10.6.10

Μάνα!

Μόλις διάβασα ένα φόρουμ όπου γράφουν πολλές γυναίκες, άλλες που περιμένουν παιδί, άλλες που προσπαθούν να μείνουν έγκυες, είτε "κανονικά", είτε με υποβοηθούμενες μεθόδους, είτε με εξωσωματική. το δράμα που είδα, δε περιγράφεται..

τόσο άγχος και τόση αγωνία για ένα ωάριο.. έστω και μερικά ωάρια, τα οποία πρέπει να "βλαστήσουν" κ να κρατηθούν στη μήτρα, ώστε να αναπτυχθούν κ να γίνουν το πολυπόθητο μωράκι που ζητούν όλες τους. 

συγκλονίστηκα. έχω μια ξαδέρφη μου που ενώ ο κύκλος της είναι απλά υπέροχος, δεν αντιμετωπίζει κανένα πρόβλημα με ωοθήκες κτλ, δεν μπορούσε να μείνει έγκυος με τον γνωστό σε όλους μας τρόπο. δοκίμασε ενέσεις ορμονων αλλά δεν. κ στη τελική δοκίμασε την εξωσωματική κ τώρα έχει δύο δίδυμα, ακριβώς μικρογραφίες αυτής και του άντρα της.. κ τα χαίρονται τόσο πολύ! κ ας μην έχουν την πολυτέλεια και την άνεση που έχουν κάποιες άλλες οικογένειες με πολλά λεφτά, πολλά παιδιά και πολλά σπίτια αλλά καθόλου ευτυχία.. όταν γέννησε κ πήγα να την δω τη ξάρδερφη, με πήραν τα ζουμιά μόλις μπήκα στο δωμάτιό της στη κλινική. κ πλέον κάθε φορά που μπαίνω σε γυναικολογικό τμήμα, ειδικά όταν είναι και γνωστή μου η "νέα μητέρα" λιώνω στο κλάμμα. δε μπορώ να το εξηγήσω αυτό το φαινόμενο αλλά μάλλον ο χώρος εκπέμπει συναισθήματα κ σαν συναισθηματικός δέκτης που είμαι, τα νιώθω στο πετσί μου.. (λένε πως υπάρχουν τριών ειδών ανθρωποι, αυτοί που εκπέμπουν συναισθήματα, αυτοί που δέχονται συναισθήματα κ αυτοί που είναι και τα δύο..) προσφάτως γέννησε η γυναίκα του κολλητού του Άκη κ όταν πήγαμε να τη δούμε, κλάμμα και κακό!!ευτυχώς δε με παρεξηγήσανε! που να ήταν και το μωρό στο δωμάτιο! θα με μαζεύανε!

ένα μωρό πρέπει να φέρνει πολύ ευτυχία, χαρά, αγάπη, ατελείωτα θετικά συναισθήματα που απλά πρέπει να γίνεις μάνα για να τα νιώσεις... αν κ θα ήθελα πολύ να νιώσω αυτά τα αισθήματα κ να χαρίσω κ εγώ ζωή σε ένα τόσο γλυκό πλάσμα, θα περιμένει. κ ίσως περιμένει αρκετά. γιατί εκτός του ότι δεν είμαστε ακόμη έτοιμοι για μωρό (φτηνές δικαιολογίες)δεν είμαστε παντρεμένοι, δεν έχουμε λεφτά, δεν έχουμε σπίτι, δεν έχουμε τίποτε, έστω και το ένα δέκατο από όλα αυτά που χρειάζονται για να μεγαλώσουμε ένα μωρό. κ για μένα είναι νόμος απαράβατος, πως για να αποκτήσω μωρό, πρέπει να είμαι παντρεμένη. η Ευλογία του Θεού μετράει πολύ για μένα. ίσως να με χαρακτηρήσετε συντηριτική, πουριτανή, κ όλα τα λοιπά. αλλά έτσι με μεγάλωσαν, έτσι μεγάλωσα και δεν το αλλάζω. κ εφόσον κ ο Άκης έχει ακριβώς την ίδια άποψη, τόσο το καλύτερο. εννοείται πως αν τυχόν κ γίνει το ξαφνικό, δε θα το ρίξουμε στον καιάδα.. απλά θα πάρουν πιο γρήγορη τροπή τα πράγματα.. απρόοπτα συμβαίνουν συνεχώς.. κ εννοείται πως δεν κακολογώ ούτε και προκαταβάλλομαι όταν ένα ζευγάρι κάνει παιδί χωρίς να είναι παντρεμένο. γούστο τους και πολύ καλά κάνουνε! δεν έχουμε όλοι τις ίδιες αντιλήψεις! κ αυτό πρέπει να είναι σεβαστό..

