Στο Προμαχώνα..

..όλο το χειμώνα!!

ναι αγαπητοί μου μπλόγκερς, κ εγώ με το μέρος των αγροτων είμαι, με ποιούς θα ήμουν άλλωστε όταν όλη η ζωή των γονιών μου ήταν κ είναι ακόμη στα χωράφια?

αν τους δείτε θα καταλάβετε πόσο τους έχει σκάψει η κούραση, το χώμα, ο ήλιος, ο αέρας... θα καταλάβετε γιατί κάνουν αυτή την δουλειά κ δεν επέλεξαν κάτι άλλο, πιο "εύκολο"... γιατί οι καλοί άνθρωποι, αυτοί που αγαπούν πολύ το τόπο τους κ το κομματάκι που τους έδωσε ο Θεός, το καλλιεργούν κ το φροντίζουν σαν παιδί τους... ο πατέρας μου ειδικεύεται περισσότερο στα πρακτικά θέματα, ενώ η μητέρα μου υπενθυμίζει κ πιέζει τον πατέρα μου για τις δουλειές που πιθανόν χρειάζεται ένα μικρό κομματάκι χωραφιού για να μη πάει στα κομμάτια ο κόπος...

αγοράζεις αγροτικά μηχανήματα (πρώτο κ καλύτερο το τρακτέρ) επισκοπείς το χωραφάκι σου, αποφασίζεις τι θα το σπείρεις, αγοράζεις σπόρο, λίπασμα, ποτιστικά (σωλήνες, πυραυλους, άλλους σωλήνες για πότισμα σταγόνας, μοτέρ γι άντληση νερού) ξοδεύεις ένα σωρό για το πετρέλαιο ή και το ρεύμα, αγοράζεις τ αναγκαία φυτοφάρμακα (μερικοί βέβαια κάνουν αλόγιστη χρήση) ή ακόμη πιο κουραστικά, αποφασίζεις να καλλιεργήσεις βιολογικά με κίνδυνο η μισή ή κ παραπάνω παραγωγή σου, να μην ευδοκιμήσει, ξοδεύεις άπειρο χρόνο, από την αυγή του ήλιου μέχρι και τη δύση για το χωράφι σου,γιατί κάθε ώρα της μέρας έχει διαφορετικές ανάγκες... έχεις κρυφά μέσα στο μυαλό σου την ελπίδα να δεις το χωραφάκι σου ν αναπτύσσεται, να μεγαλώνει...

