Μάνα!

Μόλις διάβασα ένα φόρουμ όπου γράφουν πολλές γυναίκες, άλλες που περιμένουν παιδί, άλλες που προσπαθούν να μείνουν έγκυες, είτε "κανονικά", είτε με υποβοηθούμενες μεθόδους, είτε με εξωσωματική. το δράμα που είδα, δε περιγράφεται..

τόσο άγχος και τόση αγωνία για ένα ωάριο.. έστω και μερικά ωάρια, τα οποία πρέπει να "βλαστήσουν" κ να κρατηθούν στη μήτρα, ώστε να αναπτυχθούν κ να γίνουν το πολυπόθητο μωράκι που ζητούν όλες τους. 

συγκλονίστηκα. έχω μια ξαδέρφη μου που ενώ ο κύκλος της είναι απλά υπέροχος, δεν αντιμετωπίζει κανένα πρόβλημα με ωοθήκες κτλ, δεν μπορούσε να μείνει έγκυος με τον γνωστό σε όλους μας τρόπο. δοκίμασε ενέσεις ορμονων αλλά δεν. κ στη τελική δοκίμασε την εξωσωματική κ τώρα έχει δύο δίδυμα, ακριβώς μικρογραφίες αυτής και του άντρα της.. κ τα χαίρονται τόσο πολύ! κ ας μην έχουν την πολυτέλεια και την άνεση που έχουν κάποιες άλλες οικογένειες με πολλά λεφτά, πολλά παιδιά και πολλά σπίτια αλλά καθόλου ευτυχία.. όταν γέννησε κ πήγα να την δω τη ξάρδερφη, με πήραν τα ζουμιά μόλις μπήκα στο δωμάτιό της στη κλινική. κ πλέον κάθε φορά που μπαίνω σε γυναικολογικό τμήμα, ειδικά όταν είναι και γνωστή μου η "νέα μητέρα" λιώνω στο κλάμμα. δε μπορώ να το εξηγήσω αυτό το φαινόμενο αλλά μάλλον ο χώρος εκπέμπει συναισθήματα κ σαν συναισθηματικός δέκτης που είμαι, τα νιώθω στο πετσί μου.. (λένε πως υπάρχουν τριών ειδών ανθρωποι, αυτοί που εκπέμπουν συναισθήματα, αυτοί που δέχονται συναισθήματα κ αυτοί που είναι και τα δύο..) προσφάτως γέννησε η γυναίκα του κολλητού του Άκη κ όταν πήγαμε να τη δούμε, κλάμμα και κακό!!ευτυχώς δε με παρεξηγήσανε! που να ήταν και το μωρό στο δωμάτιο! θα με μαζεύανε!

ένα μωρό πρέπει να φέρνει πολύ ευτυχία, χαρά, αγάπη, ατελείωτα θετικά συναισθήματα που απλά πρέπει να γίνεις μάνα για να τα νιώσεις... αν κ θα ήθελα πολύ να νιώσω αυτά τα αισθήματα κ να χαρίσω κ εγώ ζωή σε ένα τόσο γλυκό πλάσμα, θα περιμένει. κ ίσως περιμένει αρκετά. γιατί εκτός του ότι δεν είμαστε ακόμη έτοιμοι για μωρό (φτηνές δικαιολογίες)δεν είμαστε παντρεμένοι, δεν έχουμε λεφτά, δεν έχουμε σπίτι, δεν έχουμε τίποτε, έστω και το ένα δέκατο από όλα αυτά που χρειάζονται για να μεγαλώσουμε ένα μωρό. κ για μένα είναι νόμος απαράβατος, πως για να αποκτήσω μωρό, πρέπει να είμαι παντρεμένη. η Ευλογία του Θεού μετράει πολύ για μένα. ίσως να με χαρακτηρήσετε συντηριτική, πουριτανή, κ όλα τα λοιπά. αλλά έτσι με μεγάλωσαν, έτσι μεγάλωσα και δεν το αλλάζω. κ εφόσον κ ο Άκης έχει ακριβώς την ίδια άποψη, τόσο το καλύτερο. εννοείται πως αν τυχόν κ γίνει το ξαφνικό, δε θα το ρίξουμε στον καιάδα.. απλά θα πάρουν πιο γρήγορη τροπή τα πράγματα.. απρόοπτα συμβαίνουν συνεχώς.. κ εννοείται πως δεν κακολογώ ούτε και προκαταβάλλομαι όταν ένα ζευγάρι κάνει παιδί χωρίς να είναι παντρεμένο. γούστο τους και πολύ καλά κάνουνε! δεν έχουμε όλοι τις ίδιες αντιλήψεις! κ αυτό πρέπει να είναι σεβαστό..

γι άλλο άρχισα να σας λέω κι αλλού κατέληξα..

κ τώρα στο θέμα μας..

αλήθεια αξίζουν τόσοι κόποι και τόση αγωνία και τόσο ψυχολογικό κουρέλιασμα για να γίνει μάνα κάποια? για να ικανοποιήσει απλά το κενό κ το βιολογικό της ρολόι? είναι σίγουρη πως όταν έρθει το μωρό θα φέρει τα καλύτερα κι όχι τα χειρότερα? σκεφτήκατε ποτέ πως ο Θεός ή η Παναγία (ή και η τύχη, γι αυτούς που δεν πιστεύουν) έχουν λόγο που δεν αφήνουν το μωρό να έρθει στο κόσμο? πιστεύω πως όσοι προσπαθούν για χρόνια και δεν αποκτούν παιδί, κάποιος λόγος θα υπάρχει. κάποιος άγνωστος λόγος που όταν έρθει το παιδί, θα φανερωθούν όλα κ ίσως είναι δυσάρεστο. δεν θέλω να γίνομαι κακιά αλλά το βλέπω καθημερινά, πως αυτοί που αποκτούν παιδί με άλλους τρόπους πλην του κανονικού, οι περισσότεροι δυστυχούν. βέβαια υπάρχουν κ οι ευχάριστες εξαιρέσεις και μπράβο τους που τα καταφέρνουν.  αλλά εγώ θέλω να σας μιλήσω για τις δυσάρεστες περιπτώσεις..