γι άλλο άρχισα να σας λέω κι αλλού κατέληξα..
κ τώρα στο θέμα μας..

αλήθεια αξίζουν τόσοι κόποι και τόση αγωνία και τόσο ψυχολογικό κουρέλιασμα για να γίνει μάνα κάποια? για να ικανοποιήσει απλά το κενό κ το βιολογικό της ρολόι? είναι σίγουρη πως όταν έρθει το μωρό θα φέρει τα καλύτερα κι όχι τα χειρότερα? σκεφτήκατε ποτέ πως ο Θεός ή η Παναγία (ή και η τύχη, γι αυτούς που δεν πιστεύουν) έχουν λόγο που δεν αφήνουν το μωρό να έρθει στο κόσμο? πιστεύω πως όσοι προσπαθούν για χρόνια και δεν αποκτούν παιδί, κάποιος λόγος θα υπάρχει. κάποιος άγνωστος λόγος που όταν έρθει το παιδί, θα φανερωθούν όλα κ ίσως είναι δυσάρεστο. δεν θέλω να γίνομαι κακιά αλλά το βλέπω καθημερινά, πως αυτοί που αποκτούν παιδί με άλλους τρόπους πλην του κανονικού, οι περισσότεροι δυστυχούν. βέβαια υπάρχουν κ οι ευχάριστες εξαιρέσεις και μπράβο τους που τα καταφέρνουν.  αλλά εγώ θέλω να σας μιλήσω για τις δυσάρεστες περιπτώσεις..
η γειτόνισσα μας ήταν στείρα. ίσως ήταν κ ο άντρας της, αλλά σαν άνθρωποι με λιγοστή μόρφωση, δε το ψάξανε ιδιαίτερα το θέμα και δεν αποφασιζανε για παιδί. ώσπου μια ωραία μέρα, είδα την γειτόνισσα να βγαίνει από το αμάξι κρατώντας στην αγκαλιά της ένα νεογέννητο.. τα αισθήματά μου ήταν ανάμικτα αλλά ένιωθα πως αυτό το παιδί δεν ήταν καλός οιωνός. και δυστυχώς αποδείχθηκε αλήθεια το προαίσθημά μου. στην πορεία οι σχέσεις του ανδρόγυνου γινόταν όλο και περισσότερο τεταμένες, παρά την αγάπη που εξέπεμπαν στο παιδί τους. μια ημέρα πληροφορήθικα πως η μικρή έπεσε σε διαβητικό κώμα που ευτυχώς μέσα σε λίγες μέρες συνήλθε. κ άρχισα να σκέφτομαι τα χίλια μύρια για την πορεία της οικογένειας.. κ δυστυχώς πάλι έπεσα μέσα. ο πατέρας από κακή πληροφόρηση για τον νεαρό τύπο διαβήτου, άρχισε να σκέφτεται τα χειρότερα.. που ο διαβήτης αυτός δεν είναι βέβαια κ ότι καλύτερο μπορεί να σου συμβεί αλλά το παλεύεις βρε αδερφε! το προσπαθείς! ο πατέρας όμως απελπίστηκε και αυτοκτόνησε. πως να στηρηχτεί η οικογένεια όταν ο μοναδικός οικονομικός πόρος ήταν ο πατέρας? που όλοι στηριζοταν πάνω του, όχι μόνο οικονομικά? την περαιτέρω πορεία της οικογένειας μπορείτε να τη φανταστείτε.. η γειτόνισσα συνεχίζει τη ζωή της με το παιδάκι της που έχει μεγαλώσει κ το χαίρεται. τώρα κατά πόσο τα βολεύει οικονομικά και συναισθηματικά, είναι ένα άλλο θέμα. θα μου πείτε, όλα αυτά θα μπορούσαν να αποφευχθούν. κ θα σας ξαναπώ, όταν δεν υπάρχει παιδί σε ζευγάρι, κάποιος σοβαρός λόγος υπάρχει, ο οποίος δεν φαίνεται...
θα μου πείτε αυτή η ιστορία είναι απλά συμπτωματική. κ θα σας πω πως ξέρω τουλάχιστον άλλες 3 ιστορίες ζευγαριών που απέκτησαν με πολύ δυσκολία παιδί και τώρα δεν μπορείς να τους χαρακτηρήσεις ευτυχισμένους...