αφού το σπείρεις ν αγωνιάς πότε θα βρέξει για να σκάσει ο σπόρος... κ αν δε βρέξει, ν αναγκάζεσαι να το ποτίσεις ξοδεύοντας και χρήμα και χρόνο αλλά δεν σε νοιάζει, σε νοιάζει μόνο το χωραφάκι σου... κι αφού σκάσει ο σπόρος κ αναθαρρήσεις, να περιμένεις να ανέβει το φυτό στην επιφάνεια... κ μόλις δεις τα φυλλαράκια του ν αγαλιάζει η ψυχή σου, ξέρεις ότι το έθρεψες σωστά μέχρι στιγμής κ συνεχίζεις με περισσότερη ελπίδα για την νούμερο ένα παραγωγή... κ μόλις αρχίσουν οι εχθροί να το χτυπούν, να συμβουλεύεσαι γεωπόνους κ όχι μόνο για την καλύτερη και πιο ακίνδυνη αντιμετώπιση αυτών. να ξοδεύεις χρόνο άπειρο να βγάζεις τα άχρηστα χόρτα που απορροφούν όλα τα θρεπτικά συστατικά του εδάφους κ δεν αφήνουν τίποτε για το φυτό σου, να σκοτώνεις τα ζουζούνια που τρώνε τα φυλλαράκια του κ αφού δεις πως αυτά που κάνεις βοηθούν, αναπτερώνεται ακόμη περισσότερο η ελπίδα σου... το ποτίζεις όταν έχει δροσιά, κι αυτό σημαίνει αργά τη νύχτα του καλοκαιριού, κι ας σε τσιμπούν τα κουνούπια (κ στα χωράφια έχει άπειρα...) κι ας κάθεσαι μόνος στο τρακτέρ να περιμένεις να τελειώσει το πότισμα, μετά τα μεσάνυχτα, αποστερώντας τον εαυτό σου από την οικογένειά σου, τέτοιες ωραίες καλοκαιρινές βραδιές, ενώ όλοι οι φίλοι σου έχουν πάει διακοπές ή κοιμούνται στο μαλακό κρεβατάκι τους... κ βλέπεις το φυτό ν αναπτύσσεται, να μεγαλώνει, να θεριεύει κ είσαι χαρούμενος, πολύ χαρούμενος, η ψυχή σου κοντεύει να βγει απ το καλούπι του σώματος για το υπέροχο φυτό που έφτιαξες με τόσο κόπο!... λιώνοντας κάτω από τον ήλιο, στον αέρα... κ υπάρχουν φορές που αντί να βρέξει, ο ήλιος χτυπά ανελέητος... κ άλλες φορές που αντί να έχει λιακάδα, ρίχνει χαλάζι που καταστρέφει το φυτό... αλλά εσυ συνεχίζεις, γιατί το χαλάζι δεν έφτασε ακόμη στο φυτό της ελπίδας σου... κ βλέπεις πως το φυτό σου, το χωραφάκι σου ολόκληρο φτιάχνει τον καρπό που τόσο περίμενες... κ κανονίζεις για τη συγκομιδή του, πόσο θα στοιχίσει, ξένα χέρια, ξένες μηχανές, επιπλέον μεροκάματα για σένα αλλά δε σε νοιάζει, σε νοιάζει η υπέροχη ποιότητα που έβγαλες με τόσο κόπο κ θέλεις τόσο να δώσεις να την επεξεργαστούν για να έχει όλος ο κόσμος φαγητό, να μη του λείψει τίποτε... κι άλλες φορές ο καρπός να μην είναι καλός, να τον τρώει το σκουλήκι, να τον σαπίζει η υγρασία κ να ψάχνεις πάλι τρόπους να τ αντιμετωπίσεις... κ αφού παραδώσεις τη συγκομιδή σου να περιμένεις την πληρωμή, που δεν καλύπτει ούτε το ένα εκατοστό από όλα αυτά που έδωσες στο χωραφάκι αυτό αλλά δε σε νοιάζει, σε νοιάζει μόνο να βγάλεις το χειμώνα από τα λιγοστά χρήματα που θα εισπράξεις κι ας μη ξέρεις πότε και πόσα...

αυτή είναι πραγματικά η ζωή ενός αγρότη που αγαπά τη δουλειά του... και πιστέψτε με, όλοι οι αγρότες έχουν επιλογή για "κάτι καλύτερο"... αλλά στα χρόνα που φτάσαμε, αναγκάζονται να παίρνουν τα δραστικά μέτρα, με το κλείσιμο των δρόμων, των τελωνείων και των λιμανιών ώστε να ικανοποιηθούν κάποια βασικά γι αυτούς αιτήματα που για όλο τον υπόλοιπο λαό είναι αυτονόητες παροχές...

πληγώνομαι πολύ από τη σημερινή κατάσταση... θα μπορούσε να ήταν πολύ καλύτερη, γι αυτόν που ουσιαστικά θρέφει όλο το κόσμο...

θα έπρεπε να ντρέπονται οι αρμόδιοι. πραγματικά θα έπρεπε.

γι αυτό μην αγανακτείτε όταν ακούτε για τους αγρότες. λίγα είναι αληθινά γιατί ούτε οι ρεπόρτερ, ούτε οι παρουσιαστές έζησαν από πρώτο χέρι την αγροτιά, για να τα πουν όπως πρέπει...
δείτε τοπικά δελτία ειδήσεων, εκεί πιστεύω ακούγεται η πραγματική φωνή του έλληνα αγρότη, περισσότερο αληθινή...

χρωστούν στην οικογένειά μου πάνω από 5.000 ευρώ για παραγωγές που παράδωσαν τον Ιούνιο - Ιούλιο... κι όχι μόνο στην οικογένειά μου αλλά και πόσες άλλες ακόμη οικογένειες...

ντροπή στους αρμόδιους. ένα επάγγελμα που όσο το πρόσεχαν τόσο αναπτυσσόταν, το έχουν δώσει στους ξένους και το έχουν υποβιβάσει και ποιοτικά και ποσοτικά, εισάγοντας πρώτες ύλες που πολύ άνετα μπορεί η Ελλάδα ν ανταπεξέλθει στις ανάγκες της και χωρίς εισαγωγές. αρκεί η κατάλληλη στήριξη, αλλά φαίνεται πόσο νοιάζονται τα μεγάλα ονόματα...

αυτά αγαπητοί μου μπλόγκερς... σας αφήνω με πόνο ψυχής για το θέμα...