η γειτόνισσα μας ήταν στείρα. ίσως ήταν κ ο άντρας της, αλλά σαν άνθρωποι με λιγοστή μόρφωση, δε το ψάξανε ιδιαίτερα το θέμα και δεν αποφασιζανε για παιδί. ώσπου μια ωραία μέρα, είδα την γειτόνισσα να βγαίνει από το αμάξι κρατώντας στην αγκαλιά της ένα νεογέννητο.. τα αισθήματά μου ήταν ανάμικτα αλλά ένιωθα πως αυτό το παιδί δεν ήταν καλός οιωνός. και δυστυχώς αποδείχθηκε αλήθεια το προαίσθημά μου. στην πορεία οι σχέσεις του ανδρόγυνου γινόταν όλο και περισσότερο τεταμένες, παρά την αγάπη που εξέπεμπαν στο παιδί τους. μια ημέρα πληροφορήθικα πως η μικρή έπεσε σε διαβητικό κώμα που ευτυχώς μέσα σε λίγες μέρες συνήλθε. κ άρχισα να σκέφτομαι τα χίλια μύρια για την πορεία της οικογένειας.. κ δυστυχώς πάλι έπεσα μέσα. ο πατέρας από κακή πληροφόρηση για τον νεαρό τύπο διαβήτου, άρχισε να σκέφτεται τα χειρότερα.. που ο διαβήτης αυτός δεν είναι βέβαια κ ότι καλύτερο μπορεί να σου συμβεί αλλά το παλεύεις βρε αδερφε! το προσπαθείς! ο πατέρας όμως απελπίστηκε και αυτοκτόνησε. πως να στηρηχτεί η οικογένεια όταν ο μοναδικός οικονομικός πόρος ήταν ο πατέρας? που όλοι στηριζοταν πάνω του, όχι μόνο οικονομικά? την περαιτέρω πορεία της οικογένειας μπορείτε να τη φανταστείτε.. η γειτόνισσα συνεχίζει τη ζωή της με το παιδάκι της που έχει μεγαλώσει κ το χαίρεται. τώρα κατά πόσο τα βολεύει οικονομικά και συναισθηματικά, είναι ένα άλλο θέμα. θα μου πείτε, όλα αυτά θα μπορούσαν να αποφευχθούν. κ θα σας ξαναπώ, όταν δεν υπάρχει παιδί σε ζευγάρι, κάποιος σοβαρός λόγος υπάρχει, ο οποίος δεν φαίνεται...

θα μου πείτε αυτή η ιστορία είναι απλά συμπτωματική. κ θα σας πω πως ξέρω τουλάχιστον άλλες 3 ιστορίες ζευγαριών που απέκτησαν με πολύ δυσκολία παιδί και τώρα δεν μπορείς να τους χαρακτηρήσεις ευτυχισμένους...

γι αυτό λοιπόν πιστεύω πως το παιδί είναι απλά ευλογία. είτε από την τύχη, είτε από τον Θεό, είτε από την Παναγία, είτε από τον Αλλάχ, είτε από όποιον θέλετε εσείς. όταν έρχεται ένα παιδί, δένει περισσότερο το θεσμό της οικογένειας και εκπληρώνει το προορισμό του ζευγαριού, γεμίζει την αγάπη τους και τους δίνει αυτό το παραπάνω που έψαχναν και χρειαζόταν για να νιώσουν ολοκληρωμένοι.. όταν όμως με χίλιους δυο τρόπους απλά προσπαθεί το ζευγάρι να ικανοποιήσει ένα καπρίτσιο του, νομίζοντας πως θα ολοκληρωθεί, ενώ είναι καθαρά θέμα εγωισμού, το παιδί μπορεί να προκαλέσει πολλά προβλήματα.. θα μου πείτε δεν κάνουν όλοι οι άνθρωποι εξωσωματική για να ικανοποιήσουν καπρίτσια. συμφωνώ. αλλά το παιδί το ρωτάει κανείς?..

άρχισα να απελπίζομαι με τη σημερινή κατάσταση... πως λοιπον να φέρω ένα παιδί στο κόσμο? θέλω να γεννηθεί μέσα σ αυτό το χάος μόνο και μόνο για να γεμίσω το κενό που υπάρχει μέσα μου, το κενό που μου δημιουργούν οι ορμόνες, θέλοντας να γίνω μητέρα? αν είναι να γίνω μάνα, θα το δείξει ο καιρός... αλλιώς δε θα πιέσω πολύ τα πράγματα. μόνο ελάχιστα.. κ αν δω πως δεν.. ε τότε δεν θα είναι γραφτό μου. δε θέλω να παίζω με τη τύχη μου και την υγεία μου.. ίσως αυτό είναι παραπάνω εγωιστικό, όπως το βλέπει ο καθένας..

πάντως είμαι πολύ τυχερή που ο Άκης συμμερίζεται τις απόψεις μου... είναι πολύ σημαντικό να σε στηρίζει ο άνθρωπός σου..

έτσι λοιπόν εγώ θα αργήσω να γίνω μάνα! κ αν έρθει με το καλό το μωρό, θα του δώσω ότι έχω και δεν έχω.. αυτό σας το υπόσχομαι :)