαι πως την έλεγαν, το δωμάτιο έμενε κενό. ο ιδιοκτήτης μετά από λίγο καιρό μας πληροφόρησε πως βρήκε και τρίτη κοπέλα, μη τρομάξουμε δηλαδής άμα τη δούμε στο σπίτι. εγώ ενθουσιασμένη για τη καινούρια μου ζωή, δεν πολυνοιάστηκα. ήμουν κ υπεραισιόδοξο άτομο τότε! που να ξερα η καψερή τι με περίμενε...
που λέτε, κατέβηκα ένα σαββατοκύριακο σαλόνικα για να δω τους γκόμενους (δε καταδεχόμουν να βγω με σερραίο τότε)και τις φίλες (είχα πάντα πιο πολλές σαλονικιές φίλες παρά σερραίες, δε με τραβάνε τα σέρρας ρε γμτ..) κ πάω μια και δυο σπίτι...το σπίτι είναι πάνω από τη ροτόντα, στην οδό δ. γούναρη, στον τέταρτο. αφήνω τη βαλίτσα κ πάω για καφέ. όταν γύρισα όμως, μέχρι να ξεκλειδώσω τη πόρτα είδα κι έπαθα. όχι απλά ήταν κλειδωμένη, ήταν και αμπαρωμένη. να σημειώσω πως είχαμε μια κλειδαριά ασφαλειας με τα τρία τα σίδερα, μια κλειδαριά-μεντεσέ και μια αμπάρα, αυτή με την αλυσιδίτσα. όλα κλειδωμένα ρε μάστορες...όλα όμως. ε ξεκλειδώνω μια, ξεκλειδώνω δύο ξεκλειδώνω τρείς (και βγαίνω) και πάω να μπω και τρώω τη πόρτα στη μούρη μου...τι γινεται ρε λέω... πατάω κουδούνια, βαράω, χαμός. έρχεται το χαζό (η νέα συγκάτοικος δηλαδής) με κάτι πυτζάμες κλαφτα χαράλαμπε κ μου λέει αχ συγνώμη... νόμιζα πως ήμουν μόνη μου... μου ήρθε να της πω τα μύρια όσια, ήμουν κ πιο ευέξαπτη τότε, αλλά τη λυπήθηκα γιατί το ψυλλιάστηκα πως είναι χαζή.. συστηθήκαμε κ πήγαμε για ύπνο. πως έγινε η φάση δε πολυθυμάμαι, αρχίσαμε να μιλάμε ξερω γω κ να κάνουμε μια κάποια παρέα. η γκοθού μας ενοχλούσε όμως. βασικά το χαζό ενοχλούσε, τώρα που τα λέμε κι όχι εμένα. εμένα μόνο η μπόχα απ τα τσιγάρα και το μαύρο με χαλούσε αλλά εντάξει, ανοίγεις τα παράθυρα και στρώνει.. με τη βλακεία όμως που δέρνει τον κόσμο, τι κάνεις..?