γι αυτό λοιπόν πιστεύω πως το παιδί είναι απλά ευλογία. είτε από την τύχη, είτε από τον Θεό, είτε από την Παναγία, είτε από τον Αλλάχ, είτε από όποιον θέλετε εσείς. όταν έρχεται ένα παιδί, δένει περισσότερο το θεσμό της οικογένειας και εκπληρώνει το προορισμό του ζευγαριού, γεμίζει την αγάπη τους και τους δίνει αυτό το παραπάνω που έψαχναν και χρειαζόταν για να νιώσουν ολοκληρωμένοι.. όταν όμως με χίλιους δυο τρόπους απλά προσπαθεί το ζευγάρι να ικανοποιήσει ένα καπρίτσιο του, νομίζοντας πως θα ολοκληρωθεί, ενώ είναι καθαρά θέμα εγωισμού, το παιδί μπορεί να προκαλέσει πολλά προβλήματα.. θα μου πείτε δεν κάνουν όλοι οι άνθρωποι εξωσωματική για να ικανοποιήσουν καπρίτσια. συμφωνώ. αλλά το παιδί το ρωτάει κανείς?..

άρχισα να απελπίζομαι με τη σημερινή κατάσταση... πως λοιπον να φέρω ένα παιδί στο κόσμο? θέλω να γεννηθεί μέσα σ αυτό το χάος μόνο και μόνο για να γεμίσω το κενό που υπάρχει μέσα μου, το κενό που μου δημιουργούν οι ορμόνες, θέλοντας να γίνω μητέρα? αν είναι να γίνω μάνα, θα το δείξει ο καιρός... αλλιώς δε θα πιέσω πολύ τα πράγματα. μόνο ελάχιστα.. κ αν δω πως δεν.. ε τότε δεν θα είναι γραφτό μου. δε θέλω να παίζω με τη τύχη μου και την υγεία μου.. ίσως αυτό είναι παραπάνω εγωιστικό, όπως το βλέπει ο καθένας..

πάντως είμαι πολύ τυχερή που ο Άκης συμμερίζεται τις απόψεις μου... είναι πολύ σημαντικό να σε στηρίζει ο άνθρωπός σου..

έτσι λοιπόν εγώ θα αργήσω να γίνω μάνα! κ αν έρθει με το καλό το μωρό, θα του δώσω ότι έχω και δεν έχω.. αυτό σας το υπόσχομαι :)

8 σχόλια:

kanivallos είπε...

Λοιπόν, από που θες ν' αρχίσω?
Από μπρος ή από πίσω?
Έθεσες πολλά ζητήματα μαζεμένα.
Τα πράγματα είναι απλούστατα, τόσο απλούστατα μάλιστα που το μυαλό μας μερικές φορές αρνείται να τα δεχθεί, έχουμε γαλουχηθεί μέσα στο ψέμαν και το αυταπόδεικτο ομοιάζει κάλπικο.
Λοιπόν για να τελειώνουμε:
Θεός (ή παράγωγα αυτού) δεν υπάρχει (και στην εξαιρετική περίπτωση που κάνω λάθος και υπάρχει, με τα αίσχη που "αφήνει" να γίνονται παγκοσμίως εν όψη της "ελευθερίας" του ατόμου-μη χέσω- σας τον χαρίζω)
και το παιδί είναι μιά λάθος όπισθεν (γι αυτούς που δε χρησιμοποιούν προφυλακτικό-διότι καλόν ως μέσον αντισύλληψης αλλά είναι σαν να γλείφεις την καραμέλλα με το χαρτί μαζί)
Ποτέ και κανείς δεν είναι έτοιμος για να αναλάβει τις ευθύνες και τα καθήκοντα του γονέα, παρά μόνον αν βρεθεί προ τετελεσμένων γεγονότων.
Στη φύση της γυναίκας (και γενικά του κάθε θηλυκού είδους) είναι η μητρότητα και του αρσενικού η διαιώνιση του είδους του (ακούγεται πιό εγωιστικό)
Ο δισταγμός τώρα των νέων ζευγαριών να αποκτήσουν συνειδητά παιδί, έγκειται καθαρά στο οικονομικό ζήτημα παρά στην ανάληψη ευθυνών.
Κάνω έκκληση όμως σε όλους τους γονείς να κατανοήσουν ότι το παιδί δεν αποτελεί "κτήμα" τους, είναι ένα γραμμάτιο που το ξεπληρώνεις μέχρι να πεθάνεις και χωρίς ανταπόδωση.
Όποιοι διαφωνούν, καλύτερα θα είναι να μείνουν άτεκνοι (καθαρά προσωπική άποψη)

