Το υπουργείο μου μέσα

βέβαια. δεν μπορούσε να κάνει αλλιώς, στην αθήνα θα με διόριζε. λες κ δε το ήξερα από πιο μπροστά. λες κ δε το περίμενα. αλλά μου ήρθε κάπως μωρέ. πως θα πάω να μείνω στην αθήνα? που δε λένε "ΜΕ αρέσει" ? κ δε λένε Φίατ ΠΟΥΝΤΟ? κ λένε φίατ που είναι..???κ λένε πάνε φέρε μου το ντοσιέ/χαρτί/φακελο/ποντικι/συνδετήρα κ όλοι ψάχνουν τον Πάνο. και εκεί τα σουβλάκια τα λένε καλαμάκια. κ πρέπει να ξοδέψω 10' από τον πολύτιμο χρόνο μου, ενώ πεινάω του θανατά, να του εξηγήσω πως ΔΕΝ θέλω τζατζίκι στο γύρο μου και θέλω απ όλα εκτός ντομάτα. και δε ξέρουνε να τρώνε στην αθήνα. και δεν έχουνε πατάτες Βροντούς. έχετε φάει από αυτές?... κόλαση! δεν έχουνε και γιαούρτια κρι-κρι και παγωτά κρι-κρι μη σας πω. δεν έχουνε Άκη. δεν έχουνε Ασπασία. Δεν έχουνε μανούλα...

ΔΕ ΘΕΛΩ ΝΑ ΠΑΩ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ. ΔΕ ΜΕ ΑΡΕΣΕΙ.

αλλά κακά τα ψέμματα, έχω αρκετούς φαν εκεί κάτω και αρκετό κόσμο που με περιμένει είτε για επίσκεψη είτε για οτιδήποτε. κατεβαίνει κ η ανηψιά μου κάθε τρεις και λίγο για προπονήσεις με την εθνική. ίσως περάσει και σε καμια αθηναϊκη σχολή κ την έχω για παρέα. ποτέ δε ξέρεις...

στην καλύτερη των περιπτώσεων, σε 1 χρόνο παίρνω μετάθεση και το σώσαμε το θέμα. στη χειρότερη, μένω 5 χρόνια εκεί κ κάνω αίτηση σε άλλη προκήρυξη που αφορά μόνο τη Θεσσαλονίκη κ άντε και τις Σέρρες. γιατί αν δε παρέλθει πενταετία από την ημερομηνία διορισμού μου, δε μπορώ να κάνω πουθενά χαρτιά.. και το ενδιάμεσο των περιπτώσεων, να παντρευτώ, να μείνω έγκυος κ να πάρω την άδεια που στο σύνολό της είναι 2 χρόνια. κι ύστερα θα έρθει και η μετάθεση. γενικά το έχω σκεφτεί πολύ το θέμα.

το πρόβλημα είναι όμως πως ο Άκης με το που συνειδητοποίησε πως φεύγω, τον πήρε το παράπονο. μέχρι και τα πιάτα έπλυνε (σου λέει, κάτσε να κάνω καμια δουλειά μήπως αλλάξει γνώμη χα χα) κ πήρε κ το παραπονεμένο το ύφος του που σπάνια το παίρνει. κ δάκρυσε όταν το συζητούσαμε. κ δε μπορώ να τον αφήσω, κακά τα ψέμματα. πως θα κοιμάμαι τα βράδυα μόνη μου χωρίς αγκαλίτσες..???

από την άλλη έχει και τα καλά του το θέμα. είναι μόνιμος διορισμός. ξέρετε τι θα πει αυτό την σήμερον ημέραν που όλοι ψάχνουν δουλειές με τα κυάλια?.. δώρο Θεού. είναι και στον Πειραιά κι όχι στην αθήνα. έχω την εντύπωση πως δεν είναι τόσο χάλια τα πράγματα εκεί. έχει και λιμάνι που θα μου φτιάχνει κάπως τη διάθεση (εκτός κ αν είναι βόθρος κ όχι λιμάνι), οι θάλασσες πάντα μου φτιάχναν τη διάθεση αν κ προτιμώ τα βουνά και τα λαγκάδια. θα μένω μόνη μου. όχι ότι είναι 100% καλό αυτό αλλά.. ξέρετε εσείς.

