7.11.12

Κρύοοοο..

καιρός για δύο! ω ναι και οφέτος είμαι παρέα με το παλικάρι μου. δε ξέρετε τι ανεκτίμητο που είναι αυτό. κοιμάμαι κυριολεκτικά πάνω του και ζεσταίνομαι τόσο μα τόσο που δε χρειάζομαι ούτε καλοριφέρ ούτε σόμπες ξύλου! (και ξέρετε τι ζέστη βγάζουν ε..)

κρύωσε ο καιρός στα πάτρια εδάφη αλλά δε μας χάλασε, είμαστε μαθημένοι στο κρύο, το αποζητάμε να λέμε και την αλήθεια όταν δεν έρχεται στην ώρα του. όταν ήμουν στο αθήνα, μαρτύρησα. φορούσα χοντρές μπλούζες και χοντρά μπουφάν και έσκαγα η γυναίκα! έβλεπα ήλιο κ έλεγα μπα με δόντια θα είναι και τη πατούσα. τώρα όλες οι μπλούζες μου είναι για το καλοκαίρι πλέον, πολύ λεπτές για το βορινο χειμώνα. αλλά ευτυχώς μου κάνουν κ οι παλιότερες!

είναι αστείες οι συννεφιές. γιατί τις ξεσυνήθησα. αλλά μ αρέσουν, μου θυμίζουν πως ο άνθρωπος σε κάθε εποχή και καιρική συνθήκη, συνεχίζει τη πορεία του.

είναι λίγο κουραστικό να περνά μονότονα η μέρα μου αλλά προσπαθώ να τη γεμίζω με ότι μου κατέβει αν κ το "πράμα του σατανά" (βλέπε λάπτοπ) με απορροφά τις περισσότερες ώρες. η αλήθεια είναι πως παλιότερα το είχα περισσότερο για να επικοινωνώ με γνωστούς μου. τώρα πια όχι μόνο επικοινωνώ αλλά χαζεύω και διάφορες δημιουργίες.

αν με ρωτούσατε αν θα ήθελα να δουλεύω, θα σας απαντούσα όχι. προτιμώ το σπίτι και τη φροντίδα του.. και τη φροντίδα του άντρα μου. βέβαια ψιλοεκνευρίζομαι που μαζί με ένα σωρό ψιλολοϊδια που συμμαζεύω όταν κάνω δουλειές, πρέπει να συμμαζεύω κ τα δικά του που τ αφήνει όπου ναναι. θα ταν ευχάριστο μια παραίτηση. αλλά δε βγαίνω μάνα μου, δε βγαίνω. κ άμα βρει καμιά ουκρανέζα κ με παρατήσει τι θα κάνω?.. λέμε τώρα!

τώρα κατάλαβα πως η ηρεμία του σπιτιού σου (αυτό που λέμε σπίτι κι όχι το κτίριο με τους τοίχους και τα κεραμίδια) και γενικότερα της οικογένειας (άσχετα αν είμαστε ακόμα 2) δε συγκρίνεται με τίποτε. δεν αλλάζεται ούτε με όλα τα λεφτά του κόσμου.. η έννοια να χαίρεσαι με τα πιο απλά πραγματάκια.. με ένα χαμόγελο, με ένα πείραγμα, με μια κατσάδα, με αυτά τα χαζά και καθημερινά που περνάν μέσα απ τα χέρια μας και φεύγουν χωρίς να τα καταλάβουμε, είναι ανεκτίμητα, είναι μοναδικά.. φροντίστε λοιπόν να μη τα χάνετε όσο κ να βιάζεστε κ όσο θυμωμένοι κ να είστε.. ο θυμός μπορεί να κρατήσει για πάντα, ο άνθρωπός σου όμως όχι..

θα με πείτε τι μ έπιασε κ αμπελοφιλοσοφώ. συνέβηκε κάτι ευχάριστο πριν λίγο καιρό και μου θύμισε πως όλοι είμαστε περαστικοί από αυτή τη ζωή κ πρέπει να φροντίσουμε να μείνουν οι αναμνήσεις που είναι παντοτινές.. να κάνω κάθε στιγμή ν αξίζει.

σήμερα περιμένω δυο φίλες στο σπίτι που όλο λένε ότι έρχονται κ όλο δεν έρχονται. θα τις μπουκώσω στο φαΐ κ ελπίζω να ξανάρθουν χα χα χα.

φιλάκια σας..

4 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Πολύ χαίρομαι για σένα :)

Fri είπε...

Με έκανες και χαμογέλασα...
Καλά να περάσετε οι φίλες λοιπόν!

xristin είπε...

Τι έγινε;
Τις μπούκωσες τις φιλενάδες;
Πως το βλέπεις,θα ξανάρθουν;

Ωραία τα είπες για την οικογενειακή γαλήνη.Μόνο όταν την χάσουμε καταλαβαίνουμε πόσο καθοριστική είναι για την ζωή μας.

maria είπε...

καλέ ναι, τις μπούκωσα, ένα ταψί πίτσα και κάτι παλιογλυκα, ψίχουλο δεν άφησαν! θα ξανάρθουν ,είμαι σίγουρη χα χα χα