19.5.10

Sha la la!

ΕΧΩ ΣΚΑΣΕΙ!

από την αγωνία. από την ανυπομονησία μου να φύγω. από την αναμονή! καλύτερα να μου λέγανε ότι δε με πήρανε πουθενά να μη τρωγόμουν με τα ρούχα μου!

ανυπομονώ πολύ να έρθει η στιγμή που θα με καλέσουν για τη πατρίδα! αν ήταν εύκολο θα έφευγα σήμερα κιόλας. μα χρειάζεται να γίνουν κάποιες διαδικασίες (όχι από μένα) και μετά να παραιτηθώ. μη χάσω και τη θέση που έχω τώρα και πάω άκλαφτη...

έφυγε κ ο Άκης σήμερα κ είμαι σα τη Μ. Παρασκευή. να γυρίζω σ ένα άδειο σπίτι ξανά.. να κοιμάμαι μόνη, ξανά... ξεριζώνομαι κάθε φορά που φεύγει ο ένας απ τον άλλον. Μα μου δίνει κουράγιο η σύντομη επάνοδος κ σφίγγω τα δόντια να μη κλάψω. να σταθώ στο ύψος μου και στην ηλικία μου.
μα ποιός είπε πως είναι ντροπή να κλαις δημόσια..?
όταν είναι να κλάψω, θα κλάψω... και δυστυχώς με πιάνουν τα ζουμιά πολύ εύκολα.. δυστυχώς!

ΑΝΤΕ ΠΟΤΕ? ΠΟΤΕ ΘΑ ΜΕ ΚΑΛΕΣΟΥΝΕ???? ΠΟΤΕ ΠΟΤΕ ΠΟΤΕ???
Πιστεύω κατά το Σεπτέμβρη. ίσως. ίσως κ του χρόνου. ίσως κ πιο σύντομα. δε με νοιάζει. με αρκεί η Σαλονίκη και ο Άκης...

Ψάχνει να βρει σπίτι ο καλός μου. να μένουμε τα 2 μας μόνο. να κάνουμε γουτσουγουτσου και αγκαλίτσες. με το σκυλί μας, το ποντίκι μας, το πουλί μας, τα λουλούδια μας και κανέναν άλλον.. 

έχω βρει γαλήνη.. εσωτερική ισορροπία.. πράγμα ανεκτίμητο την σήμερον ημέραν.. δε με ενδιαφέρουν πλέον μικρές ανόητες λεπτομέρειες όπως "σίγουρα ταιριάζω με τον Άκη? κ άμα στραβώσει το πράγμα στη πορεία?" αν ήταν να στραβώσει, θα στράβωνε εδώ και καιρό. δε συμφωνείτε..? κ αφού αντέξαμε την απόσταση κ ξεριζωθήκαμε τόσες κ τόσες φορές κι όμως μείναμε πιστοί ο ένας στον άλλον, αξίζει και με το παραπάνω να ρισκάρω... και στη τελική ρισκάρω σε κάτι σχεδόν σίγουρο..

Έχω τόσες ελπίδες και τόσα όνειρα... τίποτε δε μου φαίνεται βουνό πλέον.. αυτό χρειαζόμουν αγαπητοί μου για να ανακάμψω... υπάρχει ένας καλύτερος λόγος επιπλέον που αγωνίζομαι καθημερινά! θα μου πείτε, ο Άκης και η οικογένειά σου δεν άξιζαν τον αγώνα? σίγουρα τον άξιζαν και τον αξίζουν κ με το παραπάνω μαλιστα... αλλά οταν υπάρχει μια σιγουριά, αγωνίζεσαι με περισσότερες ελπίδες και πάθος!

ααααααααααχ... ΣΑΛΟΝΙΚΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ.....

6 σχόλια:

Fri είπε...

Άντε λοιπόν με το καλό η επιστροφή σου σε όλα σου τα αγαπημένα!
Ως τότε λίγη ακόμα υπομονή και αποδράσεις με το μυαλό. Κι αληθινές, καλοκαίρι έχουμε ;)
Καλή σου μέρα :)

Ανώνυμος είπε...

θα κάνεις υπομονή λίγο καιρό!
θα τα λεμε , θα περάσει ο καιρός.Θα δεις!

Και ναι είσαι τυχερή που εχεις εναν Ακη να σε αγαπαει και για την αγάπη όχι μόνο αξίζει να κλαίς, αλλά και να κάνεις θυσίες, ακόμη και τις πιο ακραίες!

Φιλιά Μαράκι μου

Mamouli είπε...

Βρε ανυπόμονο κορίτσι, κάνε λίγο υπομονή. Τώρα όλα έχουν δρομολογηθεί. Μη σκας καθόλου. Θα περάσει ο καιρός τόσο γρήγορα και θα βρεθείς στην αγκαλιά του Άκη σου πριν το καταλάβεις.

Vassilis είπε...

Από όσο θυμάμαι από τις αναρτήσεις σου πάντα είχες στο μυαλό σου να φύγεις για τη Θεσσαλονίκη. Είδες που τα όνειρα αν τα θέλεις πολύ μπορεί να βγουν αληθινά;

kanivallos είπε...

Θάθελα να ήμουν στη θέση του Άκη.
Μόνος σε διπλό κρεβάτι!!!

maria είπε...

@kanivallos ο Άκης δε μπορεί να κοιμηθεί στο διπλό κρεβάτι μας χωρίς εμένα κ κοιμάται στο καναπέ.. στις αρχές είχε πρόβλημα, έκανε σβούρες συνέχεια..ξέρω,ξέρω. δεν έχει μυαλό! κ γω στας Αθήνας απλώνομαι φαρδιά πλατιά..