maria είπε...

κανίβαλλε, θα συμφωνήσω μόνο στη τελευταία σου πρόταση, από εκεί που λες "κάνω έκκληση.." κατα τ αλλα διαφωνώ και συμφωνώ μ αυτά που λες.. αλλά είναι γνώμη σου και πρέπει να τη σεβαστώ. όπως κ εσύ να σεβαστείς τη δική μου. σωστά δε τα λέγω?

kanivallos είπε...

Αν και καθήμενη (δεν ξέρω μόνο σε ποιανού γόνατα) ορθώς εμίλησες

Ανώνυμος είπε...

Μαρία θα συμφωνήσω μαζί σου πως για να μην ερχεται στο κόσμο του ζευγαριού το πολυποθητο μωρό κάτι θα ξέρει η φύση παραπάνω!

Κατα τα αλλα θα συμφωνησω με το κανιβαλλάκι που του έχω και αδυναμία!

Dorothy είπε...

Τέλειο timing για να αποκτήσει κανείς παιδιά δεν υπάρχει. Πάντα θα υπάρχουν περιθώρια για να βρούμε καλύτερη δουλειά, να βγάλουμε περισσότερα λεφτά, να αγοράσουμε μεγαλύτερο σπίτι, και η λίστα συνεχίζεται... Και βέβαια αν κάποιος διαθέτει σήμερα αυτά που θεωρεί αρκετά για να μεγαλώσει ένα παιδί, δεν έχει καμιά εγγύηση ότι θα τα έχει και αύριο. Απλά μπαίνεις στον χορό και χορεύεις. Για την εξωσωματική, για τα ζευγάρια που επιλέγουν να μπουν σε αυτή την ψυχοφθόρα και πανάκριβη διαδικασία, προφανώς και αξίζει τον κόπο και νομίζω ότι έχουν κάθε δικαίωμα να εξαντλήσουν όλα τα περιθώρια που τους δίνει η επιστήμη για να καταφέρουν να αποκτήσουν παιδί. Επίσης, το παράδειγμα με το αρρωστο παιδάκι που αναφέρεις δεν το βλέπω σαν απόδειξη ότι κάποιοι άνθρωποι δεν πρέπει να κάνουν παιδιά, αλλά σαν τυχαίο περιστατικό: εγώ γνωρίζω ζευγάρι που απέκτησαν το παιδί τους μετά από πολλές προσπάθειες και είναι ευτυχισμένοι, αγαπημένοι και το παιδι υγιέστατο. Ενα άλλο ζευγάρι γνωστών έχει περάσει μεγάλο λούκι με την υγεία του παιδιού τους και μεταξύ τους δεν τα πηγαίνουν καθόλου καλά. Το παιδί το έκαναν "κανονικά" όπως γράφεις, δεν είχαν προβλήματα...
Σόρρυ για το "σεντόνι", αλλά πιστεύω ότι είναι πολύ εύκολο να κρίνουμε τις επιλογές των άλλων εκ του ασφαλούς, το θέμα είναι τι κάνουμε όταν το πρόβλημα χτυπήσει τη δική μας πόρτα. Φιλάκια και καλό Σ/Κ :)

Άνναxxx...την ουσία δεν τη βλέπουν τα μάτια... είπε...