το χαζό τα είχε με έναν φοιτητή, ωραίο παλικάρι αλλά να λέμε στην αλήθεια, ήταν λιγάκι ούφο, άσχετα από την εκπαίδευσή του. αν σας πω πως ήταν φοιτητής σχετικός με ιατρικά θα εκπλαγείτε... αλλά επειδή δε θέλω να εκθέσω κόσμο (πως θα το κάνω θα με πείτε αλλά όλα γίνονται!) δε θα πω τίποτε περισσότερο γι αυτόν! όταν λέμε ούφο, όχι τα μικρά, αλλά τα μεγαλύτερα... κ ήθελε πως κ πως να τη χωρίσει κ επειδή ήμαν πιο αντικειμενική τότε, του είπα πως δε ταιριάζουν μωρέ με το χαζό. και το ούφο είπε στο χαζό "ξέρεις η συγκάτοικός σου που είναι μεγάλη, έξυπνη, τρανή κα θεογκόμενα, μου είπε πως δε ταιριάζουμε..μπλα μπλα μπλα μπλα" και το χαζό θύμωσε μαζί μου. ούτε ξύδι δεχόταν να πιεί να ξεθυμώσει... όχι ότι κράτησε πολύ ο θυμός της, απλά σας αναφέρω ένα παράδειγμα για να καταλάβετε πόσο ούφο ήταν ο τότε φίλος της...
μετά το χαζό είχε ελεύθερη σχέση με τον απέναντι (να μη πω πηδ***αν δηλαδή) κ αφού είδε πως ο γείτονας του απέναντι είναι πιο εμφανίσιμος, τα έφτιαξε με αυτόνε. τι να σας λέω. τσουλί με ονοματεπώνυμο. όλη τη γειτονιά κόντεψε να ξεσηκώσει!! αυτός που λέτε ο τύπος, ο γείτονας του απέναντι, όταν έμαθε πως πηδ****ταν με τον γείτονα, ενώ είχαν σχέση, έγινε τουρκαλάς. την έδερνε τόσο πολύ που ερχόταν με μελανιασμένο πρόσωπο και χέρια το χαζό. κ αντί να τον χωρίσει ή να τον καταγγείλει, μου έλεγε "αφού μ αγαπάει... φταίω κι εγώ γι αυτό..." κ συνεχιζόταν το ίδιο το βιολί. κάτσε και τρώγε τις τότε μωρη, αφού σ αγαπάει!!!
άμα είναι έτσι η αγάπη, τότε θα βάλω τον Άκη να με ρίχνει καναδυό ξυλιές κάθε μέρα, να μου δείχνει τον έρωτά του βρε αδερφέ!!
θ αναρωτιέστε γιατί την αποκαλώ χαζό. πραγματικά αγαπητοί μου μπλόγκερς, ήταν χαζό. δε ξέρω αν εξελίχτηκε σε βλαμμένο, αλλά ήταν πραγματικά χαζό. είχε μυαλό και δεν λειτουργούσε.. θα μου πείτε πως είμαι κακιά κ είναι δικαίωμα του καθενός να είναι λιγάκι αθώος, αγαθιάρης, αργόστροφος κτλ. αλλά πόσο πια??? ακούστε ερωτήσεις που μου έκανε... στα παπούτσια της τα σπορτεξ εκεί που είναι η φτέρνα, είχε φαγωθεί το ύφασμα κ γκρίνιαζε. κοιτα, έλεγε, χάλια είναι, μες τις τρύπες. κ την έλεγα γιατί δε δένεις τα κορδόνια σου να μη φεύγει το πόδι πολύ? κ με κοιτούσε λες κ της εξήγησα την θεωρία της σχετικότητος..
μια φορά πάλι δεν είχε να πληρώσει ρεύμα κ δε το παραδεχόταν. βρε καλή μου βρε χρυσή μου τίποτα αυτή. μας έλεγε πως εμείς (εγώ και η γκοθού δηλαδής) κάψαμε πιο πολλούς κιλοβατώρες (που την έμαθε αυτή τη λέξη..) από αυτήν κ είμαστε υποχρεωμένοι να πληρώσουμε παραπάνω. για τέτοιο μπούφο μιλάμε.
είχε ξεχωριστά απορρυπαντικά γι αυτήν (Τα δικά μας τι είχανε ρε γμτ, αυτό ποτέ δε το κατάλαβα)ξεχωριστό κρεμοσάπουνο, όλα ξεχωριστά γι αυτήν, ακόμη κ σφουγγάρι στο νεροχύτη κ υγρό για τα πιάτα... ούφο με σκούφο...
κ το πιο χαζό απ όλα ήταν όταν μεγαλοπιανοταν... μου έλεγε συνέχεια να ξέρεις γνώρισα αυτόν τον τραγουδιστή κ μου έδωσε αυτόγραφο, τραγούδαγε κιόλας αλλά δε ξέρω αν είχε καλή φωνή (ποιά είμαι εγώ), τραγούδαγε μάλιστα έφη θώδη (μάλλον η βλακεία στο μυαλό πάει σύννεφο) και ότι γνώρισε μια φίλη που ο μπαμπάς της δουλεύει στην ολυμπιακή και θα πηγαίνει κάθε σαββατοκύριακο αθήνα (είχε μια αδερφή αρραβωνιασμένη εκεί) με το αεροπλάνο και δε συμμαζεύεται...
περιττό να πω πως ήταν γκομενομαγνήτης γιατί κακά τα ψέμματα ήταν όμορφο χαζό. κ μάλλον επειδή οι άλλοι βλέπαν και όμορφο και χαζό, πίστευαν πως τη κάνανε λαχείο!

ο τότε που είχα, πιο χαζή απ τα μαρούλια τη κατέβαζε, πιο χαζή απ τα πόμολα την ανέβαζε. ήθελε πολύ ν αλλάξω σπίτι γιατί θεωρούσε πως με επηρρέαζε (η χαζή εμένα) κ με παράσερνε στα πλοκάμια της απιστίας... (ήταν λίγο ανασφαλής ο τότε..) ήθελα κι εγώ να απαλλαγώ από τη μαλακία που την έδερνε αλλά δεν έκανα κάποια κίνηση... γιατί που λεφτά για μετακομίσεις και αντε βρες σπίτι πάλι...
ώσπου μια μέρα κατέβηκα σαλόνικα, ήταν καλοκαίρι κ δεν ήταν καμία στο σπίτι, κ ανακάλυψα πως δεν υπήρχαν τα πράγματα του χαζού. πανηγύρι έκανα!!! έμαθα, ρώτησα (εν τω μεταξύ είχε φύγει η γκοθού κ είχε έρθει μια χοντρή και στον εγκέφαλο)κ κατέληξα πως έφυγε για πάντα, γι άλλη γη κι άλλα μέρη...
το χαζό όμως μας χρεωστούσε κάπου στα 60κάτι γιούρος γιατί ήρθαν λογαριασμοί που συμπεριλάμβαναν χρεώσεις που επιβάρυναν κ αυτήν. η χοντρή την ειδοποίησε αλλά, όπως περίμενα, δεν αξιώθηκε να μας στείλει ούτε σεντσι... τέτοια ποτάνα!

και το που λέτε, αφού έφυγε το χαζό, ήρθε μια άλλη κοπέλα, πολύ γλυκιά και καλοσυνάτη αλλά λίγο σαβουρογάμισσα, μαλακομαγνήτης, μπαζομαζώχτρα, όπως θέλετε πείτε το... όποιος της καθόταν, μέσα με τα χίλια. δε πα να ήταν και ο πιο άσχημος του νομου και της περιφέρειας, σημασία έχει που της έκατσε...κρίμας δηλαδή κ ήταν όμορφη κοπελίτσα...

κι αυτά! δε τους μπορώ τους χαζούς τους ανθρώπους, μου χαλάνε το φενγκ σουί μου πως το λένε ρε σεις... κ μέχρι να γνωρίσω το χαζό, δε μπορούσα να φανταστώ πως όντως υπάρχουν τέτοιο άνθρωποι...

αυτά που λέτε αγαπητοί μου μπλόγκερς! ελπίζω να βρήκατε την ανάρτηση απολαυστική κ θα συνεχίσω να γράφω περί ανέμων κ υδάτων, αφού έτσι σας αρέσει...


πολλά φιλιά σας και καλό σαββατοκύριακο!!