Κοκορίκο ΙΙ

Αγαπητοί μου βλόγερς..

ξέρω ξέρω. σας αμέλησα. σας παράτησα, σας έστειλα στα κατσάβραχα, σας εστειλα αδιαβαστους, σας αφησα στην ερημια να σας φαν τα ορνεα και άλλα φαιδρά που σταματημό δεν έχουνε...

οι λόγοι είναι απλοί και δε χρειάζεται να απολογηθώ.. απλά ότι βαριέμαι τη ζωή μου εδώ στας αθήνας και δεν έχω όρεξη να κάνω τίποτα ή να πάω κάπου τελοσπάντων.. θα με κράξετε με το πρόσχημα "α να χαθείς αχάριστη μεθαύριο που θα είσαι στη Σαλονίκη θα λες : α ρε ήμαν στην αθήνα και τι έκανα? τίποτα.." ε όχι και τίποτα.. όχι και τίποτα σε παρακαλώ..

έμαθα το πάρκο της Τερψιθέας στο Πειραιά με τις πάπιες και τους κύκνους. καλέ όταν κάνει κρύο που τα πάνε τα πουλάκια?

Θέλω να πάω στον Βοτανικό, όπωσδηποτε

έμαθα το μικρολίμανο. τι όμορφα...

έμαθα το πασαλιμάνι και το λιμάνι της Ζέας (σα πολλά λιμάνια δε μαζεύτηκαν?)

έμαθα ένα μαγαζάκι στο Θησείο που σου φτιάχνει απίστευτα τσάγια και που πουλάει επίσης τσάγια και άλλα διάφορα μυρωδάτα τσάγια, λάδια, ξύδια κτλ κτλ.. ξέρετε τι πάθος έχω για τα τσάγια και τα λάδια ε..

έμαθα τον ακριβό κομμωτή της γειτονιάς (πιο ακριβός απ τον Κικέρη)και τον Κικερη τον μάθαμε. βέβαια

έμαθα την φτηνή κομμώτρια της γειτονιάς επίσης (20 ευρώ βαφή, που ακούστηκε)

έμαθα τις στάσεις και τα λεωφορεία της γειτονιάς και ποιό πάει που και απο πού

έμαθα το ΙΚΕΑ του κιφησού

έμαθα τα κτελ του κιφησού

έμαθα το αεροδρόμιο Ελευθέριος Βενιζέλος

έμαθα ποιά είναι η καλύτερη εταιρία για να πετάς (μέσα στην Ελλάδα τουλάχιστον)

έμαθα το Θησείο και το Μοναστηράκι καθώς και το καλύτερο μαγαζί για κεμπαπ (καλα τα 2 πρώτα τα ήξερα αλλά έμαθα και το τρίτο..)

έμαθα πως η κέτσαπ και η μουστάρδα δεν συμπεριλαμβάνονται στα "απ όλα" του πιτόγυρου (καλά για τα καλαμάκια και για το ότι δε ξέρουν τι είναι η πατατόπιτα, είναι άλλο θέμα)

έμαθα και τους περιπτεράδες της γειτονιάς (ειδικά οι 2 που με βλέπουν άγρια χαράματα να επιστρέφω από νυχτερινή βάρδια)

έμαθα και πολλά άλλα που δεν είναι τόσο μείζονος σημασίας για να τα αναφέρω..

δε μπορείτε να πείτε ότι ζω και πίσω απ το κόσμο..

όλα κι όλα!

Περιμένω να φύγει το επιτέλειο της νου δου να μπουν οι πασοκες στη νοσηλευτικη διευθυνση για να μπορω να κανω τα κουμαντα μου με τα της μεταταξης. γιατι ετσι οπως ειναι τωρα, ούτε σε δέκα χρόνια δε θα με στείλουν επάνω..

μείναμε 6 άτομα προσωπικό. που να βγει πρόγραμμα...

σας αφήνω. γιατί δουλεύω νύχτα και πρέπει να κάνω μπάνιο και να κοιμηθώ.

φιλάκια σας