Δεν "γνωριζομαστε" αλλα θα ηθελα να απαντησω πανω σε αυτα που εγραψες...καταρχην θελω να σου πω οτι η γνωμη σου ειναι σεβαστη και δεν θελω να σου αλλαξω σκεψεις..
Ειμαι εκπαιδευτικος και ασχολουμε με παιδια που εχουν αυτισμο,down,Δεπ-υ κτλ.Μεσα απο αυτες τις οικογενειες που εχω γνωρισει αλλοι ειναι "καλα" με τον συντροφο τους γιατι ειναι συντροφος και στα καλα και στα ασχημα και αλλοι εχουν χωρισει η δεν "ενδιαφερονται" καν για τα παιδια τους,αν και δεν δεχομαι οτι μπορει μια μανα να μην ενδιαφερεται.Δεχομαι ομως οτι μια μανα μπορει να εχει τα δικα της ψυχολογικα παθολογικα προβληματα.Για ολα αυτα ποτε δεν φταιει το προβλημα του καθε παιδιου...μαλλον εμεις δεν μπορουμε να το δεχτουμε.Διαφωνω μαζι σου οτι παιζει ρολο ο τροπος που ηρθε στον κοσμο ενα παιδι.Παιζει ρολο ο λογος που φερνουμε στον κοσμο ενα παιδι.Το θεμα της εξωσωματικης σε λιγο θα ειναι ο "φυσικος" τροπος για να αποκταμαι παιδια δυστυχως!!παλια ελεγα οτι αν δεν μπορεσω να κανω παιδια θα παω κατευθειαν για υιοθεσια,υπαρχουν τοσες ψυχες που περιμενουν μια αγκαλια..γιατι να παρω τοσα φαρμακα κ.τ.λ.?για να εχω απλα εγωιστικα το δικο μου dna?για μενα εμμονη γινεται οταν φτανει καποια να κανει 15-20εξωσωματικες.Εκει κατι γινεται..Καθε τι καλο που ερχεται στην ζωη μας ειτε απο εξωσωματικη,υιοθεσια,φυσιολογικα ειναι απο τον θεο(ο καθενας ας βαλει οτι πιστευει).Το πως το διαχειριζομαστε ειναι το λαθος...
Συγνωμη για τα πολλα λογια.

maria είπε...

χαίρομαι πολύ που εκθέτετε τις απόψεις σας.. θέλω πολύ να δω τι σκέφτονται οι άλλοι.

θέλω να σημειώσω κάτι, δεν λέω πως είμαι κατά της εξωσωματικής. λέω πως όταν τους γίνεται εμμονή με 15-20 εξωσωματικές, όπως είπε η Ανναxxx. μιλάω για ακραίες καταστάσεις. εννοείται πως κ εγώ αν θελήσω να κάνω παιδί και δεν μπορέσω "κανονικά", ίσως κάνω κάποια προσπάθεια και με εξωσωματική. εννοείται ότι προτιμώ την υιοθεσία, αλλά όπως είπε και ο κανίβαλλος, στη φύση της γυναίκας είναι η μητρότητα και του άντρα η διαιώνιση του είδους.
και δε λέω σε καμία περίπτωση πως για τα προβλήματα του παιδιού φταίνε οι γονείς.
το τι γίνεται όταν αποκτά παιδί κάποια οικογένεια, με οποιονδήποτε τρόπο, εννοείται πως είναι δική της δουλειά η μετέπειτα πορεία..
απλά σας εξέθεσα τη δική μου γνώμη, με βάση τα δικά μου μάτια.

maria είπε...

αννα αν προσέξεις, δε λέω πως υπάρχουν σωστοί και λάθος τρόποι για να φέρεις ένα παιδί στο κόσμο, μόνο λάθος λόγοι, όπως λες κ εσυ. κ έμμεσα με το να κάνει κάποια απανωτές εξωσωματικές, να το πιέζει μέχρι εκεί που δε πάει, να γίνεται κουρέλι για να αποκτήσει ένα μωρό, ο λόγος στη τελική δε νομίζω πως είναι το παιδί αλλά η ικανοποίησή της..