πρέπει ν αρχίσω να σκέφτομαι θετικά, πόσιτιβ που λένε.


τις προάλλες πήγα για καφέ με την Ειρήνη. είχε φάση το θέμα. αφού καθήσαμε σε μια ωραία καφετέρεια στην Ικτίνου και βολέψαμε και τα πράγματα σε μια καρέκλα (το τραπεζάκι είχε όλο κι όλο 3 καρέκλες) ήρθε και η σερβιτόρα να παραγγείλουμε, μετά από τρία-τέσσερα χρόνια. ευτυχώς ο καπουτσίνο που παρήγγειλα την δικαίωσε.. κ εκεί που συζητούσαμε ήρεμα κι ωραία με την φιλενάδα, έρχεται ο βοηθός που πρέπει να ήταν πιο χαζός απ τις πέτρες, καθότι ξανθός, κ μας φέρνει ένα σκαμπό ν ακουμπήσουμε τα πράγματα, γιατί ήθελε τη καρέκλα. αδειάζουμε τη καρέκλα που λέτε, και τα φορτώνουμε στο σκαμπό. μπουρου μπουρου στο μπουρουμπουρου ο χαζός βοηθός μας κοιτούσε με ύφος "άντε μωρη δε θα φύγετε? μόνο ένα καφέ θα πιείτε? ου τσιγκούνες" κ εμείς δε λέγαμε να το κουνήσουμε, άλλωστε με μισή ώρα καφέ τι να πρωτοπείς?... σε κάποια φάση ξανάρχεται ο χαζός κ μας ζητάει το σκαμπό. ευγενέστατος δε λέω αλλά ρε παιδί μου ανησύχησα! σε λίγο θα μας έπαιρναν κ τις καρέκλες που καθόμασταν!! και το τραπεζάκι αν γινόταν. βασικά μου πέρασε από το μυαλό ότι θα τους σωθούν κ τα κουλουράκια κ θα ζητήσουν τα δικά μας... θα μας στείλουν αδιάβαστες ένα πράγμα!!! ευτυχώς δε μας ξαναενόχλησαν, μιας κ δεν είχε κάτι άλλο να κουβαλήσουν από εμάς κ τα είπαμε με την ησυχία μας...

τέτοια πράγματα. τέτοια!!!

πρέπει ν αρχίσω να σκέφτομαι πόσιτιβ. εμπειρίες ζωής είναι αυτές. κ τα καλά πράγματα απαιτούν θυσίες. κ τίποτε δεν είναι εύκολο σ αυτή τη ζωή. πολύ το φιλοσόφησα!..

δε θέλω να πάω αθήνα. σας το είπα..?


(άσχετο. πήγα στο Μέγαρο τη Κυριακή που μας πέρασε. είδα τα τσιγγάνικα βιολιά και τα άκουσα, μάλιστα. σούπερ πράματα! άξιζε κ με το παραπάνω το εισιτήριο.. δε θα σας πω πόσα έδωσα! να πάτε κι εσείς στο μέγαρο. αξίζει!! τελικά είμαι πολύ καλλιεργημένο άτομο μπορώ να πω. και πολύ ψώνιο επίσης...)

(και κάτι άλλο που ξέχασα, εξίσου σημαντικό. η αδερφή μου έβαλε ίντερνετ στο σπίτι της (τι τραβάει κ αυτή η γυναίκα, το ίντερνετ της έλειπε) κ της έδωσα τη σελίδα του μπλογκ. της άρεσε λέει κ ότι είμαι σούπερ συγγραφέας. λέω εγώ, άμα δε παινέψεις το σπίτι σου χα χα χα! άντε με γειά το ίντερνετ αδελφούλα κι εύχομαι ν αποκτήσεις κι εσύ μπλογκ!)(και κάτι άλλο, μάλλον πρέπει να σκεφτείς ν αγοράσεις λαπτοπ για τ αγόρια γιατί προβλέπω ξεμάλλιασμα της θυγατέρας σου, ένα 24ωρο δε φτάνει να κρατήσουν βάρδια μπροστά σ ένα υπολογιστή τα 5 ζουζούνια!)